Μόνο οι κομπάρσοι του «In the Land of Blood and Honey» δεν ανέβηκαν στο πάνελ της συνέντευξης Τύπου της ταινίας μαζί με την Αντζελίνα Τζολί.
Οκτώ ηθοποιοί της ταινίας συνόδευσαν την πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτη που από μόνη της «καθαρίζει» για λογαριασμό του Χόλιγουντ στη φετινή Berlinale κλέβοντας κάθε πιθανή παράσταση από οποιονδήποτε άλλο καλεσμένο του Φεστιβάλ.
Η συνέντευξη ξεκίνησε με μια εισαγωγή από όλους τους ηθοποιούς για το πως μπήκαν στο πρότζεκτ, με μεγαλύτερες αυτές του πρωταγωνιστικού ζευγαριού Γκόραν Κόστιτς και Ζάνα Μαρζάνοβιτς οι οποίοι αφηγήθηκαν πως τους πλησιάσε η παραγωγή, το πρώτο τηλεφώνημα με την Τζολί, την καταγωγή τους από το Σεράγεβο και την επιθυμία τους να βρίσκονται οπωσδήποτε σε αυτήν την ταινία.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ράντε Ζερμπεντζίλα, ο Γιουγκοσλάβος ηθοποιός με καριέρα στο Χόλιγουντ («Επικίνδυνη Αποστολή», «24») εξύμνησε το σενάριο που υπογράφει η ίδια η Τζολί: «Διαβάζω συνέχεια σενάρια για τον πόλεμο στη Βοσνία και ομολογώ πως δεν είναι όλα καλά. Το σενάριο αυτής της ταινίας ήταν από τα καλύτερα που έχω διαβάσει».
Στη συνέχεια ξεκίνησαν οι ερωτήσεις προς την Αντζελίνα Τζολί, η οποία φάνηκε έτοιμη να αντιμετωπίσει ακόμη και τα πιο «επικίνδυνα» σχόλια για το σκηνοθετικό της πόνημα.
Γιατί δεν επέλεξε να δείξει τις βαθύτερες αιτίες του πολέμου, εστιάζοντας μονοδιάστατα στο μίσος για τους Μουσουλμάνους
Καθένας βλέπει διαφορετικά την ταινία σε σχέση με τα προσωπικά του βιώματα, την καταγωγή του και τον τρόπο που βλέπει την Τέχνη. Δεν ήταν αυτός ο τρόπος που το βλέπουν οι περισσότεροι. Και δεν υπήρχε καμία τέτοια πρόθεση.
Πως μπορεί να συνδυάζει τη «σοβαρή» της πλευρά με τη θέση της στo star system
Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Οσο μαθαίνουμε τον κόσμο, ανακαλύπτουμε πως γνωρίζουμε λίγα πράγματα γι' αυτόν. Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλες τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν μέχρι σήμερα να μάθω πλευρές του πλανήτη που δεν γνώριζα και που μπορώ να βρίσκομαι εδώ και να μιλάω για ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας αυτού του κόσμου.
Πόσο απαραίτητο ήταν να δείξει τις δολοφονίες παιδιών on camera
Στις ταινίες που έχουν να κάνουν με πόλεμο, υπάρχει πάντα η ερώτηση πόσο πρέπει να δείξεις. Ο,τι βλέπουμε στην ταινία είναι μόνο ένα μικρό δείγμα των αγριοτήτων που συνέβησαν. Νιώθω πως εχουμε υποχρέωση να δείξουμε πόσο φρικιαστικός είναι ένας πόλεμος, διατηρώντας ωστόσο μια χρυσή ισορροπία. Δούλεψα πολύ σκληρά για να πετύχω αυτήν την ισορροπία. Δεν έδειξα όλα όσα μπορούσα, αλλά ειδικά στην περίπτωση των παιδιών, ως μητέρα, ήθελα να δείξω τη φρίκη. Η κάμερα, ωστόσο, δεν δείχνει ποτέ νεκρά παιδιά.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στη δημιουργία της ταινίας
Η μεγάλη πρόκληση ήταν να βρω την ισορροπία στην πολιτική ενός τόπου που είναι πολύ μπερδεμένη. Ηθελα να πω αυτήν την ιστορία. Οταν έγινε ο πόλεμος ήμουν 17 ετών θεώρησα υποχρέωση μου να μάθω περισσότερα για ένα πόλεμο που αφορά τη γενιά μου. Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο πιο πολύ για να μάθω περισσότερα πράγματα. Στη συνέχεια μου γεννήθηκε η επιθυμία να μιλήσω για το κομμάτι αυτού του πολέμου που αφορούσε τον βιασμό των Βόσνιων γυναικών. Το σημαντικό είναι ότι Σέρβοι, Βόσνιοι, Αμερικάνοι βρισκόμαστε εδώ για να πούμε μια ιστορία.
Αν θα συνεχίζει να κάνει πράγματα που «δεν έχουν σημασία»
Βρίσκεις πάντα τρόπους να κάνεις τα πράγματα να έχουν νόημα. Δεν έχω κάνει τίποτα για δύο χρόνια, γιατί αφοσιώθηκα στη δημιουργία αυτής της ταινίας. Το επόμενο πράγμα που θα κάνω είναι μια ταινία της Disney. Είναι δύσκολο να βρίσκεις πράγματα που να έχουν σημασία. Οι ταινίες δράσης που κάνω ωστόσο έχουν νόημα για τις κόρες μου, οπότε...
Διαβάστε περισσότερα για το «In the Land of Blood and Honey» και για την 62η Berlinale
Tags: βερολίνο 2012
