Το μεγάλο αφιέρωμα του 63ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στην τέχνη των ηθοποιών ξεκίνησε χθες με την πολυαναμενόμενη παρουσία της Θέμιδας Μπαζάκα στο δικό της «μάθημα κινηματογράφου» με τον τίτλο «Ηθοποιός και Κάμερα: Εξω από τα Ορια του Κάδρου» και συνεχίστηκε με το masterclass των Σοφία Δημοπούλου και Μάκη Γαζή με τίτλο «Casting: Από τη Θεωρία στην Πράξη» και την πολυαναμενόμενη παρουσία της Θέμιδας Μπαζάκα στο δικό της «μάθημα κινηματογράφου» με τον τίτλο «Ηθοποιός και Κάμερα: Εξω από τα Ορια του Κάδρου».
«Μην περιμένετε να σας πω κάτι μαγικό ή φοβερό που θα σας λύσει όλα τα προβλήματα. Κάθε φορά που είναι να κάνω μια ταινία αντιμετωπίζω το κενό. Δεν ξέρω να παίζω, δεν ξέρω πώς να αγγίξω τον ρόλο. Με τα χρόνια αποκαλύφθηκε ότι υπάρχει μια μικρή ροή σε αυτό και αυτήν ακριβώς πρέπει να ακολουθούμε.»
Η Θέμις Μπαζάκα επέλεξε σκηνές από τη σπουδαία φιλμογραφία της και της ανέλυσε «υποκριτικά και… αληθινά», σε ένα πολύτιμο μάθημα για το τι σημαίνει κινηματογραφικός ηθοποιός, για το πόση αφοσίωση και πόσο ταλέντο χρειάζεται για να μην σε προδώσει η κάμερα, για τη σημασία του να είσαι πάντα αληθινός εντός και εκτός κάδρου.
Δύο casting directors, η Σοφία Δημοπούλου και ο Μάκης Γαζής μετέφεραν σοφία και γνώση στους νέους ηθοποιούς με οδηγίες για το σωστό casting. Το πρώτο μέρος ήταν αφιερωμένο στη θεωρία της Επικοινωνίας την οποία χρειάζεται να γνωρίζουν και να ασκούν οι ηθοποιοί προβάλλοντας τις ποιότητές τους, αλλά και οδηγίες σχετικά με λάθος και σωστές συμπεριφορές οι οποίες συντελούν στο αποτέλεσμα μιας ολοκληρωμένης Ακρόασης. Το δεύτερο μέρος περιλάμβανε μια πρακτική εφαρμογή μιας οργανικής προσέγγισης της διαδικασίας που χρειάζεται να γνωρίζουν οι ηθοποιοί κατά τη διάρκεια μιας Ακρόασης, ώστε η παρουσία τους να είναι πιο ολοκληρωμένη: cold readings, self tapes και πώς μπορούν να υπάρξουν στο ευρωπαϊκό ή και διεθνές στερέωμα. Η Ευθαλία Παπακώστα και ο Βαγγέλης Ευαγγελινός έπαιξαν μια σκηνή, δίνοντας το σωστό τόνο στην Ακρόαση.
Διαβάστε εδώ περισσότερα για το αφιέρωμα Time to Act! του 63ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
To 63o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης διεξάγεται φέτος από τις 3 μέχρι και τις 13 Νοεμβρίου. Το Flix θα βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει όλα όσα θα συμβούν μέσα κι έξω από τις σκοτεινές αίθουσες. Δείτε εδώ συγκεντρωμένα όλα τα άρθρα του Flix για το Φεστιβάλ.
To Flix βλέπει και γράφει για όλες τις ταινίες που διεκδικούν τον Χρυσό Αλέξανδρο!
Οι προβολές των ταινιών του επίσημου διαγωνιστικού τμήματος του 63ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης συνεχίζονται. Συνολικά 11 ταινίες συμμετέχουν στο φετινό Διεθνές Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ, ανάμεσά τους και δύο ελληνικές. Εδώ θα διαβάζετε καθημερινά τις κριτικές του Flix και τις προβλέψεις μας για τα μεγάλα βραβεία του Φεστιβάλ.
Αγγελική Βέργου και Γιώργος Καπουτζίδης
H Agora που κλέβει την παράσταση
Εδώ και χρόνια, αλλά και ειδικά φέτος, η Αγορά του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δυναμώνει τόσο σε επίπεδο διεθνούς προβολής, δικτύωσης ανάμεσα σε Ελληνες και ξένους επαγγελματίες και στήριξης της ελληνικής παραγωγής που κλέβει συχνά και δίκαια την παράσταση από το ίδιο το σώμα της διοργάνωσης - φέτος με την Αγγελική Βέργου στην πρώτη της χρονιά ως υπεύθυνη για μια σειρά από δράσεις και συζητήσεις που ανοίγουν τους ορίζοντες της σύγχρονης κινηματογραφικής (και τηλεοπτικής) δημιουργίας αλλά και φυσικά τους δύο βασικούς κορμούς της Αγοράς, το Crossroads Co-production Forum και το Works in Progress.
Διαβάστε εδώ αναλυτικά τα βραβεία της Αγοράς που έχουν και έντονο ελληνικό ενδιαφέρον, με τις νέες ταινίες των Αλέξανδρου Βούλγαρη, Ζαχαρία Μαυροειδή, Ιριδας Μπαγλανέα, Κώστα Γεραμπίνη να διακρίνονται:
Crossroads Co-production Forum:
Το μεγάλο βραβείο post-production (εικόνα και ήχο) από την εταιρία Δύο Τριάντα Πέντε (2|35):
DOG DAYS | Σκηνοθεσία: Imanol Rayo, Σεναριογράφοι: Imanol Rayo, Carlos Bassas, Nerea Loiola, Παραγωγή: Iker Ganuza - Lamia Producciones, Ισπανία
Το βραβείο ανάπτυξης σεναρίου 8.000 ευρώ από το CNC (Centre National du Cinéma et de l'image animée):
HOLIDAY | Σκηνοθεσία/Σενάριο: Wissam Charaf, Παραγωγή: Charlotte Vincent, Katia Khazak - Aurora Films, Συμπαραγωγή: Marco Valeiro Fusco - Intramovies, Pierre Sarraf - Né à Beyrouth films, Γαλλία, Ιταλία, Λίβανος
Το χρηματικό βραβείο Finos Film 3.000 ευρώ σε ελληνικό πρότζεκτ:
ΠEΝΤΕ ΦOΝΟΙ ΧΩΡIΣ ΑΙΤIΑ | Σκηνοθεσία/Σενάριο: Κώστας Γεραμπίνης, Παραγωγή: Βασίλης Χρυσανθόπουλος - PLAYS2PLACE, Ελλάδα
Η διαπίστευση του Producer’s Network του Φεστιβάλ των Καννών:
Στον παραγωγό Μαρίνο Χαραλάμπους - Boycott Films (Κύπρος) από το πρότζεκτ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΥΠΡΙΟΣ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ
Ειδική Μνεία της κριτικής επιτροπής στο πρότζεκτ:
Y | Σκηνοθεσία/Σενάριο: Alexandru Baciu, Maria Popistașu, Παραγωγή: Anamaria Antoci - Tangaj Production, Ρουμανία
Τα υπόλοιπα βραβεία είναι:
Τέλος, το χρηματικό βραβείο του Onassis Film Award ύψους 10.000 ευρώ σε ελληνικό πρότζεκτ που συμμετέχει στην Αγορά (Works in Progress και Crossroads Co-Production Forum).
Το Onassis Film Award απονέμεται στο project «Αχινός» της Ίριδας Μπαγλανέα που καταφέρνει να μιλήσει με ευαισθησία και ποιητικότητα για τη σύγκρουση μεταξύ παιδικότητας και ενηλικίωσης, ανθρώπου και φύσης, ζωής και θανάτου, παρουσιάζοντας με τόλμη και ειλικρίνεια μια διαχρονική ιστορία. Η προηγούμενη δουλειά της σκηνοθέτιδος και η δυναμική της καλλιτεχνικής ομάδας υπόσχονται μια ταινία που αξίζει να δούμε:
ΑΧΙΝΟΣ | Σκηνοθεσία/Σενάριο: Ίρις Μπαγλανέα, Παραγωγή: Ιωάννα Μπολομύτη - Atalante Productions SA, Ελλάδα
Το χρηματικό βραβείο ArteKino International Prize ύψους 6.000 ευρώ:
ΠEΝΤΕ ΦOΝΟΙ ΧΩΡIΣ ΑΙΤIΑ | Σκηνοθεσία/Σενάριο: Κώστας Γεραμπίνης, Παραγωγή: Βασίλης Χρυσανθόπουλος - PLAYS2PLACE Ελλάδα
Η υποτροφία του Μεσογειακού Ινστιτούτου Κινηματογράφου Script 2 Film Workshops:
VATER | Σκηνοθεσία: Anna Morozova, Σενάριο: Anna Chernivtsi, Anna Morozova, Παραγωγή: Kyrylo Nechmonia - Mir&Co-Production, Ουκρανία
Οι συμβουλευτικές υπηρεσίες σε ελληνικό πρότζεκτ της Initiative Film.
RIEN NE VA PLUS | Σκηνοθεσία/Σενάριο: Ντάνιελ Μπόλντα, Παραγωγή: Νικόλας Αλαβάνος - Filmiki Productions, Ελλάδα
Το βραβείο THESSALONIKI EAVE Marketing Workshop Scholarship:
Στον παραγωγό Andraž Jerič - Temporama (Σλοβενία) από το πρότζεκτ LOST YEARS.
Works in Progress
Authorwave Post-production για υπηρεσίες post-production εικόνας:
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΚΑΡΜΕΝ | Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής, Παραγωγή: Ιωάννα Μπολομύτη - Atalante Productions SA, Ελλάδα
Το βραβείο MuSou Music & Sound Award για υπηρεσίες ήχου/μουσικής:
I'M HERE, I'M FINE | Σκηνοθεσία: Emine Emel Balci, Παραγωγή: Dilek Aydin - Heimatlos Films, Συμπαραγωγή: Derya Turkmen, Jens Meurer - Egoli & Tossell Pictures, Τουρκία, Γερμανία
Το βραβείο 119 Marvila Studios για υπηρεσίες μίξης ήχου:
THE SEA AND ITS WAVES | Σκηνοθεσία: Liana & Renaud, Παραγωγή: Mathieu Mullier-Griffiths - Kafard Films, Γαλλία, Λίβανος
Το Yafka VFX Award για υπηρεσίες οπτικών εφέ:
THE SEA AND ITS WAVES | Σκηνοθεσία: Liana & Renaud, Παραγωγή: Mathieu Mullier-Griffiths - Kafard Films, Γαλλία, Λίβανος
Το Βραβείο Marketing ASTERISK*:
OBSERVING | Σκηνοθεσία: Janez Burger, Παραγωγή: Miha Černec, Jozko Rutar, Nina Robnik - Staragara Production, Συμπαραγωγή: Igor Prinčič -Transmedia Production, Robert Jazadziski - Kaval Film, Boris T. Matic - Propeler Film, Σλοβενία, Ιταλία, Βόρεια Μακεδονία, Κροατία
Το βραβείο ΕΡΤ Agora Works in Progress των 2.000 ευρώ σε ελληνική ταινία:
ΠΟΛΥΔΡΟΣΟ | Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Βούλγαρης, Παραγωγή: Νικόλας Αλαβάνος, Χριστίνα Σταυροπούλου - Filmiki Productions, Ελλάδα
Αναζητήστε εδώ όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την Agora του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
It's (always) Greek to us!
Οι προβολές των ελληνικών ταινιών του 63ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης συνεχίζονται. Φέτος θα προβληθούν 15 ταινίες στο τμήμα Επίσημη Πρώτη (ανάμεσά τους και από 2 στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ, στο Διαγωνιστικό Τμήμα Meet the Neighbours και στο Διαγωνιστικό του Film Forward), 4 στο τμήμα Ξεπερνώντας τα Σύνορα και 3 στο τμήμα Δεύτερη Ματιά. Το Flix βλέπει και γράφει εδώ για όλες τις ελληνικές ταινίες.
Είδαμε ακόμη:
Blue Jean της Τζόρτζια Οκλεϊ
Blue Jean, I just met me a girl named Blue Jean
Blue Jean, she got a camouflaged face and no money
Η Τζιν βγάζει την πετσέτα και κοιτιέται στον καθρέφτη. Εχει βάψει τα κοντά αγορίστικα μαλλιά της ένα πορφυρό ξανθό - ίδιο με του Ντέιβιντ Μπόουι στο μουσικό βίντεο του «Blue Jean». Είναι γυμνάστρια σε δημόσιο γυμνάσιο της πόλης. Εσωστρεφής, σιωπηλή, απόμακρη από τους συναδέλφους της στην αίθουσα των καθηγητών. Δεν έχει πολλά κοινά μαζί τους. Η αλήθεια είναι ότι τους φοβάται και λίγο - μην την αποκρυπτογραφήσουν, μην την καταλάβουν. Γιατί η Τζιν είναι λεσβία - κι αυτό δεν είναι κάτι τόσο απλό στην Αγγλία της Θάτσερ.
Βρισκόμαστε στο 1987 και οι Συντηρητικοί μόλις έχουν ψηφίσει το διαβόητο Άρθρο 28 που απαγόρευε την «διάδοση της ομοφυλοφιλίας», ώστε να συνεχιστεί η «παράδοση της οικογένειας», να «προστατευτούν» τα παιδιά και «να μην εισπράττουν ότι έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να είναι γκέι». Οι ομοφυλοφιλικές κοινότητες στην Αγγλία δίνουν αγώνες στους δρόμους, αλλά η Τζιν παραμένει στην ντουλάπα της. Διακυβεύονται πολλά - θα χάσει τη δουλειά της. Αλλωστε, όπως λέει στην Σιμπάν, την απενοχοποιημένη λεσβία ερωμένη της, «εκείνη δεν νιώθει την ανάγκη να περιφέρει την σεξουαλικότητα της σαν παράσημο».
Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Η εσωτερικευμένη της ντροπή για αυτό που είναι, τη διχάζει. Δεν αντέχει να απολογείται σε όλους - την πιο συντηρητική αδελφή της και τον τοξικό γαμπρό της που «δεν ξέρουν αν μπορούν να την εμπιστεύονται με τον ανιψιό της». Την διευθύντρια που την υποπτεύεται. Τη γειτόνισσα που την κοιτάει στραβά. Προτιμά να μην μιλά, να μην προκαλεί. Να διδάσκει τα κορίτσια άμυνα χωρίς να τα αγγίζει. Να μπαίνει στα αποδυτήρια με το βλέμμα στο πάτωμα. Να είναι αυστηρή και απροσπέλαστη. Και κοιτά να δεις: όλα αυτά συμφωνούν με το Άρθρο 28.
Τι κάνει; Πώς προδίδει έτσι τη φύση της, την κοινότητα της, τον εαυτό της; Πώς προδίδει έτσι την Λόις, την 15χρονη λεσβία μαθήτρια της που γίνεται αντικείμενο μπούλινγκ από τις άλλες; Είναι τόσο έντονος ο φόβος της που θα αφήσει ένα κορίτσι αβοήθητο, για να μην δώσει δικαιώματα;
Το ντεμπούτο της Τζόρτζια Οκλεϊ επιστρέφει στο παρελθόν για να μας μιλήσει για το παρόν. Γιατί αν θεωρούμε καθησυχασμένοι ότι το «Αρθρο 28», και οι κοινωνίες που το επέτρεψαν, ανήκουν σε περασμένους καιρούς, ο «Don’t Say Gay» νόμος της Φλόριντα έρχεται να μάς διαψεύσει. Οι κοινωνίες μας τείνουν να επιστρέψουν σε έναν δογματικό πουριτανισμό που καθησυχάζει τα χρηστά ήθη. Για αυτό και η επαγρύπνιση για τη διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι ουσιαστική.
Ομως όχι. Η Οκλεϊ δεν έχει φτιάξει μία στρατευμένα πολιτική ταινία. Δεν έχει καμία διάθεση για διδακτισμό ή μεγαλόστομα μηνύματα. Με σημασία στη λεπτομέρεια, καυστική στο θέμα της και τρυφερή με την ηρωίδα της, μάς παραδίδει μία προσωπική ταινία. Μέσα από τον εγκλωβισμό της Τζιν καλούμαστε να νιώσουμε την κοινωνική ασφυξία. Μέσα από την θλίψη (blue) της, την περιθωριοποίηση. Μέσα από τον φόβο της, την ανθρώπινη σκληρότητα.
Γυρίζοντας σε 16άρι και κρατώντας τη χρωματική παλέτα ξεβαμμένη και τους φωτισμούς ωχρούς (ο DP Βίκτορ Σέκουιν έχει επιτύχει το τέλειο γκρίζο), η 80ς Αγγλία μοιάζει τόσο μουντή όσο και η αποστειρωμένη, κοντόφθαλμη πολιτική της.
Μέσα σε αυτό τον κόσμο η Τζιν αισθάνεται τα πάντα και τα κρύβει όλα. Η συγκλονιστική Ρόζι Μακ Γιούιν που την ερμηνεύει κρατά το πρόσωπο της ακίνητο, αλλά στα μάτια της ανάβει ένας προτζέκτορας συναισθημάτων. Με πειθαρχία χορογραφεί τις κινήσεις του σώματος της σε μία ανδρόγυνη συστολή. Μικρές αμηχανίες, συμπλεγματικές αντιδράσεις, μικροστιγμές δισταγμού συνθέτουν την ερμηνεία της και την πανοπλία της Τζιν.
Για αυτό κι όταν ο ήλιος λούσει το πρόσωπο της και το γέλιο της δραπετεύσει άναρχο, ο θεατής δεν χρειάζεται happy end. Γίνεται μάρτυρας ενός happy beginning.
Πόλυ Λυκούργου
Ησυχία 6-9 του Χρήστου Πασσαλή
Ελλάδα, άγνωστος χρόνος. Μία παραθαλάσσια πόλη ερειπωμένη κι έρημη. Εκεί, κάθε μέρα από τις 6 μέχρι τις 9 πρέπει να κάνεις ησυχία. Κεραίες από έναν πύργο συλλαμβάνουν παράξενους απόκοσμους ήχους και μία υπηρεσία τους μαγνητοφωνεί. Ο Αρης, ένας 35χρονος άντρας, φτάνει στο ξενοδοχείο του. Εχει βρει δουλειά στην επεξεργασία δεδομένων του πύργου και περιμένει να γνωρίσει τον υπεύθυνο για να ξεκινήσει. Τότε μαθαίνει για τους Εξαφανισμένους. Ανθρωποι που την μια στιγμή είναι με τους αγαπημένους τους και την άλλη χάνονται - απότομα, ανεξήγητα. Που πηγαίνουν; Οι συγγενείς τους δεν σταματούν να τους αναζητούν. Δεν σταματούν να ελπίζουν. Δεν σταματούν να ακούν κασέτες με τις φωνές τους και να τους περιμένουν.
Στο ίδιο ξενοδοχείο μένει και η Αννα. Μία μυστηριώδης κοπέλα που υποφέρει από αϋπνίες. Όπως κι Άρης. Μαζί περπατούν τα βράδια, μαζί κάθονται στο παγκάκι τους στη θάλασσα μέχρι να ξημερώσει. Λίγο λίγο, σε αυτή την ησυχία, συνδέονται, ερωτεύονται. Χαμογελούν, ενώ γύρω τους άνθρωποι λυγίζουν από τον πόνο της απώλειας - καταστρέφουν τις κασέτες, κόβουν το νήμα, επιθυμούν να ξεχάσουν.
Και ξαφνικά, απότομα κι ανεξήγητα η Άννα εξαφανίζεται…
Ο Χρήστος Πασσαλής κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο (μετά το ντοκιμαντέρ «Η Πόλη και η Πόλη» που συνυπέγραψε με τον Σύλλα Τζουμέρκα) πλάθοντας έναν ιδιαίτερο κόσμο. Έναν κόσμο αλλόκοτο, αινιγματικό, φασματικό. Οι κάτοικοι αυτού του κόσμου είναι εξίσου ιδιοσυγκρασιακοί. Κινούνται και μιλούν σαν να ζουν τον χειρότερο εφιάλτη τους - έναν εφιάλτη με τοίχους που σε χωρίζουν από όσα λαχταράς και διαδρόμους με πόρτες δωματίων που παραμένουν κλειδωμένες. Μόνο το ζευγάρι, ο Άρης και η Άννα, μοιάζουν να έχουν κάτι που τους κάνει ευτυχισμένους, ζωντανούς. Ανάμεσα σε εγκατελειμμένα στην μοναξιά τους ζόμπι, οι δυο τους μοιάζουν με τις μόνες καρδιές που πάλλονται. Σαν να έχουν φτιάξει κι εκείνοι με τη σειρά τους ένα δικό τους σύμπαν - σαν ο έρωτας να τους επιτρέπει να βρίσκονται στο δικό τους ονειρικό λίμπο.
Με τον Γιώργο Καρβέλα στη Διεύθυνση Φωτογραφίας, ο Πασσαλής καδράρει πλάνα άρτιας αισθητικής, σκοτεινής ομορφιάς, αιθέριας ατμόσφαιρας. Ο σχεδιασμός του ήχου συμπληρώνει αριστοτεχνικά τον αταξινόμητο τόνο της ταινίας και την bizarre της θερμοκρασία. Τι ακούμε; Από που;
Ναι, ο συνιδρυτής του Blitz theater group και πρωταγωνιστής του Γιώργου Λάνθιμου («Κυνόδοντας») κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο μιλώντας μια γλώσσα κοινή με όλη την καλλιτεχνική του πορεία. Και καθοδηγεί παρόμοια και την Αγγελική Παπούλια κι όλους τους δεύτερους ρόλους σε κωδικοποιημένες ερμηνείες που σε κρατούν σε μία ανεξήγητη απόσταση. Κάποιοι θα βιαστούν να στριμώξουν κι αυτή την ταινία στο κουτάκι του weird cinema.
Δεν είναι καθόλου έτσι. Γιατί όλα έχουν εξήγηση - δεν υπηρετούν απλώς μία trendy κινηματογραφική φόρμα. Υπάρχει εξήγηση ακράδαντα ρεαλιστική μέσα στον σκοτεινό λαγούμι του σουρεαλισμού. Μία εξήγηση σπαρακτικά συγκινητική μέσα στην αποστειρωμένη ατμόσφαιρα. Μία εξήγηση ανθρώπινη, που μόλις την συνειδητοποιείς σε τσακίζει.
Εκεί όμως έρχεται ο Πασσαλής να σου βάλει την μάσκα οξυγόνου. Έρχεται το σινεμά να σου χαρίσει την πιο αληθινή φαντασίωση. Έρχεται το όνειρο, μέσα στο όνειρο να σου ψιθυρίσει ότι στη ζωή δεν κάνουμε ησυχία. Ειδικά όταν βρούμε κάποιον που θέλουμε να μένουμε ξύπνιοι, σ’ ένα παγκάκι δίπλα του, μέχρι το πρωί.
Πολύ Λυκούργου
To 63o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης διεξάγεται φέτος από τις 3 μέχρι και τις 13 Νοεμβρίου. Το Flix θα βρίσκεται εκεί για να σας μεταφέρει όλα όσα θα συμβούν μέσα κι έξω από τις σκοτεινές αίθουσες. Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες στο επίσημο site του Φεστιβάλ, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook και το Instagram.
