Με αφορμή τις κατηγορίες εναντίον του Τζορτζ Πελ, συνειδητοποιούμε για άλλη μια φορά πόσο δεδομένη θεωρεί η ποπ κουλτούρα τη σεξουαλική κακοποίηση αγοριών από Καθολικούς ιερείς. Ο Τζορτζ Πελ, μέχρι πρότινος ταμίας, δηλαδή τρίτος τη τάξει στην ιεραρχία του Βατικανού, στενότατος συνεργάτης του Πάπα, προφυλακίστηκε κατηγορούμενος για παιδεραστία - ορισμένως επειδή ο Πελ βρέθηκε εκτός του οικείου πεδίου του, στην Αυστραλία, λιγότερο προστατευμένος από τον εκκλησιαστικό κλοιό.
Διαβάστε ακόμη: Ο Μάικ Λι, ο Κεν Λόουτς, η Eurovision, το μποϋκοτάζ στο Ισραήλ και ένας ανοιχτός κύκλος υποκρισίας
Το αληθινά απίστευτο είναι το πόσο δεδομένα θεωρούμε, εμείς, το κοινό, παρόμοια εγκλήματα στην ιστορία της Εκκλησίας - ναι, κυρίως της Καθολικής, αλλά φυσικά όχι κατ' αποκλειστικότητα - που, όταν βλέπουμε σχετικές ταινίες στο σινεμά σοκαριζόμαστε πολύ λίγο. Λίγο περισσότερο όταν προσεγγίζουν το θέμα από μια πιο πρωτότυπη οπτική, μια και οι σεξουαλικές απαιτήσεις από παπαδοπαίδια μας φαίνονται... κοινότυπες; Με την ευκαιρία, ας επανεκτιμήσουμε κάποιες από τις ταινίες που καταπιάστηκαν με το θέμα.
«Η Χάρη του Θεού» του Φρανσουά Οζόν, 2019
Η πιο πρόσφατη, σχεδόν διαβολεμένα επίκαιρη, ταινία, υπογράφεται από τον διεθνή Γάλλο Φρανσουά Οζόν και έκανε, μόλις, πρεμιέρα στην Berlinale. Η ταινία αποτυπώνει την πραγματική ιστορία ενός παιδεραστή ιερέα της Εκκλησίας της Λιόν, ο οποίος στη δεκαετία του '80 είχε κακοποιήσει σεξουαλικά (και σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και βιάσει) πάνω από 60 μικρά αγόρια και την σιωπηρή συνενοχή του αρχιεπισκόπου Φιλίπ Μπαρμπαρέν, ο οποίος αν και γνώριζε τα γεγονότα δεν έκανε σχεδόν τίποτα για να τα εμποδίσει. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για την ταινία, απόσπασμα από τη συνέντευξή μας με τον Φρανσουά Οζόν και το χρονικό της επίθεσης της Καθολικής Εκκλησίας στην ταινία.
«Η Μυστική Λέσχη» του Πάμπλο Λαραΐν, 2015
Πέντε άνθρωποι, τέσσερις άντρες και μια γυναίκα, ζουν μαζί σ' ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Καθαρίζουν, μαγειρεύουν, περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους εκπαιδεύοντας τον σκύλο τους, που παίρνει μέρος σε αγώνες, κερδίζει και τους φέρνει ένα σωρό λεφτά. Αυτοί οι πέντε άνθρωποι δεν είναι τυχαίοι: είναι άνθρωποι του Θεού, καθολικοί ιερείς και μια καλόγρια, που δεν ασκούν πια το λειτούργημά τους. Γιατί έχουν όλοι αμαρτήσει. Ο ένας βίαζε ανήλικα αγόρια, ο άλλος πουλούσε βρέφη σε ζευγάρια εν αγνοία των βιολογικών γονιών, ο άλλος καρπωνόταν χρήματα του στρατού, εκείνη χτυπούσε το κοριτσάκι που υιοθέτησε από την Αφρική. Ανθρωποι του Θεού και της Καθολικής εκκλησίας, παλιάς και «νέας». Οι οποίοι, αντί να κατηγορηθούν ανοιχτά και να καταδικαστούν, να φυλακιστούν, εκθέτοντας έτσι την Εκκλησία, τοποθετούνται σε σπίτια-κρυφές φυλακές, όπου ζητούν συγχώρεση, ή απλώς στοιχηματίζουν σε σκυλιά. Παλιά εγκλήματα, νέες τιμωρίες. Ο Χιλιανός Πάμπλο Λαραΐν επιτίθεται με μια ταινία - κατηγορώ κατά της παλιάς και καινής Καθολικής Εκκλησίας, με τη μορφή μιας μαύρης κωμωδίας που τρυπώνει στο απόλυτο σκοτάδι της διαιωνιζόμενης θρησκευτικής αμαρτίας.
«Spotlight» του Τομ ΜακΚάρθι, 2015
Βραβευμένη, εκείνη τη χρονιά, με Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Οσκαρ Σεναρίου, η ταινία μεταφέρει στην οθόνη την πραγματική ιστορία του πώς η δημοσιογραφική ομάδα της Boston Globe, το 2002, κατάφερε να φέρει στο φως ένα κύκλωμα παιδεραστίας και συγκάλυψής της από την ίδια την Καθολική Εκκλησία: πάνω από 70 ιερείς φέρονταν να έχουν κακοποιήσει μικρά παιδιά στη Βοστώνη, για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, και τα εγκλήματά τους να έχουν αποσιωπηθεί από όλο τον συστημικό ιστό.
«Verfehlung» / «The Culpable» του Γκερντ Σνάιντερ, 2015
Κοινωνικό θρίλερ που δεν βγήκε ποτέ στην Ελλάδα, αλλά τολμά μια αλλιώτικη προσέγγιση. Ο κεντρικός ήρωας, ιερέας κι ο ίδιος της Καθολικής Εκκλησίας, πέφτει από τα σύννεφα όταν συλλαμβάνεται ο φίλος και συνάδελφός του με την κατηγορία της σεξουαλικής κακοποίησης. Φιλτράροντας όσα συμβαίνουν μέσα από τη δική του μάχη με την Πίστη του, προσπαθεί ν' ανακαλύψει την αλήθεια και, το δυσκολότερο, να την αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο.
«Κακή Εκπαίδευση» του Πέδρο Αλμοδόβαρ, 2004
Δεν είναι το κεντρικό θέμα του αυτοαναφορικού αριστουργήματος του Αλμοδόβαρ. Είναι, όμως, καίριο στη ζωή του Ανχελ, του ήρωα του Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, ο οποίος κακοποιήθηκε από τον ιερέα της Εκκλησίας όπου υπηρετούσε ως παπαδοπαίδι όταν ήταν μικρός, τραύμα που προσπαθεί να ξορκίσει, κάθε φορά, στα drag shows του ως Ζαχάρα!
«Κλήρος» του Βόιτσεχ Σμαρζόβσκι, 2018
Είναι η πολωνική ταινία-φαινόμενο που έκανε εκατομμύρια εισπράξεις στα ταμεία της χώρας (απειλώντας κι αυτό το... «Avatar»!) και παρακίνησε εκατοντάδες ανθρώπους να καταγγείλουν την κακοποίησή τους στα χέρια ιερέων της καθολικής εκκλησίας. Η έξοδός της στις αίθουσες συνέπεσε με μια σημαντική δικαστική απόφαση εις βάρος της εκκλησίας, η οποία κλήθηκε να πληρώσει μια σημαντική αποζημίωση για την απαγωγή και τον βιασμό ενός 13χρονου κοριτσιού από έναν ιερέα. «Δεν πιστεύω ότι μια ταινία μπορεί να αλλάξει μια χώρα, αλλά μπορεί να αλλάξει κάτι στο μυαλό ενός θεατή,» λέει ο Σμαρζόβσκι. «Μπορεί οι Πολωνοί να συγχωρούν την εκκλησία για την υποκρισία της, αλλά ελπίζω ότι δεν θα συγχωρήσουν την παιδοφιλία».
«Primal Fear» του Γκρέγκορι Χόμπλιτ, 1996
Mainstream, εξαιρετικά επιτυχημένο, θρίλερ με τον Ρίτσαρντ Γκιρ, τον Εντουαρντ Νόρτον και τη Λόρα Λίνεϊ που κανείς μας δεν ξεχνά, ειδικά για τη σαρωτική, βίαιη ερμηνεία του Νόρτον. Ο οποίος υποδύεται τον φυλακισμένο Ρόι, κατηγορούμενο για τη δολοφονία ενός ιερέα - μαντέψτε γιατί.
«Οι Κόρες της Ντροπής» του Πίτερ Μάλαν, 2002
Για να μην μένουμε στο ένα. Η Καθολική Εκκλησία διέπραττε επί δεκαετίες ένα ακόμα, κατ' εξακολούθηση έγκλημα, όπως καταδεικνύει αυτή, η δεύτερη, μετά το «Orphans», σκηνοθετική δουλειά του ηθοποιού Πίτερ Μάλαν, αλλά και η «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς. Επαιρνε στην αγκαλιά της ανύπαντρες εγκύους, «έκπτωτες» στα μάτια του Θεού και, μετά τον τοκετό, έκλεβε τα μωρά και τα πουλούσε σε παρένθετες οικογένειες, με το αζημίωτο.
Διαβάστε ακόμη: Πού θα δώσει τον Χρυσό Φοίνικα ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιάριτου;
