Με την καινούρια του ταινία, το «Every Thing Will Be Fine» ο Βιμ Βέντερς να έκανε ένα ανθρώπινο δράμα ενοχής και αποκατάστασης, πένθους, συγχώρεσης και σωτηρίας. Αυτή την ιστορία της, θεωρητικά, εσωτερικής αναζήτησης και συναισθηματικής ωρίμανσης, την παρουσίασε πλουμιστή, μ' ένα καστ επωνύμων και τον Τζέιμς Φράνκο ως πρωταγωνιστή, με ασταμάτητη χιτσκοκική μουσική από τον Αλεξάντρ Ντεσπλά, με πανέμορφα χιονισμένα τοπία του Καναδά και, κυρίως, σε 3D γιατί, θεωρεί, η στερεοσκοπική εικόνα δείχνει καθαρότερα και βαθύτερα τα πρόσωπα των ηρώων. Εκανε, δηλαδή, μια τεράστια παραγωγή για ένα απλό (απλοϊκό, συγκεκριμένα), σενάριο, γιατί είναι ο Βιμ Βέντερς και μπορεί. Ωστόσο, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε για την ταινία, μιλώντας, ως σωστός οικοδεσπότης, μόνο αγγλικά παρότι βρισκόταν στη γενέτειρά του Γερμανία και προτρέποντας διαρκώς του δημοσιογράφους να κάνουν ερωτήσεις στο καστ του: «εμένα με έχετε συνέχεια εδώ, ρωτήστε αυτούς, έχουν τόσα να πουν.» Διαβάστε παρακάτω τα highlights από «όσα είχαν να πουν» ο Βιμ Βέντερς και οι ηθοποιοί του, Τζέιμς Φράνκο, Σαρλότ Γκενσμπούργκ και Μαρί-Ζοζέ Κρος, για το «Every Thing Will Be Fine».
Ο Βιμ Βέντερς για το σενάριο της ταινίας Ελαβα το σενάριο απροειδοποίητα, με το ταχυδρομείο. Μετά θυμήθηκα ποιος ήταν ο αποστολέας, ένας νεαρός Νορβηγός σεναριογράφος, ο Μπιορν Ολαφ Γιοχάνεσεν, που είχα βραβεύσει χρόνια νωρίτερα στο Σάντανς και του είχα πει, “το επόμενο να μου το στείλεις”. Και μου το έστειλε! Το διάβασα, μου άρεσε, κι έτσι ξεκίνησαν 5 χρόνια δουλειάς για το “Everything will be fine”. Και σήμερα, όλα είναι σχεδόν fine!
Ο Βιμ Βέντερς για τη μουσική του Αλεξάντρ Ντεσπλά Ο Αλεξάντρ είναι εκπληκτικός συνθέτης, έγραψε τη μουσική για την ταινία και την ηχογράφησε με τη φιλαρμονική του Γκέτεμποργκ, που διηύθυνε ο ίδιος. Εφτιαξε το σάουντρακ που δε φανταζόμουν ούτε στα πιο άγρια όνειρά μου, εγώ που ευχόμουν να μοιάζει με τον Μπέρναρντ Χέρμαν. Κι ενώ δεν του το είχα πει, μάλλον κατάλαβε το υποσυνείδητό μου.
Ο Βιμ Βέντερς για το 3D Οταν ανακάλυψα ότι το 3D είχε κι άλλες δυνατότηες εκτός από τη χρήση του στον χορό και την αρχιτεκτονική, κατάλαβα ότι το να τραβήξω σε 3D ένα πρόσωπο δημιουργεί με το θεατή άλλη σχέση, μπορείς να δεις μέσα του, πράγμα απίστευτο όταν εφαρμόζεται σε μια ιστορία εσωτερικών σκέψεων. Είχα ήδη το σενάριο και συνειδητοποίησα ότι ήταν τέλειο για να αφηγηθώ μια δραματική ιστορία με 3D. Αλλωστε, εμείς οι Γερμανοί έχουμε την ψυχοσύνθεση των Βορείων μέσα μας ώστε ν' αντέχουμε το μεγεθυντικό φακό του 3D.
Διαβάστε ακόμη: Berlinale 2015: Περνώντας 20 λεπτά με τον Τζέιμς Φράνκο
Ο Τζέιμς Φράνκο για τον Βιμ Βέντερς και τον Βέρνερ Χέρτσογκ Με τον Βιμ γνωριστήκαμε πριν την ταινία, μιλήσαμε πολύ για τον ήρωα πήγα προετοιμασμένος. Στο σετ είναι πολύ ακριβής ως προς τη σύνθεση, το ύφος, αλλά στους ηθοποιούς έδινε μεγάλο περιθώριο ν’ αναπτύξουμε τον ήρωα. Βέβαια δεν έπαψα να νιώθω ότι παίζω «έναν ήρωα του Βιμ Βέντερς», αλλά αυτό μου επιβλήθηκε μ’ ένα πολύ απαλό άγγιγμα. Δούλεψε και μ' έναν ακόμα Γερμανό σκηνοθέτη φέτος, τον Βέρνερ Χέρτσογκ στη «Βασίλισσα της Ερήμου». Η φήμη του Βέρνερ είναι ότι είναι έντονος, ότι η δουλειά μαζί του είναι βασανιστήριο, ότι περνάς σα να παίζεις στο Fear Factor, σε βάζει να τρως σκουλίκια, τέτοια. Σ’ αυτήν την ταινία που κάναμε μαζί, για πρώτη φορά είχε γυναίκα κεντρική ηρωίδα, οι δικές μου σκηνές ήταν μέρος της ερωτικής ιστορίας, ίσως γι' αυτό ήταν πολύ γλυκός απέναντί μου. Ενα κοινό τους είναι ότι κι οι δυο ενδιαφέρονται τρομερά για την εικόνα, δημιουργούν αυτές τις απίστευτες συνθέσεις στα κάδρα τους, γι' αυτό και οι δυο ταινίες σου κόβουν την ανάσα. Ο Βιμ έχει μια πολύ ελαφριά προσέγγιση, ο Βέρνερ τα κάνει όλα μόνος του, είναι πάντα εκεί, στο κέντρο. Είναι ο δικός του τρόπος να μένει συνδεδεμένος με κάθε πλευρά της ταινίας. Ο Βιμ είναι πιο μαλακός. Αλλά κι οι δυο είναι απίθανοι συνεργάτες, θα το ξανάκανα εύκολα, οποιαδήποτε στιγμή.
Η (εξαιρετικά λιγομίλητη) Σαρλότ Γκενσμπούργκ για τον Βέντερς Είναι δύσκολο να πεις τα πάντα με λίγες λέξεις. Ενιωσα ευλογημένη που μου πρότεινε το ρόλο, μου μετέφερε τη δική του συγκίνηση για την οδύνη της ηρωίδας μου που χάνει το παιδί της και μου έδωσε μια άλλη οπτική, με πήγε αλλού.
Η Μαρί-Ζοζέ Κροζ για τον Βέντερς Είναι εύκολο να δουλεύεις με τον Βιμ, γιατί διαλέγει μόνο ανθρώπους που συμπαθεί για συνεργάτες! Πρώτα αλληλογραφήσαμε, μετά γνωριστήκαμε από κοντά, νιώσαμε ότι τα πηγαίναμε καλά και με άφησε να είμαι αυτή που ήθελα στην ταινία. Είχα δει τις ταινέις του, γνωρίζω το σύμπαν του, πρόσεξα τη σημασία που δίνει στη λεπτομέρεια. Προσπάθησα να είμαι αυθεντική, με το 3D άλλωστε τα ψέμματα δεν επιτρέπονται, φαίνονται όλα. Ηταν τιμή μου που δούλεψα μαζί του.
Ο Βιμ Βέντερς για το Παραμύθι Ο τίτλος της ταινίας ήδη παραπέμπει σε παραμύθι, ακούγεται σαν το {κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», γι' αυτό μπορεί κανείς να το εκλάβει ως ειρωνία. Αλλά η ταινάι προσπαθεί να το πραγματοποιήσει αυτό, το πώς μπορείς να θεραπευτείς από την πληγή, το τραύμα, τι ευθύνη έχεις απέναντι στους άγνωστούς σου. Είσαι υπεύθυνςο για τις ζωές των ξένων προς εσένα ανθρώπων. Η θεραπεία είναι ένα σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας και ο δρόμος προς εκεί δεν είναι πάντα προφανής.
Ο Τζέιμς Φράνκο για τα δεκάδες projects που δουλεύει ταυτόχρονα Κάθε ταινία που κάνω είναι διαφορετική, όλοι οι ήρωες έχουν άλλες απαιτήσεις. Αλλά πάντα βρίσκω τις ανάγκες, τις σχέσες, την κοσμοθεωρία του ήρωα, ποιος είναι, τι θέλει, πώς το εκφράζει. Αυτό είναι πάντα ίδιο. Εχω τρεις ταινίες στην Berlinale, άλλες 7-8 ακόμα στα σκαριά. Μία-μία τις κάνω, μπορώ να το αντέξω αυτό,, δεν είναι τόσο δύσκολο, δεν ξέρω γιατί το σχολιάζουν όλοι. Γράφονται και ανακρίβειες, όπως ότι κάνω την πτυχιακή μου στο queer cinema - απλώς ο καθηγητής μου είναι ο Μάικλ Γουόρνερ, ένας από τους κυριότερους εκφραστές του queer theory. Η πανεπιστημιακή δουλειά είναι σημαντική για μένα για πολλούς λόγους, είμαι ούτως ή άλλως δημιουργικός, αλλά σκέφτηκα ότι ήθελα να βλέπω το σινεμά και τη λογοτεχνία και κριτικά, ν’ αποκτήσω και τον άλλο, τον απέναντι τρόπο σκέψης. Αυτό προκλήθηκε από αγάπη. Για να κάνω το PhD μου αναγκάζομαι να διαβάσω τόσο πολύ όσο ποτέ, μ' αρέσει να πιέζομαι προς νέες κατευθύνσεις.
Ο Βιμ Βέντερς για το θάνατο και την ίαση Πραγματικά το θέμα του θανάτου για μένα δεν είναι το κύριο ζήτημα της ταινίας, το αντίθετο. Το θέμα είναι το πώς τον χειρίζεσαι, πώς πενθείς και πώς θεραπεύεσαι. Οσο μεγαλώνω, τόσο πιστεύω ότι η ίαση είναι σημαντικό θέμα στην εποχή μας. Βλέπουμε λίγες ταινίες για την ίαση, πολλές για το τραύμα. Το ζήτημα είναι να εξετάζουμε πώς συγχωρείς, τους άλλους και τον εαυτό σου. Ο χρόνος δε θεραπεύει. Πρέπει εσύ να κάνεις κάτι γι' αυτό.
Διαβάστε ακόμη:
