«Atlanta: Robbin’ Season» (2η σεζόν)
Πώς ακολουθείς την πρώτη σεζόν μιας σειράς που όχι απλώς υμνήθηκε ως η καλύτερη της χρονιάς της από τη μεγαλύτερη μερίδα κριτικών, αλλά και υμνήθηκε συγκεκριμένα ακριβώς για τον τρόπο με τον οποίο διέφευγε κατηγοριοποίησης και ανέτρεπε προσδοκίες και συμβάσεις; Βοηθάει το ότι αυτές οι αντισυμβατικές επιλογές των αδερών Γκλόβερ και του υπόλοιπου τιμ σεναριογράφων και σκηνοθετών τους δεν έμοιαζαν σε κανένα σημείο ως συνειδητή απόπειρα αποδόμησης, παρά περισσότερο ένα ψηλάφισμα στο σκοτάδι, μια προσέγγιση του μέσου με μάτια μισόκλειστά- ούτε κλειστά, ούτε ορθάνοιχτα.
Η δεύτερη σεζόν, με υπότιτλο «Robbin’ Season» να την τοποθετεί νοηματικά στην περιοχή λίγο πριν τις γιορτές όταν η εγκληματικότητα ανεβαίνει και οι κλοπές είναι στατιστικά πιο πιθανές, μοιάζει να αδιαφορεί πλήρως για προσδοκίες και εξωγενείς αφηγήσεις. Είναι, ίσως περιέργως, πιο συμπαγής αφηγηματικά και πιο συμβατική ως προς τη μεγάλη εικόνα (βρίσκει κανείς στη σεζόν αυτή πιο παραδοσιακής λογικής arcs και πλοκές που με έναν τρόπο ή τον άλλον επιστρέφουν στη διάρκεια των 11 επεισοδίων), αλλά ταυτόχρονα τα επιμέρους κομμάτια της μοιάζουν ακόμα πιο ελεύθερα να ταξιδέψουν σε όποια παράξενη περιοχή οδηγήσει το ένστικτο των δημιουργών.
To τηλεοπτικό top-ten του 2018
- Flix Top-10 TV 2018: Λίγο έξω από τη δεκάδα
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 10
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 9
Η σεζόν ξεκινά με μια εντυπωσιακή -και εντυπωσιακά- άτσαλη σκηνή ληστείας, αλλά η «Robbin’ Season» του τίτλου θα μπορούσε να αφορά την ευρύτερη μεταβατική κατάσταση των ηρώων, που πλησιάζοντας προς μια κάποια εμπορική πλήρωση της καριέρας του Paper Boi, βρίσκουν όλοι και όλες τους εαυτούς τους σε αυτό το περίεργο, αμήχανο μεσοδιάστημα στη διάρκεια του οποίου φαίνονται και πιο ευάλωτοι προς τις εξωτερικές επιθέσεις. Στη διάρκεια της σεζόν, η κεντρική ομάδα ηρώων (ο Ερν, ο Ντάριους, η Βαν, και φυσικά ο Άλφρεντ) βρίσκονται μόνοι τους, βρίσκονται παρέα σε ένα σωρό πιθανούς συνδυασμούς, ταξιδεύουν, μένουν ακίνητοι, ονειρεύονται, ξυπνάνε βίαια, και σε κάθε μία από αυτές τις καταστάσεις έρχονται αντιμέτωποι με καταστάσεις που τους αφαιρούν πάντα κάτι από την προσωπική τους ταυτότητα, τα προσωπικά τους θέλω καθώς μετακινούνται προς έναν κόσμο που δεν έχει ιδέα πώς να τους δεχτεί.
Αυτή ακριβώς η αβεβαιότητα, παρουσιάζεται ως μια αόριστα χιουμοριστική, σκοτεινή, σουρεαλιστικά creepy εμπειρία όπου τα πάντα θα μπορούσαν να είναι ένας περίεργος εφιάλτης αν δεν έβρισκαν τόσες σκληρές επαφές με την πραγματικότητα. Χαρακτηριστικά, η σκηνοθέτης Έιμι Σάιμετζ του «Girlfriend Experience», που γύρισε μερικά από τα καλύτερα επεισόδια της σεζόν (όπως το εκπληκτικό «Helen», το επεισόδιο -ουσιαστικά- του χωρισμού του Έρν με τη Βαν), χρησιμοποίησε φακούς 100 ή 200mm ώστε τα πάντα να δίνεται μια creepy αύρα και μια αίσθηση πως κάποιος διαρκώς κατασκοπεύει τον Ερν και τη Βαν, πως δεν ανήκουν εκεί, είναι ξένοι. «Δεν κάνω μια τηλεοπτική σειρά, κάνω μια εμπειρία», έχει πει ο Γκλόβερ για τη σειρά- γελάω αρκετά συχνά με τέτοιου είδους δηλώσεις, αλλά αυτή είναι όντως εμφανώς η πρόθεση πίσω από το «Atlanta».
Το καλύτερο επεισόδιο
«Teddy Perkins» (2x06)
Ο Ντάριους ταξιδεύει σε μια έπαυλη για να πάρει ένα πιάνο που χρειάζεται κι εκεί βρίσκει δύο αδέρφια καταπιεσμένα από τον πατέρα τους όταν ήταν ταλέντα σε μικρή ηλικία. Ένα creepy, τρομακτικό επεισόδιο-σχόλιο πάνω στις ενδοοικογενειακές σχέσεις και σε καταστροφικά εσωτερικευμένες δυναμικές, παιγμένο σχεδόν ως ιστορία από την κρύπτη, με τον Ντόναλντ Γκλόβερ να φορά λευκό πρόσωπο, uncredited στον ρόλο του τίτλου, σε ένα επεισόδιο άμεσα κλασικό.
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2018: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε δωρέαν σινεμά για όλο το 2019!
Μια σκηνή
Η ορίτζιναλ τριάδα παίρνει τους δρόμους σε μια Αμερική που μοιάζει κολλημένη στο χρόνο και καταλήγουν σε ένα υπόγειο μιας αδελφότητας που λατρεύει την σημαία του Νότου και τον Paper Boi. Αμηχανία.
Και κάτι ακόμα
Την πρώτη σεζόν του «Atlanta» την είχαμε τοποθετήσει στο #2 της λίστας μας το 2016, κρατώντας την 1η θέση για το «Girlfriend Experience» που συνέγραψε και συν-σκηνοθέτησε η Eϊμι Σάιμετζ, που φέτος σκηνοθέτησε επεισόδια για το «Atlanta». Πώς τα φέρνει.
Κατά τα άλλα ο Ντόναλντ Γκλόβερ είχε μια δυνατή χρονιά. Εκτός από το «Atlanta» συνεργάστηκε με τον Χίρο Μουάρι (βασικό σκηνοθέτη της σειράς) στο ήδη κλασικό βίντεο του κομματιού «This Is America», πρωταγωνίστησε στο «Solo» ως Λάντο και ετοιμάζεται για το «Lion King» που λογικά θα κάνει όλα τα λεφτά του 2019, δίνοντας τη φωνή του Σίμπα. Και μπορεί τα βραβεία να μην τον τίμησαν φέτος, αλλά τουλάχιστον ο Τέντι Πέρκινς ήταν καλεσμένος στην τελετή των Eμμυ.
Παλιότερα
- Το περσινό νούμερο 8: «BoJack Horseman»
- H προηγούμενη σεζόν του «Atlanta»: #2 στο top-10 του 2016
To τηλεοπτικό top-ten του 2018
- Flix Top-10 TV 2018: Λίγο έξω από τη δεκάδα
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 10
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 9
