Ο Αλεξάντερ Πέιν χάνει τη μάχη καταλληλότητας για το «Nebraska»

To συμβούλιο ΜPAA είναι μία μεγάλη πληγή για την αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία (σκεφθείτε το δικό μας άχρηστο Ραδιοτηλεοπτικό, αντιστρέψτε την ανάμιξή του στα πράγματα και πολλαπλασιάστε το επί άπειρο). Μπορεί να έχουν γίνει εκσυγχρονισμοί στο σκεπτικό, μία πρόοδος στην επιλογή των ανθρώπων που το απαρτίζουν, αλλά δεν αρκεί. Πόσα ουσιαστικά έχουν αλλάξει από τη φριχτή περίοδο λογοκρισίας των '20ς από τον διαβόητο Production Code; Πώς μπορεί να κριθεί μία ταινία για την καταλληλότητά της σε μια χώρα όπου το γυμνό στήθος ισοβαθμεί με το να σου κόβουν το κεφάλι με το πριόνι, ή η λέξη «fuck» κρίνεται το ίδιο με τη σεκάνς βιασμού μιας γυναίκας;

Αυτά θυμόμαστε κάθε φορά που διαβάζουμε μία νέα είδηση για κάποια ταινία που κανένα σκοπό δεν έχει να προκαλέσει, ή να σοκάρει ή πόσο μάλλον να κάνει κακό στα αμερικανικά νιάτα, αλλά για κάποιο λόγο της απαγορεύεται να συναντήσει το μεγάλο κοινό.

Το Συμβούλιο Καταλληλότητας της Αμερικής αποφάσισε πρόσφατα ότι το «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν, η βραβευμένη στις Κάννες ταινία με το φοίνικα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας για τον Μπρους Ντερν, είναι μία ταινία που ανήλικοι (κάτω των 17) θεατές πρέπει να συνοδεύονται από τον κηδεμόνα τους για να τη δουν.

Ο Αλεξάντερ Πέιν και το στούντιο της Paramount έκαναν έφεση, αλλά έχασαν. Ο γέρο-Γούντι είναι πολύ αθυρόστομος για τα 17χρονα της Αμερικής.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μία ασπρόμαυρη, καλλιτεχνική ταινία που επιστρέφει στο walking-n-talking φορμά των αμερικανικών ανεξάρτητων ταινιών των 90ς; Οτι αν είχε μία ελπίδα να γίνει χιτάκι, την έχασε. Ποιος πιτσιρικάς στην εφηβεία θα πάει σινεμά με τον πατέρα του για να μη χάσει το «Nebraska»;

Βέβαια, μία δεύτερη σκέψη, είναι ότι το Συμβούλιο Καταλληλότητας τα έκανε όλα επίτηδες γιατί είναι πολύ πιο μπροστά από όλους μας: τι πιο πονηρό από το να ωθείς πατέρες και γιους να δουν το «Nebraska», όσο ακόμα είναι καιρός για να επουλώσουν τις σχέσεις τους;

Το «Nebraska» θα κάνει πρεμιέρα στις 22 Νοεμβρίου στην Αμερική, και για αυτό δε θα προβληθεί στο 3o Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Πάτμου - παρόλο που οι Αλεξάντερ Πέιν και Φαίδων Παπαμιχαήλ θα είναι παρόντες για ένα masterclass.

Ο Γούντι είναι ένας αλκοολικός γεροξεκούτης. Ενας συνταξιούχος, πρώην γκαραζιέρης από το Χόθορν της Νεμπράσκα, που εδώ και πολλά χρόνια ζει στη Μοντάνα με την γκρινιάρα γυναίκα του που συνεχώς τον υποτιμά, τον διορθώνει, τον φροντίζει με την τυπική γυναικεία μουρμούρα. Τα δυο του αγόρια έχουν μεγαλώσει - ο ένας έχει κάνει οικογένεια και εργάζεται ως παρουσιαστής ειδήσεων στον μικρό τοπικό τηλεοπτική σταθμό. Ο μικρότερος, ο Ντέιβιντ, είναι πωλητής σε κατάστημα ηλεκτρονικών, χωρίς πραγματικά όνειρα και σχέσεις. Οταν ο Γούντι πιστεύει ένα γράμμα που λαμβάνει, ένα μαρκετίστικο κόλπο που τον ειδοποιεί ότι «έχει κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια» βρίσκει έναν τελευταίο σκοπό στη ζωή του: να επιστρέψει στην Νεμπράσκα και να τα παραλάβει. Κανείς δεν μπορεί να τον πείσει ότι το γράμμα είναι μια απάτη. Εχει ανάγκη να πιστέψει ότι δεν είναι. Για αυτό ο Ντέιβιντ, σε μία τελευταία απόπειρα να μοιραστεί κάτι με τον γερασμένο πατέρα του, δέχεται να ξεκινήσει ένα ταξίδι δρόμου που θα τον επιστρέψει στις ρίζες του. Διαβάστε περισσότερα για το «Nebraska» εδώ.