Εξω στο Σκοτάδι / Out in the Dark του Μάικλ Μέιερ (Ανοιχτοί Ορίζοντες)
Ο Νίμερ, ένας Παλαιστίνιος φοιτητής, ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό. Μια μοιραία νύχτα γνωρίζει τον Ρόι, έναν Ισραηλινό δικηγόρο, κι οι δυο τους ερωτεύονται. Καθώς η σχέση τους γίνεται πιο σοβαρή, ο Νίμερ έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα της παλαιστινιακής κοινωνίας, που αρνείται να τον αποδεχτεί για τη σεξουαλική του ταυτότητα, και με εκείνης της ισραηλινής κοινωνίας που τον απορρίπτει για την εθνικότητά του. Οταν ένας στενός του φίλος, που κρυβόταν παράνομα στο Τελ Αβίβ, συλλαμβάνεται και απελαύνεται στη Δυτική όχθη, όπου και δολοφονείται με πρωτοφανή αγριότητα, ο Νίμερ αναγκάζεται να διαλέξει ανάμεσα στη ζωή που πίστευε πως επιθυμούσε και την αγάπη του για τον Ρόι. Οσες φορές κι αν δεις στο σινεμά μια ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που δεν μπορούν να είναι μαζί γιατί έτσι αποφάσισαν πριν από τους ίδιους και τις επιθυμίες τους οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα κράτη τους και οι προαιώνιες διαφορές τους, το συναίσθημα είναι το ίδιο. Αυτό της απόλυτης αδικίας και ταυτόχρονα η διαπίστωση πως το μόνο πράγμα που μπορεί να ενώσει δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους είναι η αγάπη. Οσο πρωτόλειο κι αν είναι το ντεμπούτο του Μάικλ Μέιερ, μεταφέρει ακριβώς αυτά τα συναισθήματα μέσα από μια αφοπλιστική ιστορία αγάπης ανάμεσα σε έναν Ισραηλινό και έναν Παλαιστίνιο, καταγράφοντας την ίδια στιγμή όλο το χάρτη της απαγορευμένης queer κοινότητας της Παλαιστίνης και την πολιτική επικινδυνότητα του να είσαι ο εαυτός σου, όταν είσαι ανεπιθύμητος από όλους. Τρυφερό, συγκινητικό, απενοχοποιημένο και «ακτιβιστικό» τόσο όσο να αποτελεί μια πολιτική ρομαντική κομεντί για τις «ταραγμένες» ημέρες μας, το «Εξω στο Σκοτάδι» έχει την ευτυχία να διαθέτει μια εξαιρετική ερμηνεία από τον νεαρό Νίκολας Τζέικομπ και δύο τρεις σκηνές που είναι πιο δυνατές από δεκάδες ταινίες που μέσα στα τελευταία χρόνια έχουν ασχοληθεί με αυτήν την «σκοτεινή» γωνιά του πλανήτη. Μ.Κ.
Aquí y Allá / Εδώ Κι Εκεί του Αντόνιο Μέντεθ Εσπάρθα (Διεθνές Διαγωνιστικό)
Μετά από χρόνια «εκεί» (μετανάστης στην Αμερική), ο Πέδρο επιστρέφει «εδώ» (στο Μεξικό, τη γυναίκα και τα παιδιά του). Προσπαθεί να επανενταχθεί στην μικρή του κοινωνία και ζωή, αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι κόρες του δεν τον γνωρίζουν και πρέπει να «συστηθούν» από την αρχή, ενώ η γυναίκα του (γερασμένη, πέρα των 30 της χρόνων) δεν τον εμπιστεύεται αρχικά. Ολοι θεωρούν ότι στην Αμερική «είχε κάνει τη ζωή του». Εκείνος όμως δούλευε σκληρά κι είχε μόνο ένα όνειρο: να επιστρέψει στο χωριό του και να ξεκινήσει μία μπάντα, παίζοντας κιθάρα. Η πραγματικότητα της επιστροφής του όμως θα είναι πολύ διαφορετική. Ο Αντόνιο Μέντεθ Εσπάρθα κινηματογραφεί με υπομονή ένα σενάριο που περισσότερο παρατηρεί παρά υπογραμμίζει. Τα συμπεράσματα βγαίνουν μέσα από τον νατουραλισμό και την ντοκιμαντερίστικη προσέγγιση στις λεπτομέρειες. Η θλίψη του πρωταγωνιστή, διχασμένου ανάμεσα σε δύο τόπους (ο ένας του προσφέρει την οικονομική ασφάλεια για ό,τι τύχει στην οικογένειά του, ο άλλος... είναι η οικογένειά του) είναι βουβά αβάσταχτη. Οταν στο τέλος ο Εσπάρθα κινηματογραφεί τα άδεια, ερημωμένα χωριά στο Μεξικό, νιώθεις την απειλή στο πετσί σου: δεν υπάρχει «εδώ» όταν πεθαίνει οικονομικά μια χώρα. Π.Λ.
O Luna In Thailanda / Eνας Μήνας Στην Ταϊλάνδη του Πάουλ Νεγκοέσκου (Διεθνές Διαγωνιστικό)
O Ράντου είναι ένας 35χρονος άντρας. Τους τελευταίους μήνες είναι με την Αντίνα, μία φλύαρη, ερωτευμένη, μικροαστικά ευτυχισμένη μαζί του κοπέλα. Εκείνος, ξεκάθαρα καταπιεσμένος, λέει όλα τα ευγενικά πράγματα, ενώ η καρδιά και η σκέψη του είναι αλλού. Θέλει περιπέτεια, αυθορμητισμό, χαρά – όχι γεύματα με τα πεθερικά και βραδιές καραόκε. Ονειρεύεται έναν μήνα στην Ταϊλάνδη, όπου έχει ακούσει ότι όλα είναι φθηνά, εξωτικά, ονειρεμένα. Παραμονή Πρωτοχρονιάς ο Ράντου χωρίζει με την εξαιρετικά θυμωμένη Αντίνα και ξεκινάει μία Οδύσσεια από πάρτι σε πάρτι για να ξαναβρεί την παλιά του αγάπη, την Νάντια. Πώς την άφησε να φύγει; Εκείνη, ήταν ο έρωτας. Εκείνη ήθελε πάντα να ταξιδεύει. Ο Νεγκοέσκου (πολυβραβευμένος μικρομηκάς στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο) σκηνοθετεί το ανήσυχο, οδοιπορικό του ήρωά του, στήνοντας αριστοτεχνικά... μία πλάνη. Πιστεύουμε ότι παρακολουθούμε με αγωνία την αναζήτηση ενός άντρα για τον πραγματικό έρωτα. Μέχρι που έρχεται η ανατροπή: η συνάντηση με την Νάντια, το ξεμπρόστιασμα, η αποκάλυψη του Ράντου σαν τον τυπικά ανώριμο, ανικανοποίητο άντρα που δεν έχει ιδέα πώς να κάνει τον εαυτό του (και τους άλλους) ευτυχισμένο και προτιμά να μεταθέτει το πρόβλημα πάντα στις γυναίκες και να το βάζει στα πόδια. Πιστεύοντας ότι η ευτυχία είναι στην Ταϊλάνδη. Το μόνο πρόβλημα της ταινίας είναι ότι ξεχυλώνει: ο Νεγκοέσκου πιστεύει ότι χρειάζεται όλο το υλικό του, ενώ ένα πιο σφιχτό σενάριο θα έδινε άλλη δύναμη και ρυθμό σ' αυτή την ... ανδρική δραμεντί. Π.Λ.
Νεκρή Ευρώπη / Dead Europe του Τόνι Κράβιτζ (Ανοιχτοί Ορίζοντες)
Το βιβλίο του Χρήστου Τσιόλκα, μεταφέρεται στην οθόνη από τον Τόνι Κράβιτζ (με γυρίσματα και στην Αθήνα), κουβαλώντας μαζί του την βαριά σκιά ενός πράγματος που πεθαίνει. Ή που πρέπει να πεθάνει. Διαβάστε τη γνώμη του Flix για την ταινία εδώ.
Kame Koummando του Μανόλη Δαμιανάκη (Ελληνικές Ταινίες)
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους το «Kame Koummando», πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μανόλη Δαμιανάκη βρίσκεται στο επίσημο πρόγραμμα του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.Είναι φτιαγμένη με ελάχιστα χρήματα, συστήνει έναν μεσήλικα πολεμιστή του μέλλοντος (ή κάτι τέτοιο) που σύμφωνα με την επίσημη υπόθεσή της επιστρέφει στο παρελθόν στον πλανήτη Γη για να βρει ένα κόσμο υπό την κατοχή της Τρόικας και των οίκων αξιολόγησης και με οδηγό μια εσωτερική φωνή (!) αποφασίζει να αναλάβει δράση...Ετοιμο «χιτάκι» δηλαδή για ένα φεστιβαλικό κοινό που ψάχνει διακαώς ανάλογες ταινίες για να φτιάξει «γαλαρίες» και να κανιβαλίσει μέχρι θανάτου στο twitter (μέσα από την προβολή φυσικά) και γιατί όχι και να του εξασφαλίσει μια φήμη καλτ ανοσιουργήματος που θα του εξασφαλίσει μέχρι και διανομή.Βλέποντας, το «Κame Koummando», όμως, ανακαλύπτεις πως τα πράγματα είναι από λίγο εώς παρά πολύ διαφορετικά καθώς μια ευχάριστη και μια δυσάρεστη έκπληξη σε περιμένουν μέσα στα μόλις 78 λεπτά στα οποία διαρκεί. (Διαβάστε την υπόλοιπη κριτική της ταινίας εδώ.) Μ.Κ.
Δείτε εδώ το πλήρες πρόγραμμα προβολών του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και βρείτε οδηγίες χρήσης για το Φεστιβάλ και μην ξεχνάτε να ενημερώνεστε από το ειδικό τμήμα του Flix που θα ανανεώνεται συνεχώς προκειμένου να σας μεταφέρει κάθε στιγμή τι συμβαίνει μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ.
