Το 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης ολοκληρώθηκε την Κυριακή 10 Νοεμβρίου, με την απονομή των βραβείων του.
H ταινία που κέρδισε φέτος τον Χρυσό Αλέξανδρο στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ ήταν το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της Σουζάνα Μιργκάνι «Η Βασίλισσα του Βαμβακιού», μια φεμινιστική ιστορία ενηλικίωσης για τις γυναίκες που βάζουν φωτιά στην καταπίεση των επιθυμιών τους και παίρνουν την μοίρα στα χέρια τους.
H Σουζάνα Μιργκάνι στην τελετή απονομής των βραβείων του 66ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
To 66o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης διεξήχθη φέτος από τις 30 Οκτωβρίου μέχρι και τις 9 Νοεμβρίου με στρατηγικό συνεργάτη τη ΔΕΗ.
Η ΔΕΗ συνεχίζει και φέτος τη στρατηγική της συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, στηρίζοντας για ακόμη μία χρονιά το θεσμό. Η ΔΕΗ, ο μεγαλύτερος Powertech Όμιλος στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, συνδέει την ενέργεια με τη δημιουργικότητα, την καινοτομία και τη βιωσιμότητα, στηρίζοντας πρωτοβουλίες που φωτίζουν τη σύγχρονη πολιτιστική σκηνή. Ειδικά για την 66η έκδοση του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, η ΔΕΗ έδωσε για δεύτερη χρονιά φέτος το βραβείο με το όνομα «ΦΩΣ powered by ΔΕΗ», που απονέμεται σε πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς ελληνικών ταινιών μεγάλου μήκους. Το βραβείο φέτος απονεμήθηκε στον Αλέξανδρο Ντάβρη από την ταινία «Απειρη Γη» του Βασίλη Μαζωμένου και στην Χαρά Κυριαζή από την ταινία «Αρκουδότρυπα» των Χρυσιάννα Παπαδάκη και Στέργιου Ντινόπουλου και συνοδεύτηκε και από χρηματικό έπαθλο ύψους €3.000€.
Η Σουζάνα Μιργκάνι με την συμπαραγωγό, σκηνοθέτη Αν Μαρί Τζασίρ
H κριτική επιτροπή του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με μέλη φέτος τους Θάνια Δημητρακοπούλου (Head of Sales της εταιρείας διεθνών πωλήσεων The Match Factory), Φρέντρικ Ελμς (διευθυντής φωτογραφίας) και Eλεγκανς Μπράτον (ηθοποιός) τόνισε για την επιλογή της:
«Αυτή είναι μια ταινία που τη βάλαμε στην καρδιά μας από την πρώτη στιγμή που την είδαμε. Καθώς ζούμε σε έναν κόσμο που μαστίζεται από γενοκτονίες και πολέμους, αυτή η ταινία μάς θύμισε τι είναι πραγματικά σημαντικό και τι είναι αυτό για το οποίο παλεύουμε: τις οικογένειες και τις κοινότητές μας».
Η Σουζάνα Μιργκάνι ανεβαίνοντας στη σκηνή για να παραλάβει τον Χρυσό Αλέξανδρο δήλωσε «Ευχαριστώ πολύ το Φεστιβάλ και την κριτική επιτροπή. Αυτό το βραβείο σημαίνει πολλά περισσότερα απ’ όσα πιστεύετε, σε μια δύσκολη εποχή πολέμων και γενοκτονιών, για μια ταινία στην οποία συμμετέχουν ηθοποιοί εκτοπισμένοι από το σπίτι τους, στην Αίγυπτο, και αναζητούν καταφύγιο. Είναι ελπιδοφόρο ότι ακόμη μπορείς να κάνεις τέχνη σ’ αυτή τη ζοφερή εποχή και να λάβεις αναγνώριση. Θέλω να ευχαριστήσω τη συμπαραγωγό αλλά και μέντορά μου, Ανμαρί Τζασίρ, η οποία καταλαβαίνει καλύτερα από τον καθένα το νόημα και τη σημασία αυτής της ταινίας. Ευχαριστώ επίσης τους ηθοποιούς και τα μέλη του συνεργείου με καταγωγή από το Σουδάν, που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση και αναζητούν διέξοδο».
H γνώμη του Flix για τη «Βασίλισσα του Βαμβακιού» από την Πόλυ Λυκούργου:
Στις όχθες του Νείλου που ποτίζει εύφορα τις πεδιάδες του Σουδάν, η έφηβη Ναφίσα και οι συνομήλικες φίλες της δουλεύουν στα χωράφια - τα «αγνά» κορίτσια πρέπει να μαζεύουν το βαμβάκι, για να είναι κι αυτό «καθαρό». Αυτό υπαγορεύει η γιαγιά της και μητριάρχης του χωριού, γνωστή κι ως «Βασίλισσα του Βαμβακιού», καθώς ο θρύλος τη θέλει στα νιάτα της να δηλητηριάζει και να διώχνει από τον τόπο τους τους Βρετανούς αποικιοκράτες. Μόνο που τώρα, η άφιξη ενός Σουδανού επιχειρηματία από το Λονδίνο φέρνει μαζί του ξανά την απειλή: ο ξένος κουβαλά νέες μεθόδους καλλιέργειας, θέλει να παντρευτεί την Ναφίσα και να ριζώσει την εξουσία του στα βαμφακοχώραφα του χωριού. Η μητέρα της Ναφίσα όμως (η οποία απεχθάνεται την αναχρονιστική «μάγισσα» πεθερά της), καλοβλέπει αυτό το γάμο - θα τους ανοίξει μια πόρτα προς το μεγάλο όνειρο της Δύσης. Παγιδευμένη ανάμεσα στις ρίζες και στις ψευδαισθήσεις της προόδου, η εφηβεία γίνεται πράξη αντίστασης.
Σκηνοθετικό ντεμπούτο της Σουζάνα Μιργκάνι, αλλά και πρώτη ταινία γυναίκας σκηνοθέτη από το Σουδάν, «Η Βασίλισσα του Βαμβακιού» υφαίνει στον αργαλειό της τοπικούς μύθους, λαϊκά παραμύθια, απεχθή πατριαρχικά έθιμα (κλειτοριδεκτομές, επιβεβλημένους γάμους εφήβων με γέροντες) με μία ακόμα πιο τρομακτική πραγματικότητα (τους βιασμούς των κοριτσιών από τους προύχοντες των βαμβακοφυτειών).
Σκηνοθετώντας ερασιτέχνες ηθοποιούς και λούζοντας με γήινο φως τα πλάνα παρατήρησης και με βαθύ μπλε αυτά του μαγικού ρεαλισμού, η Μιργκάνι κεντά πολλά είδη στον ίδιο τελάρο: στοιχεία γκοθ θρίλερ, στιγμές κωμωδίας, αλλά και μία φεμινιστική ιστορία ενηλικίωσης που θέλει τη νέα γενιά Σουδανών γυναικών να βάζουν φωτιά στην καταπίεση των επιθυμιών τους και να παίρνουν την μοίρα στα χέρια τους.
Το βλέμμα της αποδεικνύεται οικείο, τρυφερό και συνδετικό όταν στέκεται στα απλά και τα απέριττα της καθημερινότητας των έφηβων κοριτσιών, ενώ το υπογραμμισμένο μελόδραμα φαντάζει καλλιγραφικό, διδακτικό και για αυτό λιγότερο δυνατό, και οι στιγμές κωμωδίας μοιάζουν από άλλη ταινία - άτεχνες και απλοϊκές. Ως σχόλιο όμως «αγνότητας» προθέσεων όσων έχουν ιστορικά διεκδικήσει τις αγνές πρώτες ύλες της αφρικανικής ηπείρου, ως κριτική και των σκληρών παραδόσεων και των κούφιων νεωτερισμών, ως μία φιλμική παραβολή για τον εγκλωβισμό μας σε κόσμους που μάς γέννησαν και αποφασίζουν χωρίς εμάς, η ταινία στέκεται πολιτικά ως αξιοπρόσεκτο ντεμπούτο.
Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βρείτε συγκεντρωμένα όλα όσα συνέβησαν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.