Αν είχαμε το κείμενο που διάβασε ο Αριστείδης Μπαλτάς ως νέος Υπουργός Πολιτισμού στις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνηση χθες στη Βουλή, θα μπορούσαμε να το παραθέσουμε εδώ αυτούσιο, ως ένα υπέροχο θεωρητικό κείμενο γύρω από τον πολιτισμό που αναδεικνύει πριν απ' όλα τον ακαδημαϊκό χαρακτήρα του συντάκτη του.
Ο Αριστείδης Μπαλτάς στήριξε την ομιλία του γύρω από τις πολλαπλές έννοιες της λέξης «ένταση» (ένταση ανάμεσα στο μεγάλο και το μικρό, ένταση ανάμεσα στο μέσα και το έξω, ένταση ανάμεσα στο χθες και το σήμερα), ως την κινητήριο δύναμη του σύγχρονου πολιτισμού μέσα σε εποχές κρίσης, μιλώντας κυρίως με γενικότητες για τις υποδομές, τη στήριξη του σύγχρονου πολιτιστικού προϊόντος, τη συνάφεια ανάμεσα στον πολιτισμό και την εκπαίδευση και την προστασία της πολιτιστικής κληρονομίας της Ελλάδας ως τους κύριους τομείς των επερχόμενων δράσεων του Υπουργείου.
Ανάμεσα σε κοινοτοπίες («πολιτισμός είναι το που πετάμε τη γόπα μας εμείς οι μόνιμοι καπνιστές») και τον Σεφέρη, ανάμεσα στην πρόθεση του το Υπουργείο να μην είναι ένας γυάλινος πύργος αλλά ένας ζωντανός οργανισμός που θα βρίσκεται εκεί όπου παράγεται τέχνη και ανάμεσα σε ένα «πώς θα γίνουν όλα αυτά» που δεν απαντήθηκε παρά μόνο στο κομμάτι της αρχαιολογίας και της εκμετάλλευσης των χώρων που διαθέτει στην ιδιοκτησία του το Υπουργείο, ο Αριστείδης Μπαλτάς απέφυγε - εξίσου θεωρητικά - να μιλήσει για τους πόρους που χρειάζονται για τον πολιτισμό, κάνοντας την ομιλία του να μοιάζει σαν μια ομιλία που θα μπορούσε να ακουστεί σε κάθε εποχή, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της ουσιαστικά το σήμερα των τεχνών στην Ελλάδα.
Ακόμη το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης που... θα ανοίξει, ακόμη οι λέξεις «υποτελείς» και «επαρχιώτες» όταν αναφερόμαστε στους «ξένους», ακόμη η έκφραση «μιλάω για τον κινηματογράφο που επίσης έχει αρχίσει να δείχνει το διεθνές του πρόσωπο», όταν αυτό το διεθνές πρόσωπο είναι παγιωμένο και με συνέπεια εδώ και παραπάνω από μια πενταετία.
Οχι, δεν υπήρχε τίποτα μεμπτό στην ομιλία του Αριστείδη Μπαλτά, εκτός από το γεγονός πως απουσίαζε τελείως το επείγον και το άμεσο μιας σύγχρονης πολιτιστικής παραγωγής που φθίνει, αρκούμενη σε ίδια μέσα (ίσως γι' αυτό και η τόση έμφαση στον «ερασιτεχνισμό») και που χρειάζεται άμεσα στήριξη, χρηματοδότηση και κρατικό σχεδιασμό για να αναδειχθεί και να μπορεί να συνεχίσει.
Σαν να ακούμε τα ίδια και τα ίδια εδώ και χρόνια, άλλοτε με πιο ωραίες λέξεις και άλλοτε χωρίς αυτές, πιστεύαμε ότι έχουμε ξεπεράσει την ανάγκη να τονιστεί πως το Υπουργείο Πολιτισμού δεν παρεμβαίνει στην πολιτιστική έκφραση και πως βρισκόμαστε επιτέλους στο σημείο όπου κάποιος πρέπει να αναλάβει τα πρακτικά πράγματα που απαιτούνται και να τα καταγράψει - ναι με τον πεζό τρόπο της λίστας και του 1, 2, 3, του τι πρέπει να γίνει.
Δείτε εδώ ολόκληρη την ομιλία του Αριστείδη Μπαλτά:
Διαβάστε ακόμη:
- Ξανά Υπουργείο Πολιτισμού, με άλλον Υπουργό!
- Ολες οι αντιδράσεις για την κατάργηση του ειδικού φόρου επί των εισιτηρίων που προορίζεται για την ελληνική κινηματογραφική παραγωγή
- To Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου αναλαμβάνει δράση...
- Οσα μάθαμε και δεν μάθαμε στη συνέντευξη Τύπου του ΕΚΚ, παρουσία του Νίκου Ξυδάκη
- «Δεν θέλει απόρριψη και ξαναγράψιμο»: Ο Νίκος Ξυδάκης για το νόμο Γερουλάνου
Tags: Αριστείδης Μπαλτάς
