Αν ρωτήσεις τον Τζέιμς Φράνκο πώς του ήρθε η ιδέα να συνεργαστεί με τον Τράβις Μάθιους για να ανακατασκευάσουν τις σκηνές που ο Γουίλιαμ Φρίντκιν έκοψε από το «Ψωνιστήρι» προκειμένου να μην χαρακτηριστεί από την επιτροπή λογοκρισίας ως «αυστηρώς ακατάληλλο», κάτι θα βρει να σου απαντήσει...
Κάτι από τις ακατάσχετες αερολογίες που λέει και μέσα στην 60λεπτη ταινία που είναι κάτι σαν οι πρόβες και η προετοιμασία ενός γυρίσματος που φαντασιώνεται ποιες ήταν ακριβώς οι σκηνές που έκοψε ο Φρίντκιν πριν παραδώσει στις αίθουσες το «Ψωνιστήρι» μια ταινία που ακόμη και σήμερα παραμένει αμφιλεγόμενη, όχι μόνο για το γεγονός ότι παρουσίασε τη gay leather σκηνή της Νέας Υόρκης ως μια κατάβαση στην κόλαση, αλλά κυρίως γιατί η όλη προσέγγιση του Φρίντκιν στην ιστορία ενός straight αστυνομικού που παριστάνει τον gay για να ανακαλύψει έναν serial killer υπήρξε πρωτίστως μια αφορμή για πρόκληση και δευτερευόντως ένα mainstream αστυνομικό φιλμ προορισμένο για ευρεία διανομή.
Κατά τα όσα δηλώνει ο Φράνκο στην ταινία, ο σκοπός του όταν φαντάστηκε το «Ιnterior, Leather Bar» ήταν τριπλός: να αποτίσει ένα φόρο τιμής σε μια ταινία - πρόκληση, να καταδείξει το πώς ακόμη και σήμερα οι straight ηθοποιοί αντιμετωπίζουν με δυσπιστία τους gay ρόλους αλλά και να συνθέσει ένα κατηγορώ προς ολόκληρη την κινηματογραφική βιομηχανία που αρνείται να δείξει gay sex σαν να είναι ο διάολος.
Αυτό που κάνει φυσικά είναι τελείως διαφορετικό, αφού το μόνο που συμβαίνει σε αυτήν την (τύπου) ταινία είναι πως ο Βαλ Λόρεν (φίλος του Φράνκο και πρωταγωνιστής στο «Sal» που είχε σκηνοθετήσει ο Φράνκο για τη ζωή του Σαλ Μινέο) που δέχεται να υποδυθεί το ρόλο που κρατούσε ο Αλ Πατσίνο στο «Ψωνιστήρι» φρικάρει με το καστ που ετοιμάζεται για να ανακατασκευάσει μια ολόκληρη σκηνή σε ένα leather bar, αλλά πιστεύει (όπως επαναλαμβάνει πολλές φορές μέσα στην ταινία) στο όραμα του Φράνκο, ακόμη κι αν αυτό είναι μόνο να ικανοποιήσει την περιέργειά του να δει δύο άντρες να το κάνουν!
Κατά τ' άλλα στα 60 αυτά αργόσυρτα λεπτά, μιλούν διάφοροι χαρακτήρες που θα αποτελέσουν τους κομπάρσους της σκηνής, ο Τζέιμς Φράνκο μιλάει επί παντός επιστητού (από τον γκέι γάμο μέχρι το γεγονός πως βαρέθηκε τις ρομαντικές κομεντί του Χόλιγουντ και τον τρόπο που αυτό παρουσιάζει το σεξ), διάφοροι ημίγυμνοι άντρες περιφέρονται στο σκηνικό και για κάτι σαν τρία μόνο λεπτά βλέπουμε αυτό που τελικά γυρίζει ο Μάθιους που είναι αυτό που και καλά έλειπε από το «Ψωνιστήρι».
Μην φαντασιώνεστε, αφού το μόνο που δείχνει είναι ένα ελάχιστο δείγμα απ' ότι θα συνέβαινε κανονικά σε ένα leather bar και μάλιστα με τον ίδιο τόνο που θα το είχε σκηνοθετήσει ο Φρίντκιν: σαν να συμβαίνει κάτι πάρα πολύ κακό!
Μετά το τέλος του «Ιnterior, Leather Bar» δεν ξέρεις πια τι είναι χειρότερο στην περίπτωση του Τζέιμς Φράνκο: η εμμονή του με οτιδήποτε gay (που μέχρι σήμερα έχει αποφέρει κάτι μέτριες μικρού μήκους ταινίες, μερικές κακές μεγάλου μήκους - το «Sal», το «Broken Tower», πειράματα όπως το ριμέικ του «Δικό μου Αϊντάχο και drag ανακατασκευές του «Επαναστάτη Χωρίς Αιτία» και, ναι, εντάξει μια υπέροχη ερμηνεία στο «Μilk» του Γκας Βαν Σαντ) ή το γεγονός πως η αυτοανακήρυξή του σε έναν κόνσεπτ multi καλλιτέχνη έρχεται να δικαιωθεί χωρίς καμία αντίρρηση από τα Φεστιβάλ του κόσμου εδώ και αρκετά πια χρόνια - είτε αυτό είναι το Σάντανς είτε το Βερολίνο.
Το «Interior, Leather Bar» είναι τόσο κακό που σχεδόν ξεπερνάει το γεγονός πως είναι στην πραγματικότητα ένα τίποτα, παρά μια ακόμη προσπάθεια του Φράνκο να χτυπήσει δήθεν με ένα avant-garde (τι κακοποιημένη λέξη, Θεέ μου!) πείραμα το σύστημα στο οποίο παραμένει και υπηρετεί ως ηθοποιός.
Αν τουλάχιστον το έπαιζαν πριν από το «Oz: The Great and the Powerful» της Disney στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Φράνκο, αυτό ομολογούμε θα είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον!
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το «Ιnterior, Leather Bar» και δείτε παρακάτω το τρέιλερ:
Tags: berlinale 2013, Τζέιμς Φράνκο
