Μπορεί να μην μας εκανε τη χάρη στην πρεμιέρα του «Queen of the Desert», όπου υποδύεται τον Λόρενς της Αραβίας, αλλά ο Ρόμπερτ Πάτινσον ήρθε με ανανεωμένο look, μουσάκι που είναι και της μόδας και αγγλική φινέτσα στα ρούχα για να τιμήσει τον Αντον Κόρμπιν και να παρευρεθεί στη συνέντευξη Τύπου για το «Life» και στην επίσημη πρεμιέρα - έτσι ώστε να δημιουργηθεί το αδιαχώρητο από φωτογράφους και likes στα social media του πλανήτη.
«Ενιωσα παπαράτσι για λίγο», δήλωσε ο Πάτινσον που στην ταινία υποδύεται τον Ντένις Στοκ στην ιστορία της φιλίας του με τον Τζέιμς Ντιν (τον υποδύεται ο Ντέιν ΝτεΧάαν) το 1955. «Ολα τα αγόρια που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί, γύρω στα 15 ή τα 16 τους χρόνια, ακόμη κι αν δεν μοιάζουν με τον Τζέιμς Ντιν, φτάνουν στις οντισιόν και φαντασιώνονται πως μια μέρα θα γίνουν σαν αυτόν. Σίγουρα το έχω περάσει και εγώ αυτό.»
«Το να παίζω τον Λόρενς της Αραβίας - ευτυχώς ήταν ένας πολύ μικρός ρόλος. Ηταν τρομακτικό. Ο "Λόρενς της Αραβίας" είναι μια μυθική ταινία που έβλεπα από τότε που ήμουν μικρός. Θέλω να πω ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να μπω βαθύτερα στο χαρακτήρα. Ο Ντιν Στοκ από την άλλη ήταν για μένα πιο εύκολο να τον αποκωδικοποιήσω.»
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Life» του Αντον Κόρμπιν.
Το άλλο ομορφόπαιδο της ημέρας, βρίσκεται εδώ και μέρες στη Berlinale, αλλά έχοντας τρεις ταινίες να παρουσιάσει δεν λείπει από το καθημερινό μενού του Φεστιβάλ. Ο λόγος για τον Τζέιμς Φράνκο (συμπρωταγωνιστή του Ρόμπερτ Πάτινσον) στο «Queen of the Desert» του Βέρνερ Χέρτσογκ, o οποίος δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του που το Πανόραμα οργάνωσε την ευρωπαϊκή πρεμιέρα του «I Am Michael» του Τζάστιν Κέλι στην οποία πρωταγωνιστεί και εκτελεί και χρέη παραγωγού.
Ο Τζέιμς Φράνκο μίλησε στο Flix για όσα περισσότερα μπορούσε (από τα εκατομμύρια θέματα που τον απασχολούν καθημερινά): «Ολα αυτά που κανω είμαι εγώ. Για μένα όλα τα διαφορετικά πράγματα που κάνω έχουν μεταξύ τους μια σύνδεση. Ο κόσμος τα βλέπει ως ξεχωριστά πράγματα και πιστεύει ότι είμαι σχιζοφρενής. Η κινητήριος δύναμη πίσω απ' όλα είναι η ανάγκη μου να εξερευνήσω νέους τρόπους δημιουργικότητας και έκφρασης, τρόπους να επανεφεύρω τον εαυτό μου και την τέχνη μου. Οι ιδιότητές μου ως παραγωγού, σκηνοθέτη, ηθοποιού είναι απλά διαφορετικές μορφές του ίδιου πράγματος. Μια ποικιλία μέσα στην οποία κάνω όλα αυτά που αγαπώ. Είναι ωραίο να αλλάζεις ιδιότητες...»
Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη του Τζέιμς Φράνκο.
Και μη στεναχωριέστε αφού αύριο θα τον ξαναδείτε στην επίσημη πρεμιέρα του «Everything Will Be Fine» του Βιμ Βέντερς.
Στις ταινίες που είδαμε (μακριά) από τα φωτογραφικά φλας και τις χολιγουντιανές κορώνες, το «El Club» του Πάμπλο Λαραϊν (ο σκηνοθέτης του «No») ήρθε ουρανοκατέβατο στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα για να χτυπήσει κάτω από τη μέση τον Πάπα Φραγκίσκο και τη σύγχρονη καθολική εκκλησία με φόντο την ιστορία μιας μαύρης κωμωδίας που τρυπώνει, κατά στιγμές με κινηματογραφικό στόμφο, στο απόλυτο σκοτάδι της διαιωνιζόμενης θρησκευτικής αμαρτίας.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «El Club» του Πάμπλο Λαραϊν.
Ο Αντρέας Ντρέζεν ήταν πριν την έναρξη του Φεστιβάλ η πιο προσφιλής μας γερμανική επιλογή στο Διεθνές Διαγωνιστικό, ειδικά με τη νέα του ταινία με τίτλο «As We Were Dreaming» που ακολουθούσε μια παρέα αγοριών στην αυγή της ενωμένης Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του '90. Ενα δυνατό πρώτο μέρος δίνει τη θέση του σε ένα μάλλον αδιάφορο δεύτερο, σε μια ταινία που μεταφέρει όλη τη μελαγχολία μιας (πολιτικής) υπόσχεσης που δεν ήρθε ποτέ με soundtrack δυνατό τέκνο - απόηχο της underground κουλτούρας της εποχής.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «As We Were Dreaming» του Αντρέας Ντρέζεν.
Το Πολωνικό «Body» δεν συγκλόνισε... nobody Η επιστροφή της Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα στο διαγωνιστικό τμήμα του Βερολίνου χειροκροτήθηκε, αλλά δεν εντυπωσίασε το κοινό όσο το «In the Name of...» δύο χρόνια πριν. Η Πολωνή σκηνοθέτης επιχειρεί ένα δράμα χαρακτήρων στη σύγχρονη Πολωνία με το σώμα ως τον (δυστυχώς προφανή) συμβολισμό. Είμαστε χώμα και νερό. Είμαστε σάρκα και κόκκαλα και αίμα. Ή είμαστε βασανισμένες ψυχές μέσα σε σώματα που έχουν ημερομηνία λήξης; Πώς επικοινωνούμε, πώς ζητάμε βοήθεια, τι λένε τα κορμιά μας για εμάς; Μόνο πρόβλημα με την ταινία είναι ότι παίρνει τον εαυτό της πολύ σοβαρά: ακόμα κι όταν θεωρεί ότι λέει κάτι σημαντικό, στην ουσία χαϊδεύει την επιδερμίδα του θέματος. Δεν τολμά κάτι πραγματικά συγκλονιστικό, κάτι πρωτοφανές, κάτι που θα σοκάρει τις αισθήσεις σου και θα ανοίξει έναν σημαντικό κινηματογραφικό διάλογο. Τα έχεις ξαναδεί όλα αυτά και τους συμβολισμούς και τις αντιθέσεις και τα ερωτήματα που θέτει η Σουμόφσκα. Διαβάστε αναλυτικά την κριτική του Flix για το «Body» εδώ.
Το «Exotica, Erotica etc.», της Ευαγγελίας Κρανιώτη, προβλήθηκε στο Forum, συστήνοντας μέσα από την ιστορία της προαιώνιας σχέσης του ναυτικού με τη γυναίκα του λιμανιού, μια δημιουργό με εξαιρετική ευαισθησία και στιλ στην εικόνα της, αν κι όχι αντίστοιχο βάθος στο σενάριό της. Η Κρανιώτη ταξίδεψε σε 16 χώρες για ν' αποτυπώσει τους ήρωες και το περιβάλλον της ταινίας της κι η ταινία αποτελεί τη μοναδική μεγάλου μήκους ελληνική ταινία στο φετινό επίσημο πρόγραμμα της Berlinale.
Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική για το «Exotica, Erotica etc.»
«What Happened, Miss Simone?» αναρωτιέται το ντοκιμαντέρ για την ταραγμένη ζωή της ντίβας της τζαζ Η Νίνα Σιμόν ανεβαίνει στη σκηνή επιφυλλακτικά. Το πλήθος χειροκροτεί κι εκείνη κάνει μία κλισέ χορευτική υπόκλιση, όμως το πρόσωπό της είναι σχεδόν ενοχλημένο, εχθρικό. Βρίσκεται στα μεσήλικά της χρόνια, έχει επιστρέψει στις live εμφανίσεις μετά από πολυετή απουσία. Κάθεται στο πιάνο και μουρμουρίζει ένα καλησπέρα μέσα από τα δόντια. Το κοινό ξεσπά σε χειροκροτήματα και κραυγές κι εκείνη, επιτέλους, χαμογελά. Τα δάχτυλά της αρχίζουν να γλιστράνε με επιδεξιότητα στα πλήκτρα, η φωνή της βγαίνει καπνισμένη, βασανισμένη και σημαντική. Ομως όταν μία γυναίκα σηκώνεται από την καρέκλα της, η Σιμόν διακόπτει απότομα το τραγούδι με βρισιές και απειλές, απαιτώντας από την άτυχη θεατή να ξανακάτσει αμέσως στη θέση της. Τα μάτια της είναι γεμάτα οργή. Σε λίγα μόνο λεπτά, ολόκληρη η ντίβα αποκαλύπτεται: η ευφυής πιανίστας και η ανασφαλής performer. Η τζαζ μουσικός με τον μοναδικό ήχο και η οργισμένη καλλιτέχνης που πίστευε ότι δεν τη σεβόταν κανείς. Η σταρ και η γυναίκα. Το ντοκιμαντέρ της Λιζ Γκάρμπους («Love, Marilyn», «Bobby Fischer Against the World») θα επιχειρήσει να τη δείξει ολόκληρη. Λουσμένη στο φως του ταλέντου της και χαμένη στο τρομαχτικό σκοτάδι του διπολισμού της. Δε θα την ηρωποιήσει, δε θα την εξιδανικεύσει, αλλά θα είναι φανερό σε κάθε ένα πλάνο πόσο πολύ την αγαπά. Δε θα πάρει θέση, όσο θα κάνει την ερώτηση του τίτλου (το οποίο είναι απόσπασμα από το ποίημα της Μάγια Ανγκέλου για τη Νίνα Σιμόν, «The Singer Will Not Sing»): «Τι συνέβη, κυρία Σιμόν;» Διαβάστε αναλυτικά την κριτική του Flix.
Η μέρα όμως δεν περιορίστηκε μόνο στις ταινίες και στις συνεντεύξεις. Το πιο διασκεδαστικό της περιστατικό ήταν μία προσπάθεια διαφήμισης της Νορβηγκής ταινίας του Πανοράματος «Out of Nature»: γυμνό τζόκινγκ στην καρδιά του φεστιβάλ, την εμπορική περιοχή της Potsdamer Platz, με την oμάδα της ταινίας να μοιράζει μπροσούρες με την υπόθεση και τις επόμενες προβολές της ταινίας. Το περιστατικό, όπως είναι φυσικό, δεν κράτησε περισσότερο από μερικά λεπτά. Η γερμανική αστυνομία επενέβη και συνέλαβε τους Νορβηγούς γυμνιστές. Διαβάστε αναλυτικά τι συνέβη...
Διαβάστε ακόμη:
- Berlinale 2015: To «El Club» του Πάμπλο Λαραΐν επιτίθεται (και) στον Πάπα Φραγκίσκο και τη Νέα Καθολική Εκκλησία
- Berlinale 2015: Ο Πατρίσιο Γκουσμάν (ξανά)γράφει την ιστορία της Χιλής με αφορμή δύο κουμπιά
- Berlinale 2015: Ξεχάστε όλους τους Σέρλοκ Χολμς που έχετε δει και υποκλιθείτε στον «Mr. Holmes» του Ιαν ΜακΚέλεν
- Berlinale 2015: Ο Ιαν ΜακΚέλεν αψηφά το θάνατο στη συνέντευξη Τύπου του «Mr. Holmes»
- Berlinale 2015: «Knight of Cups», Ο Τέρενς Μάλικ ψάχνει την αγάπη στην έρημο του Χόλιγουντ
- Berlinale 2015: Ο Κρίστιαν Μπέιλ και η Νάταλι Πόρτμαν μιλούν για το τι σημαίνει να κάνεις ταινία με τον Τέρενς Μάλικ
- Berlinale 2015 / Σάρλοτ Ράμπλινγκ: «Τα γηρατειά είναι λάθος τρόπος σκέψης»
- Berlinale 2015: «Victoria» - φτάνει ένα μονοπλάνο 144 λεπτών για μια καλή ταινία;
- Berlinale 2015: Το «Ηφαίστειο» του Zάιρο Μπουσταμάντε, πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα για μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ
- Berlinale 2015: Η Λέα Σεντού ξαναγράφει με μαρξιστική ηδυπάθεια το «Ημερολόγιο Μιας Καμαριέρας»
- Berlinale 2015 / «45 Χρόνια»: δώστε όλα τα βραβεία ερμηνείας στη Σάρλοτ Ράμπλινγκ
- Berlinale 2015 - Μέρα 2η: Ο Βέρνερ Χέρτσογκ και η Queen Νικόλ Κίντμαν!
- Berlinale 2015 - Μέρα 1η: Πρεμιέρα με Ζιλιέτ Μπινός
- Berlinale 2015: Ιζαμπέλ Κοϊσέτ / «Nαι είμαι γυναίκα σκηνοθέτης - έχω αιδοίο και το παίρνω μαζί μου στο γύρισμα»
- Berlinale 2015: O Βαρουφάκης έρχεται, η κινηματογραφική αγορά αναστατώνεται!
