«Tokyo Vampire Hotel»
Αυτό που ο θρύλος Σίον Σόνο σκηνοθετεί μια σειρά 9 επεισοδίων για τον πόλεμο δύο βαμπιρικών οικογενειών στο μελλοντικό Τόκιο. Το 2021, τα βαμπίρ παγιδεύουν ανθρώπους σε ένα ξενοδοχείο μια μέρα πριν την Αποκάλυψη, την ώρα που μάχονται για τον έλεγχο μιας κοπέλας που κρατά το κλειδί την κυριαρχίας. Η συνέχεια είναι προβλέψιμα απρόβλεπτη σύμφωνα με τα δεδομένα του αγαπημένου σκηνοθέτη, ο οποίος παραδίδει εκρήξεις στυλ και ποιητικής βίας μέσα κι από την τελευταία πιο απρόσμενα πεζή στιγμή.
Αυτό που ξεκινά στους δρόμους του Τόκιο, με ένα μακελειό αίματος σε ένα εστιατόριο (ίσως η καλύτερη σκηνή δράσης της σεζόν) και με τις επακόλουθες επεξηγήσεις για το στόρι μέσα από επεισόδια-φλασμπάκ, γρήγορα μεταφέρεται στα στενά όρια του αποκλεισμένου ξενοδοχείου του τίτλου, όπου καλεσμένοι-θύματα και βαμπίρ-κυνηγοί παραδίδονται σε ένα μανιασμένο πόλεμο όλοι εναντίον όλων, με συμφέροντα και συμμαχίες να αλλάζουν διαρκώς μέσα κάδρα βαμμένα με κατακόκκινο αίμα, κομμένα κεφάλια και μεταλλάξεις ψυχικές και σωματικές.
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2018: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε δωρέαν σινεμά για όλο το 2019!
Συνεχίζοντας την οργιώδη του εφευρετικότητα από εκεί που σταμάτησε με το (σπουδαίο, λιγότερο συζητημένο από όσα θα έπρεπε) «Antiporno», όπου σκηνοθετούσε χρωματικά και ηθικά επίπεδα μέσα στα όρια ενός και μόνο σκηνικού, εδώ έχει ένα μεγαλύτερο μεν αλλά εξίσου περιορισμένο κάδρο στη διάθεσή του. Όταν η δράση μεταφέρεται μες στο ξενοδοχείο, ο Σόνο μοιάζει να μην αφήνει γωνιά ανεκμετάλλευτη, μετακινώντας διαρκώς τους χαρακτήρες του -σε διάφορα στάδια προσωπικής εξέλιξης- μπροστά από διαφορετικά σκηνικά, επιτρέποντας παράλληλα σε κατεξοχήν ιαπωνικά concept να πάρουν κεντρική θέση: Σώματα μεταλλάσσονται και μεταμορφώνονται γκρεμίζοντας τα τείχη ανάμεσα στο συμβολικό και το κυριολεκτικό, σε μια φρενήρη σάγκα αίματος και πάθους- επειδή πάντα στο κέντρο βρίσκεται ένα καταραμένο ζευγάρι, αρκεί να το εντοπίσουμε, τόσο οι θεατές όσο και η ίδια η ιστορία.
Η σειρά πήρε λιγοστή έκθεση επειδή αφενός αποτελεί μια ιαπωνική κιουριοσιτέ στο Prime Video (το οποίο δεν έχει δα και Netflix επιπέδου μηχανισμό brandαρίσματος των παραγωγών του) κι αφετέρου επειδή είναι στην πραγματικότητα παραγωγή του 2017: Έγινε διαθέσιμη στο ιαπωνικό Amazon τον Ιούνιο του ‘17, αργότερα μια 2μισάωρη εκδοχή της σειράς έκανε ένα μικρό φεστιβαλικό γύρο, όμως το συνολικό έργο κυκλοφόρησε στην Ελλάδα (όπως και στην υπόλοιπη Δύση) την περασμένη άνοιξη, εξ ου και βρίσκεται στο φετινό τοπ μας. Αλλά κυρίως, είναι εδώ επειδή πάντοτε θέλουμε να βλέπουμε τόσο ιδιοσυγκρασιακούς auteurs σαν τον Σίον Σόνο να λαμβάνουν λευκή επιταγή να απλώνουν ό,τι παλαβό και προσωπικό όραμα στην οθόνη. Είτε στη μεγάλη, είτε στη μικρή.
Το καλύτερο επεισόδιο
«episode 7» (1x07)
Υπάρχουν κι άλλα επεισόδια-μάχες, αλλά αυτό εδώ, στο οποίο ουσιαστικά ολοκληρώνεται η 2η πράξη του της ευρύτερης ιστορίας, δεν είναι απλά ένα 40λεπτο συντριβάνι δράσης και αίματος, αλλά βρίσκεται και όλες τα μεταξύ τους μπλεγμένα storylines να φτάνουν σε -ταιριαστά, φυσικά- over the top κορυφώσεις. Ζευγάρια που θυσιάζονται από θλίψη, πίδακες αίματος που αναζωογονούν, οργή, εκδίκηση, πάθος και στεναχώρια γίνονται ένα μέσα σε μία-εναντίον-όλων σεκάνς, αυτό το επεισόδιο είναι τα πάντα.
Μια σκηνή
Αντί για μία σκηνή ας κάνουμε κάτι άλλο. Ας απολαύσουμε ακόμα μισή ντουζίνα πλάκα-πίνακες του Σίον Σόνο από αυτή τη σειρά. Δεν κέντησε ο Σίον Σόνο για 10 τηλεοπτικές ώρες για να διαλέξω εγώ μία μόνο σκηνή.
Και κάτι ακόμα
Eχουμε πει στο παρελθόν γιατί ο Σόνο είναι ο πιο κουλ γιαπωνέζος σκηνοθέτης αυτή τη στιγμή κι έχουμε μιλήσει εκτενέστερα για ένα από τα πιο εντυπωσιακά φιλμικά πορτέτα που σκηνοθέτησε πρόσφατα, το «Himizu». Ομως τίποτα δεν αρκεί για να μας προετοιμάσει για την επερχόμενη συνεργασία του με τον Νίκολας Κέιτζ, στο αγγλόφωνο ντεμπούτο του.
Παλιότερα
Το περσινό νούμερο 9: «Crisis on Earth-X»
Οι 10 καλύτερες τηλεοπτικές σειρές του 2018
