Τοποθετημένη σε μια επαρχιακή παραλιακή πόλη της Γαλλίας, η ταινία του Ραμπατέ, κουβαλά τον τίτλο της «Πίσσα και Πούπουλα» με μια μάλλον ελαφριά ειρωνεία. Οι «ατιμώσεις» των ηρώων της είναι άλλωστε μικρότερες από μια τόσο αρχαϊκή, σκληρή και ξεπερασμένη διαπόμπευση, αλλά για τους ίδιους δεν είναι μικρότερες σε αντίκτυπο.
Αυτός που παίρνει τα περισσότερα μαθήματα στην διάρκεια του φιλμ, δεν είναι άλλος από τον Κριστιάν, έναν διαζευγμένο πατέρα μιας έφηβης κόρης που δεν κατάφερε να δικαιώσει τα όνειρα του μετανάστη πατέρα του, αλλά ούτε καν τα δικά του. Αναγκασμένος να ζει οδηγώντας ένα αυτοκίνητο που στην οροφή του έχει έναν γιγαντιαίο τερμίτη, αφού ο Κριστιάν δουλεύει ως απεντομωτής, κάνει στην πορεία μια σειρά από παραχωρήσεις, στην ηθική του και στην καθημερινότητά του που μπορεί να μοιάζουν μικρές, αλά δεν παύουν να αφήνουν τα σημάδια τους.
Οταν ο ετήσιος αθλητικός διαγωνισμός που διοργανώνει ο δήμος, το «Καλοκαιρινό Τρίαθλο», χτυπήσει την πόρτα του ζητώντας του να συμμετάσχει σε μια από τις ομάδες, ο Κριστιάν θα δει την πρόσκληση σαν μια ευκαιρία να ανακτήσει κάτι από την χαμένη του αξιοπρέπεια, να κερδίσει την καρδιά της χωρισμένης μητέρας που έχει μόλις γνωρίσει κι ερωτευτεί και να ξαναχτίσει τις γέφυρες στην σχέση του με την κόρη του.
Ο Ραμπατέ αφηγείται την ιστορία του με ένα ευδιάκριτο χιούμορ, δίχως όμως να ξεχνά τον τρόπο που η ζωή σε προσγειώνει ακόμη κι αν ξεκινάς με φόρα, γυμνά πόδια και περισσή αυτοπεποίθηση την ανάβαση σε έναν στύλο (ναι αυτή είναι μια από τις δοκιμασίες του Τριάθλου) και κρατώντας ίσες αποστάσεις από την κωμωδία και το δράμα.
Μπορεί να μην υπάρχει τίποτα αληθινά καινούριο ή νεωτερικό σε αυτή την διακριτικά feelgood ταινία όμως και μόνο το γεγονός ότι κατορθώνει να συλλαμβάνει δίχως υπερβολές -αν και με μια καλοδεχούμενη δόση τρέλας- τις ζωές των καθημερινών ανθρώπων, είναι αρκετό για να σε κάνει να την δεις με συμπάθεια και να μοιραστείς την πραγματικότητα του Κριστιάν, τον οποίο ο -εξαιρετικά δημοφιλής στην Γαλλία- Τζαμίλ Μπουαζιλά, υποδύεται με την γοητευτική απλότητα ενός καθημερινού ανθρώπου.
Αυτού ονειρεύεται να θριαμβεύσει σε κάτι, αλλά εξακολουθεί να παραμένει συμπαθής ακόμη κι ως στραπατσαρισμένος loser, κάθε φορά που η ζωή του κόβει τα φτερά. Οπως πολύ συχνά συμβαίνει σε όλους μας...
Περισσότερο Κάρλοβι Βάρι 2014:
- Κάρλοβι Βάρι 2014: Εκεί όπου το μέγεθος συναντά το cool
- Κάρλοβι Βάρι 2014: Με τον τρόπο του Μελ Γκίμπσον
- Κάρλοβι Βάρι 2014: Το «Je Suis a Toi» του Νταβίντ Λαμπέρ είναι όλο δικό σας
- Κάρλοβι Βάρι 2014: To «Low Down» του Τζεφ Πράις δεν είναι μια «τζαζ» βιογραφία
- Κάρλοβι Βάρι 2014: To «I Origins» δεν είναι όσο original νομίζει...
- «Βρικόλακας είσαι ρε μαλάκα ή ποιητής;»: Τρέιλερ για τη «Νορβηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ
- Πρώτη στάση για το «Σύμπτωμα» του Αγγελου Φραντζή στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι
- Περισσότερο ελληνικό σινεμά στο 49o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Κάρλοβι Βάρι
- Η «Νορβηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι
