Το «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του ανοίγοντας το πρόγραμμα «City to City» του Φεστιβάλ του Τορόντο και, λίγο αργότερα, την πανευρωπαϊκή στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου. Μια ταινία με τη φόρμα του κλασικού γουέστερν και τη σιδερένια ψυχή της ελληνικής επαρχίας, τοποθετεί μια κοπέλα - αγρίμι, ως καταλύτη στη μέση μιας στερεοτυπικής κωμόπολης και... περιμένει να δει πότε θα πάρει φωτιά το φυτίλι. Η ταινία γυρίστηκε τον προηγούμενο χειμώνα κι ο ένας από τους παραγωγούς της, ο Κωνσταντίνος Κοντοβράκης, μοιράζεται με το Flix τις φωτογραφίες που χρονογραφούν τη δημιουργία της.
Το «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά γυρίστηκε τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2012. Είχε προηγηθεί περίπου ένας χρόνος εντατικής εργασίας με τον Γιώργο πάνω στο σενάριο. Ακολούθησε ένας ακόμα χρόνος με το –πραγματικά –ηρωικό μοντάζ του Πάνου Βουτσαρά, μέχρι που το καλοκαίρι του ‘13 μας ήρθαν τα νέα από το Φεστιβάλ του Τορόντο και η ταινία έκτοτε πήρε το δρόμο της και σήμερα, Μάιο του '14, βγαίνει στις αίθουσες.
Στο μεγάλο αυτό χρονικό διάστημα, διαμεσολάβησαν απίστευτες αναποδιές και στιγμές αδιανότου άγχους. Ωστόσο για ένα μήνα, εκεί, στα βουνά και τα παράλια της Βοιωτίας, ένα συνεργείο 15 ανθρώπων πραγματοποίησε αυτό που κάθε ταινία αποτελεί: ένα μικρό άθλο. Αυτόν τον άθλο και κάποιον από τους πρωταγωνιστές του θέλω να σας παρουσιάζω μέσα από 13 φωτογραφίες από τις τόσες που βρήκα στο παλιό και άχρηστο πια κινητό μου.
Πρώτη μέρα γυρίσματος στο σιδηροδρομικό σταθμό της Αλιάρτου για δυο από τις πιο κομβικές σκηνές της ταινίας. Το γεγονός ότι δεν είχαμε άδεια για το χώρο ήταν το μικρότερο από τα άγχη μας... Ολη η προσμονή μηνών συσσωρευμένη σε μια μόνο λέξη: «μοτέρ!».
Κάθε ταινία έχει τους -κυριολεκτικά- αθέατους πρωταγωνιστές της. Αυτούς, δηλαδή, που για κάποιο λόγο κόπηκαν στο μοντάζ. Εδώ, ένας τέτοιος, ο Θοδωρής Κορόζης, στη λεγόμενη «σκηνή της καντίνας».
Μιλώντας για αθέατους, εδώ η αδιαμφισβήτητη ηρωίδα της ταινίας, για μένα η καλύτερη παραγωγός της Ελλάδας, Φένια Κοσοβίτσα, στη μοναδική της φωτογραφία από το γύρισμα.
Ο Φεβρουάριος είναι κρύος μήνας, πόσω μάλλον στην εξοχή. Ευτυχώς, η ενδυματολόγος της ταινίας, Τριάδα Παπαδάκη, είχε προβλέψει γι’αυτό. Εδώ, οι κόκκινες κουβέρτες της ζεσταίνουν την πρωταγωνίστρια, Μαρίνα Συμεού, που κάνει ένα διάλειμμα από τη σκηνή του φιλιού με τον συμπρωταγωνιστή της, Γιώργο Καφετζόπουλο.
Αν κάθε συνεργείο είναι μια οικογένεια, τότε στο δικό μας ο πάτερας του ήταν (το δίχως άλλο!) ο ηλεκτρολόγος μας, Τάκης Ατσιδάκος. Βρίσκω σχεδόν συγκινητική αυτή τη φωτογραφία του στη συνεφιασμένη παραλία να φυλάει τα μηχανήματα του ηχολήπτη μας, Γιάννη Αντύπα.
Αν η Μαριάνθη Παντελοπούλου σας φαίνεται λίγο αγανακτισμένη είναι επειδή στ’αλήθεια είναι. Πόσα χαστούκια μπορεί να φάει από τον Νίκο Γεωργάκη; Εδώ πρέπει να είναι γύρω στο έβδομο.
Δεν ξέρω αν θα είχα ζήσει ποτέ ένα μήνα της ζωής μου στη Θήβα, αν δεν είχα κάνει αυτή την ταινία, ούτε θα είχα βρεθεί σε μέρη σαν αυτό. Νομίζω ότι μια από τις επιτυχίες της ταινίας είναι ότι κατάφερε να αποδώσει το μεγαλοπρεπές τοπίο της περιοχής.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο στην εικόνα μιας ταινίας, ακόμα και όταν έχεις πάρει την απόφαση να τη γυρίσεις σε φυσικούς χώρους. Εδώ, ο σκηνογράφος της ταινίας Ηλίας Λεδάκης, με τη βοηθό του Φωτεινή Στεργίου και το βοηθό παραγωγής Θανάση Σχοινοχωρίτη, στήνουν το σκηνικό της μάντρας.
Δηλαδή αυτό.
Αυτό ωστόσο ήταν ολότελα φυσικό.
Οι σκηνές βίας αποδείχτηκαν από τις πιο δύσκολες του γυρίσματος. Εδώ, ο Γιώργος Καφετζόπουλος, που μόλις τις έχει «φάει» από τον Γιάννη Δρακόπουλο στο ρόλο του μπάτσου, τσεκάρει στο μόνιτορ τις κινήσεις του. Δίπλα του ο Γιώργος Σερβετάς με τον Σιαμάκ Ετεμάντι, βοηθό σκηνοθέτη, και τη Λήδα Μπουζούκου, βοηθό στη διεύθυνση παραγωγής.
Η ομάδα της κάμερας, δηλαδή ο διευθυντής φωτογραφίας, Κλαούντιο Μπολιβάρ, με τον Ιβαν Βουντίδη και Αντώνη Κουνέλλα, ετοιμάζουν το τελικό πανοραμικό πλάνο της ταινίας, στήνοντας την κάμερα στο καπό του βαν της παραγωγής. Αργότερα, στην ανταπόκρισή του από το Φεστιβάλ του Βερολίνου, το περιοδικό Film International θα χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο πλάνο ως το ομορφότερο που είδαν στο φεστιβάλ αυτό!
Δεν είναι αυτό που νομίζετε... Είναι απλά το εξαιρετικό μακιγιάζ της Κυριακής Μελίδου.
Διαβάστε ακόμη:
- Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2014: Η Απονομή
- «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς», η γνώμη του Flix
- Οι Υποψήφιοι των βραβείων της ΕΑΚ 2014 κάνουν επίσκεψη στο FLIX
- Berlinale 2014: Η ομάδα του «Να Κάθεσαι και Να Κοιτάς» στην κάμερα του Flix
- «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά, ένα καθαρόαιμο γουέστερν κατακεραυνώνει την ελληνική επαρχία
- Berlinale 2014: Το «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου
- Μέσα από το οικονομικό χάος σφυρηλατείται ένα ανεξάρτητο πνεύμα: το ελληνικό σινεμά στους New York Times
- Μερικές φορές το πιο σωστό είναι «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς»
- «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς»... στα γυρίσματα του Γιώργου Σερβετά
