Οταν κυκλοφόρησε το 1986 η ταινία του Τζον Χιούζ «Η Πιο Κουφή Μέρα του Φέρι Μπούλερ» κανείς δεν περίμενε όλη αυτή την τεράστια επιτυχία της αλλά και την επίδρασή της στην ποπ κουλτούρα ακόμα και σήμερα, καθώς θεωρείται από αρκετού όχι μόνο μια από τις καλύτερες ταινίες του Χιούζ αλλά και μια από τις πιο κλασικές εφηβικές ταινίες των 80s.
Αλλά η παραγωγή της ταινίας μόνο ευχάριστη δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μιας και η σχέση του Χιούζ με τον πρωταγωνιστή της Μάθιου Μπρόντερικ κρέμονταν συνέχεια από μια κλωστή. Μάλιστα έφτασε σε σημείο να χαρακτηρίσει την ερμηνεία του Μπρόντερικ στα γυρίσματα ως βαρετή. Αυτό αποκάλυψε ο ίδιος Μπρόντερικ μιλώντας στο podcast του The Hollywood Reporter, λέγοντας το πόσο δύσκολο ήταν μερικές μέρες να δουλέψει κανείς με τον Χιούζ.
«Θυμάμαι ότι κάναμε από νωρίς μια δοκιμή των κοστουμιών μας. Περπατήσαμε στους δρόμους του Σικάγο με τα κοστούμια μας και μας τραβούσαν με την κάμερα — εμένα, τον Αλαν [Ρακ], την Τζένιφερ Γκρέι και τη Μία [Σάρα]. Αυτό ήταν ένα μεγάλο δράμα. Οταν ο Χιούζ είδε το βίντεο, είπε ότι κανένας από εμάς δεν ήταν “διασκεδαστικός” και πως ήμασταν “βαρετοί” στις δοκιμές μας. Στην πραγματικότητα του άρεσαν κάποιοι από εμάς, αλλά κάποιοι, όπως εγώ, όχι. Μου είπε μάλιστα πως δεν είχε συνηθίσει να βλέπει κάποιον να παίζει λες και ήταν νεκρός. Λες και δεν τον ένοιωθα τον ρόλο όπως μου είπε. Και του απάντησα να πάει να βρει κάποιον που του αρέσει περισσότερο.»
Διαβάστε ακόμα: Danke schoen: o Ferris Bueller επιστρέφει!
Δεν ήταν η μόνη φορά που ο Μπρόντερικ και ο Χιουζ είχαν προβλήματα στα γυρίσματα. Ο Μπρόντερικ θυμήθηκε και άλλη μια φορά που τσακώθηκαν όταν «[ο Χιουζ] μου είπε ότι του αρέσει όταν τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα, και μετά μικραίνουν, και στη συνέχεια ανοίγουν ξανά. Του απάντησα πως δεν έπρεπε να μου πει ακριβώς τι κάνει το πρόσωπό μου γιατί τώρα θα σκέφτομαι μόνο αυτό. Και μου απάντησε πως δεν θα με σκηνοθετήσει καθόλου από εδώ και πέρα. Και για λίγες μέρες δεν μου έλεγε τίποτα. Μέχρι που τελικά πήγα και του είπα πως πρέπει να με σκηνοθετήσεις. Αυτός ήταν το χειρότερός μας τσακωμός».
Αν και οι δυο τους τελικά κατάφεραν να τα βρουν και να γυρίσουν την ταινία, ο Μπρόντερικ μπορούσε πάντα να καταλάβει πότε ο σκηνοθέτης δεν ήταν ευχαριστημένος με κάτι. Αλλά στο τέλος ήξερε ότι ο Χιούζ τα έκανε όλα αυτά επειδή «έπαιρνε το έργο πολύ στα σοβαρά και δεν ήταν ένα χαλαρό άτομο. Αλλά επίσης δεν κρατούσε κακία και ήξερε πώς να βγάλει τον εαυτό του έξω από όλο αυτό».
Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρο το podcast με την συνέντευξη του Μάθιου Μπρόντερικ εδώ.
