Ο Λάλο Σίφριν, ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 93 ετών.
Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη σε ολόκληρη τη μουσική και κινηματογραφική κοινότητα, καθώς ο Αργεντινός δημιουργός είχε αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του σε δεκάδες αλησμόνητες παραγωγές.
Γνωστότερος για το θρυλικό θέμα του «Mission: Impossible», που όχι μόνο άφησε εποχή στη μικρή οθόνη τη δεκαετία του ’60 αλλά και επανήλθε δυναμικά στις κινηματογραφικές μεταφορές με τον Τομ Κρουζ, ο Σίφριν υπήρξε πολυβραβευμένος και καινοτόμος. Στο ενεργητικό του είχε πέντε Grammy, τέσσερις υποψηφιότητες για Emmy και έξι υποψηφιότητες για Οσκαρ, ενώ το 2018 τιμήθηκε με τιμητικό Οσκαρ για το σύνολο της προσφοράς του.
Το έργο του δεν περιορίστηκε ποτέ σε ένα μόνο είδος: από την τζαζ και τη συμφωνική μουσική μέχρι τις τηλεοπτικές σειρές και τις μεγάλες χολιγουντιανές παραγωγές, ο Σίφριν συνέθεσε για κάθε είδους ιστορία. Ηταν ο άνθρωπος πίσω από τις μουσικές των «Dirty Harry», «Bullitt», «Cool Hand Luke», «Enter the Dragon», «The Cincinnati Kid», «Coogan’s Bluff», αλλά και των τηλεοπτικών σειρών «Starsky & Hutch», «Mannix», «Medical Center», «Petrocelli» και άλλων.
Ο Κλιντ Ιστγουντ –με τον οποίο συνεργάστηκε σε οκτώ ταινίες– του απένειμε το τιμητικό Οσκαρ δηλώνοντας πως «η μουσική του άλλαξε τον τρόπο που ακούμε τις ταινίες». Στο ίδιο πλαίσιο, η Κάθι Μπέιτς σημείωσε: «Ο Σίφριν είναι αδύνατο να κατηγοριοποιηθεί. Η μουσική του είναι ταυτόχρονα τζαζ, κλασική, σύγχρονη και λαϊκή. Είναι ένας αληθινός καλλιτέχνης».
Ο Σίφριν γεννήθηκε το 1932 στο Μπουένος Αϊρες και από νεαρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την κλασική μουσική. Σπούδασε στο Παρίσι με τον Ολιβιέ Μεσιάν και σύντομα άρχισε να συνδυάζει τη θεωρητική γνώση με την τζαζ σκηνή της εποχής. Η καριέρα του απογειώθηκε όταν γνώρισε τον Ντίζι Γκιλέσπι και έγινε ο πιανίστας και ενορχηστρωτής του. Από εκεί, η μετάβαση στον κινηματογράφο ήταν σχεδόν φυσική.
Η ικανότητά του να παντρεύει το συμφωνικό με το μοντέρνο, να δημιουργεί εμβληματικά θέματα με απροσδόκητους ρυθμούς (όπως το 5/4 του Mission: Impossible) και να πειραματίζεται με Moog συνθεσάιζερ, μεσογειακά μοτίβα ή χορωδιακές δομές, του χάρισε διεθνή αναγνώριση. Δεν είναι τυχαίο ότι η μουσική του έχει δεκάδες φορές επανεμφανιστεί μέσα από διασκευές, sampling (όπως στο «Sour Times» των Portishead) και κινηματογραφικά reboots.
Πέρα από τις ταινίες και τις σειρές, συνέθεσε συμφωνικά έργα, κοντσέρτα, μουσικές για ντοκιμαντέρ και μίνι σειρές, ενώ στα ’90s δημιούργησε τη σειρά «Jazz Meets the Symphony» συνδυάζοντας τζαζ σόλο με ορχήστρες. Το 1998 ίδρυσε τη δική του δισκογραφική Aleph, ενώ το 2010 κέρδισε Latin Grammy για την κλασική σύνθεση «Pampas».
Το τελευταίο του έργο, η συμφωνία «Long Live Freedom», παρουσιάστηκε μόλις τον Απρίλιο του 2024 στο Θέατρο Κολόν της γενέτειράς του, ενώ το 2008 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία του Mission Impossible: My Life in Music.
Ο Λάλο Σίφριν, πέρα από σπουδαίος δημιουργός, υπήρξε ένας καλλιτέχνης που διέλυσε τα όρια ανάμεσα στα μουσικά είδη και απέδειξε ότι η εικόνα και ο ήχος μπορούν να γίνουν ένα. Η απώλειά του είναι τεράστια. Το έργο του, όμως, θα συνεχίσει να ζει όπου υπάρχει σκοτεινή αίθουσα, μελωδία και κινηματογραφική μαγεία.