Industry

La Cina e Vicina (ή τι σχέση έχει το «Blade Runner 2049» με τον κινέζικο μπακουροπληθυσμό)

of 10

«Η Κίνα είναι κοντά», που θα’ λεγε και ο Μάρκο Μπελόκιο, κοντύτερα τώρα από ποτέ. Τώρα που τα χολιγουντιανά στούντιο κρέμονται από τα χείλη των κινηματογραφικών της εισαγωγέων και τα… συρτάρια των δεκάδων χιλιάδων σινε-ταμείων της.

La Cina e Vicina (ή τι σχέση έχει το «Blade Runner 2049» με τον κινέζικο μπακουροπληθυσμό)

Ονειρεύονται τελικά ηλεκτρικά πρόβατα τα ανδροειδή; Και τι σχέση μπορεί να έχει το ερώτημα με τον… κινέζικο μπακουροπληθυσμό;

Ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Το πρώτο δεκαήμερο προβολής του, το «Blade Runner 2049» του Ντενί Βιλνέβ εισέπραξε κάπου 120 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ξεκίνημα μάλλον χλιαρό, δοθέντος του κόστους παραγωγής και προώθησής του. Παραγωγή 150 εκατομμύρια δολάρια, προώθηση κάπου 100. Σύνολο 250. Που σημαίνει πως πρέπει να τζιράρει τουλάχιστον τα διπλά -500 εκατ.- για να ξεκινήσει να μετρά κέρδη.

(Αν θέλουμε να γίνουμε πιο οικονομίστικοι, ας σημειώσουμε πως τα αμερικανικά στούντιο εισπράττουν περίπου το μισό του αντίτιμου του εισιτηρίου. Φυσικά, όσο ακριβότερο το tentpole, τόσο μεγαλύτερο το ρίσκο. Μια υπερπαραγωγή 215-230 εκατ. δολαρίων, που κατά κανόνα χρειάζεται συν 150 εκατομμύρια για να προωθηθεί, όπως συμβαίνει με διασκευές κόμικς ας πούμε, θα πρέπει να μαζέψει 750 εκατ. παγκοσμίως για να ισοφαρίσει και μόνο τα κόστη της).

Κι εδώ έρχονται η Κίνα και οι εργένηδές της.

Singles Day China

Μέχρι πρότινος, η Κίνα, που απειλεί πλέον την πρωτιά των ΗΠΑ ως της επικερδέστερης κινηματογραφικής αγοράς στον κόσμο, ενώ την ίδια στιγμή συνιστά και τη σωσίβια λέμβο για τα χολιγουντιανά στούντιο με την αγοραστική δυναμική της, δεν είχε ορίσει ημερομηνία πρεμιέρας για το νέο «Blade Runner». Πριν λίγες μέρες, αυτή «κλειδώθηκε» για τις 10 Νοεμβρίου. Ο λόγος; Γιατί, σου λέει, είναι παραμονή γιορτής. Της «Ημέρας του Εργένη». ‘Η αλλιώς, του Αγίου αντί-Βαλεντίνου. Που επινοήθηκε από Κινέζους φοιτητές τη δεκαετία του ’90, πριν εξελιχθεί με τα χρόνια σε θεσμό.

Την ημέρα αυτή (11/11, αριθμός που δίνει και το στίγμα ελέω των άσσων), εργένηδες σε όλη την Κίνα (άντρες κυρίως, σε μια χώρα που υπερτερεί εκ των νομικών πραγμάτων σε ανδρικό πληθυσμό) γιορτάζουν τη μπακουριά τους, επιδιδόμενοι μανιωδώς σε διαδικτυακά ψώνια (λογικό να πρόκειται για το πιο χρυσοφόρο 24ωρο της χρονιάς σε online shopping στον πλανήτη, όταν μιλάμε για 1,4 δις κατοίκους), βγαίνοντας με φίλους επίσης ξέμπαρκους, και, φυσικά, πηγαίνοντας πολύ σινεμά.

Θα πάνε, όμως, στο «Blade Runner 2049»; Ας μην ξεχνάμε πως, πίσω στα 1982, καμία ξένη ταινία δεν εισαγόταν στην Κίνα. Πόσοι λοιπόν θα τιμήσουν με τα γουάν τους τη συνέχεια ενός καλτ έργου που δεν έχει ποτέ παιχτεί στη χώρα τους και ανακαλύφθηκε μονάχα όψιμα; Και ποια μπορεί να είναι η απήχηση ενός τέτοιου φιλμ σε ένα έθνος αλλεργικό στο sci fi, και ειδικά στα διαγαλαξιακής δράσης φραντσάιζ του είδους, όπως έχει διαπιστωθεί από την ψυχρή υποδοχή σε σειρές ταινιών τύπου «Star Wars» ή «Star Trek» ανά τα χρόνια;

Διαβάστε ακόμη: Η Amazon ακυρώνει τη σειρά του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ με τους Τζούλιαν Μουρ και Ρόμπερτ Ντε Νίρο

Fate chinese

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 που η αχανής χώρα ξανοίχτηκε λελογισμένα στη διεθνή κινηματογραφική αγορά, και κυρίως από το 2012 που εκτόξευσε το πλαφόν των εισαγόμενων τίτλων στα 34 ετησίως (στα σκαριά βρίσκεται αυτό το διάστημα μια συμφωνία αναπροσαρμογής προς τα πάνω), έχει αποδειχθεί στο τοπικό box office πως οι Κινέζοι θεατές ενδιαφέρονται πριν απ’ όλα για ξυλίκι, κυνηγητά, εκρήξεις (άλλωστε, όπως είπαμε ήδη, οι άντρες κρατούν το συντριπτικό ποσοστό του φιλοθεάμονος κοινού).

Τυπικό δείγμα -και απόγειο- αυτού του ενδιαφέροντος συνιστά το φετινό «Fate of the Furious», το όγδοο κεφάλαιο του γκαζωμένου φραντσάιζ με τον υπερδημοφιλή στην Aπω Ανατολή Βιν Ντίζελ, που στέφτηκε η πιο εμπορική μη εγχώρια ταινία όλων των εποχών στην Κίνα, με εισπράξεις που έφτασαν τα 388 εκατομμύρια δολάρια (έναντι των 215 στα οποία περιορίστηκε το φιλμ στις ΗΠΑ).

Διαβάστε ακόμη: Μετά από 44 χρόνια, το «Αυτό» εκτοπίζει τον «Εξορκιστή» από το box-office

Wolf Warrior 2

Το εθνικό κινηματογραφικό προϊόν παραμένει, πάντως, πρώτο σε ζήτηση, χάρη όχι μόνο στην επίμονη αυτή πολιτική του προστατευτισμού, αλλά και στη ραγδαία άνοδο των στάνταρ παραγωγής, που πλέον μπορούν και συναγωνίζονται εκείνα του Χόλιγουντ. Το 2016, με εισπράξεις 526,8 εκατομμυρίων δολαρίων, η κομεντί φαντασίας «The Mermaid» του Στίβεν Τσάου ανακηρύχθηκε το εμπορικότερο φιλμ στα κινεζικά χρονικά. Το ρεκόρ έμελλε να καταρριφθεί μόλις πρόσφατα από την περιπέτεια του Τζινγκ Γου «Wolf Warrior 2», η οποία σάρωσε τα εγχώρια ταμεία με 853,2 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις, 30 παραπάνω απ’ όσα συγκέντρωσε το χολιγουντιανό μπλοκμπάστερ «Wonder Woman»… παγκοσμίως!

Είναι επόμενο, λοιπόν, να εναποθέτει η παραγωγός Sony τις ελπίδες της στην κινέζικη αγορά των 41.000 οθονών –πλέον 200 περισσότερες απ’ όσες στεγάζουν οι ΗΠΑ. Και, εννοείται, στο ενδεχόμενο οι ανδροπαρέες του Αγίου αντί-Βαλεντίνου να δουν, στη μοναχική φιγούρα του Ράιαν Γκόσλινγκ, τον περήφανα εργένικο εαυτό τους.

Blade Runner

Διαβάστε ακόμη