Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Εμίρ Μπαϊγκατζίν από το Καζακστάν ξεκινά τρομερά ελπιδοφόρα και συνεχίζει… και συνεχίζει… παρασυρμένο από την επιθυμία του να μετατρέψει μια μινιμαλιστική ταινία σε ξέφρενο μελοδραματικό opus.
Ο Ασλάν είναι ένα μοναχικό, παράξενο αγόρι που ζει στην επαρχία. Περνά την ημέρα του βοηθώντας στις αγροτικές δουλειές, σφάζοντας αρνιά, φέρνοντας νερό. Στον ελεύθερό του χρόνο ακρωτηριάζει κατσαρίδες ή τους προκαλεί ηλεκτροπληξία με σύνθετους τρόπους δικής του επινόησης. Είναι πολύ καθαρός και πολύ σιωπηλός. Οταν ο Ασλάν θα πάει στο τοπικό σχολείο, θα πέσει θύμα της οργανωμένης βίας μιας ομάδας συμμαθητών του. Ο αρχηγός της συμμορίας, ο Μπολάτ, θα γίνει στη σκέψη του ο μεγάλος εχθρός που πρέπει να εξοντωθεί, προκειμένου ο Ασλάν να επιβιώσει. Με τη βοήθεια του μοναδικού του φίλου, του Μιρσαγίν, το αγόρι θα σχεδιάσει την οριστική εκδίκηση.
Στο πρώτο μέρος της ταινίας, ο θεατής αντιλαμβάνεται ότι ο Μπαϊγκατζίν είναι ένας δυνατός νέος σκηνοθέτης, με όραμα και στιλ. Η ακίνητη παρατήρηση της φύσης, οι διαδρομές του αγοριού στη σιωπή, ο ατμοσφαιρικός φωτισμός που μιλά για το ρεαλισμό περισσότερο από τις πράξεις, η κάμερα που κοιτά κατάματα τη ρουτίνα της βίας, τη σφαγή, τον κανόνα επιβίωσης μέσα στη φύση, προετοιμάζουν για μια ταινία με μια μεγάλη δόση εικαστικής επιτήδευσης, αλλά επιθετική και ωμή.
Μέσα από τον εσωστρεφή κεντρικό ήρωα και την αμίλητη άμυνά του απέναντι στο κακό, κάποιο ξέσπασμα, μια τιμωρία, νιώθεις ότι βράζουν κι είναι έτοιμα να ξεχειλίσουν. Από τη στιγμή, όμως, που η εκδίκηση μπαίνει στη δράση, ο Μπαϊγκατζίν δεν ξέρει πού να σταματήσει: το εσωστρεφές δράμα μοιάζει μ’ ένα ξεχειλωμένο χρονικό παιδικής γιακούζα, με στυγερούς σαδιστές αστυνομικούς, αλλεπάλληλα παρακλάδια στην πλοκή, ένα χάος υπερβολής που προκαλεί την υπομονή σου.
Ο Εμίρ Μπαϊγκατζίν είναι σίγουρα ένα από τα ονόματα που θα συνηθίσουμε να λέμε στα φεστιβάλ των επόμενων χρόνων – δεν αποκλείεται, άλλωστε, να διακριθεί και σ’ αυτήν την Berlinale. Εκείνο όμως που χρειάζεται είναι έναν καλό παραγωγό, να συγκρατήσει την ανεξέλεγκτη επιθυμία του να μη σταματά ν’ αφηγείται.
Δείτε παρακάτω ένα κλιπ από την ταινία
