Η ομάδα του Flix επιλέγει για εσάς ό,τι πιο ενδιαφέρον μπορεί να βρεθεί σε τηλεόραση, πλατφόρμες και φεστιβάλ.
Η Φάλαινα (The Whale) του Ντάρεν Αρονόφσκι
Ο Τσάρλι δουλεύει ως καθηγητής online μαθημάτων συγγραφής από το σπίτι. Δεν ανοίγει ποτέ την κάμερα όταν παραδίδει το μάθημά του, αρνούμενος να δείξει στην τάξη του τον αληθινό του εαυτό: ο Τσάρλι είναι ακραία παχύσαρκος, αποκομμένος από την ζωή και γεμάτος τύψεις και βαριές αναμνήσεις από μία ζωή που πολύ πιθανόν να φτάνει στο τέλος της. Κατά την διάρκεια πέντε ημερών, στο σπίτι που αποτελεί τα τελευταία χρόνια και ολόκληρο τον κόσμο του, ο Τσάρλι θα δεχτεί τις επισκέψεις της μοναδικής φίλης του με την οποία τον συνδέει μια κοινή τραγωδία (Χονγκ Τσάου), της απόμακρης κόρης του με την οποία ίσως πλέον κάθε δεσμός έχει καταστραφεί (Σέιντι Σινκ), ενός νεαρού ιεροκήρυκα που μοιάζει να είναι εξίσου χαμένος με εκείνον και, φυσικά, της πρώην γυναίκας του που, αν και χρόνια μετά τον χωρισμό τους, δείχνει να διατηρεί την δική της μοναδική θεώρηση των πραγμάτων (Σαμάνθα Μόρτον).
Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρονιάς και στην Ελλάδα, με το δικαιωματικό Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου στα χέρια πλέον του Μπρένταν Φρέιζερ (σε έναν ρόλο που απαίτησε και σωματική μεταμόρφωση αλλά και δεκάδες κιλά επιπλέον προσθετικών - επίσης δικαιωματικό Οσκαρ Καλύτερου Μακιγιάζ) και με ωκεανούς συγκίνησης που έχει προκαλέσει σε όσους κολύμπησαν μαζί της, η «Φάλαινα» του Ντάρεν Αρονόφσκι είναι με διαφορά μια από τις ταινίες της χρονιάς. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία προβάλλεται στις 18.55 στο Cosmote Cinema 1
Ο Ταξιτζής (Taxi Driver) του Μάρτιν Σκορσέζε
Βετεράνος του Βιετνάμ που πάσχει από μετατραυματικό σύνδρομο αϋπνίας, βρίσκει δουλειά ως ταξιτζής νυχτερινής βάρδιας στην μητροπολιτική ζούγκλα της Νέας Υόρκης. Με το τιμόνι κλειδωμένο προς τον αναπόφευκτο νευρικό κλονισμό, θα μετατραπεί από σιωπηλός παρατηρητής του περιθωρίου, σε παράφρονα εκδικητή και αιματοβαμμένο Μεσσία.
Ενα μεταμοντέρνο για την εποχή του film noir, ένα εγκλωβισμένο στα όρια μιας πόλης road movie, ένα βίαιο μελόδραμα που συνεχίζει να γράφει στο ταξίμετρο της κινηματογραφικής ιστορίας - σε μια κούρσα με σπασμένα τα φρένα, από την οποία κανένας μας δε θέλει να κατέβει. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία προβάλλεται 23.55 στο Nova Cinema 2
Το Υπουργείο του Αναξιοπρεπούς Πολέμου (The Ministry of Ungentlemanly Warfare) του Γκάι Ρίτσι
Σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη της ταινίας αφηγείται την ιστορία της πρώτης οργάνωσης των ειδικών δυνάμεων που δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου από τον πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου Ουίνστον Τσόρτσιλ και μια μικρή ομάδα στρατιωτικών αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του συγγραφέα και δημιουργό του Τζέιμς Μποντ Ιαν Φλέμινγκ. Η άκρως απόρρητη μονάδα μάχης, που αποτελείται από ένα ετερόκλητο πλήρωμα απατεώνων και κακοποιών, πηγαίνει σε μια τολμηρή αποστολή εναντίον των Ναζί χρησιμοποιώντας εντελώς αντισυμβατικές τεχνικές μάχης, κάτι που άλλαξε την πορεία του πολέμου και έθεσε τα θεμέλια για τη βρετανική SAS και το σύγχρονο Black Ops.
H ταίνια είναι διαθέσιμη στο Amazon
Τοτέμ (Totem) της Λίλα Αβιγιές
Κάποιες ομάδες ψυχανάλυσης χρησιμοποιούν ένα «τοτέμ». Οποιος το παίρνει στα χέρια του, έχει το λόγο. Δεν έχουμε ιδέα αν ο τίτλος της νέας ταινίας (μετά το «The Chambermaid» του 2018) της μεξικάνας Λίλα Αβιγιέζ αναφέρεται σε κάτι τέτοιο. Με έναν παράξενο τρόπο ταιριάζει όμως, καθώς όλοι οι κάτοικοι του μικρόκοσμου της ταινίας βρίσκονται στο σπίτι αυτής οικογένειας για να πάρουν κάποια στιγμή το λόγο. Με τον τρόπο που μπορεί ο καθένας, με λόγια ή χωρίς, να αποχαιρετήσουν τον 30χρονο Τόνια, ο οποίος, όπως και η μητέρα του, φεύγει από επιθετικό καρκίνο στα κόκκαλα. Είναι τα γενέθλιά του και το σπίτι ανοίγει για ένα πάρτι - όπως θα έπρεπε να είναι όλες οι κηδείες. Πρώτη καταφθάνει από το πρωί η μικρή του κόρη, η Σολ, μέσα από τα μάτια της οποίας παρακολουθούμε το χάος των προετοιμασιών, των αδελφών του που τσακώνονται, του πατέρα του που εκνευρίζεται, της νοσοκόμας του που είναι η μόνη που καταλαβαίνει ότι δεν έχει μόνο ο ασθενής της ανάγκη από φροντίδα, αλλά κι αυτό το μικρό κορίτσι που χάνει τον πατέρα της. Ξαδέλφια, θείοι, γείτονες, συμφοιτητές από τη σχολή Καλών Τεχνών όλοι μαζεύονται και κουβαλούν τις αναμνήσεις τους για τον μελλοθάνατο νέο. Ο καθένας θα πάρει το «Τοτέμ» στα χέρια του, ή τουλάχιστον το αλκοόλ του, θα κοιτάξει έναν άνθρωπο στα μάτια, και θα του πει ακριβώς τι σήμαινε η ζωή του για τη ζωή του. Ναι, κάπως έτσι θα πρέπει να είναι οι κηδείες. Να συμβαίνουν όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί. Αλλωστε τον σπαραγμό δεν μπορείς να τον γλιτώσεις ούτως ή άλλως.
Δύσκολοι αποχαιρετισμοί από το Μεξικό. H δεύτερη ταινία της Λίλα Αβιγιές, που έφτασε στην πεντάδα των Οσκαρ με ένα δύσκολο θέμα, αλλά και με την πανανθρώπινη, ειλικρινή, τρυφερή του απόδοση. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
H ταινία είναι διαθέσιμη στο Cinobo
Για Πάντα Νέοι (Les Amandiers) της Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι
Το σκηνικό είναι η δραματική σχολή Les Amandiers, το διάσημο γαλλικό φυτώριο ηθοποιών που ίδρυσε ο Πατρίς Σερό (και στο οποίο φοίτησε η Τεντέσκι που μοιράζεται, εδώ, τις αναμνήσεις της). Η εποχή είναι η δεκαετία του '80, χαρακτηριστική υπέρμαχος κάθε είδους ελευθερίας, στην υποκριτική, στην πολιτική, στον τρόπο ζωής, στον έρωτα. Αυτή, άλλωστε, είναι κι η περίοδος όπου ο κόσμος και, μαζί του, οι ήρωες, αρχίζουν να συνειδητοποιούν τι σημαίνει το AIDS και πόσο κοντά τους βρίσκεται. Εκεί κερδίζει μια πολυπόθητη θέση η Στέλλα, πανέμορφη και ζουμερή σαν αναγεννησιακός πίνακας, παθιασμένη και θυελλώδης, φιλόδοξη, ατρόμητη, προσεκτική να μην καταλάβουν οι υπόλοιποι ότι προέρχεται από μια οικογένεια πλούσιων μπουρζουά. Οι νέοι της συμφοιτητές και φίλοι αποτελούν τα συστατικά της ιστορίας της. Εκκεντρικοί, διστακτικοί ή μαχητικοί, στρέιτ και γκέι, μια νεόκοπη μητέρα. Και ο Ετιέν, ο διαρκώς συνοφρυωμένος «Μάρλον Μπράντο» της τάξης, που πνίγει το ταλέντο του στην ηρωίνη - κι αυτόν, φυσικά, θα ερωτευτεί η Στέλλα. Δίπλα ο καθηγητής τους, ο Πιερ Ρομάν (λίγο πριν πεθάνει, το '90, στα 39 του), που «δανείζεται» ναρκωτικά από τους μαθητές του, λίγο πιο πέρα, ένα ιερό τέρας ήδη, ο Πατρίς Σερό, αυστηρός, δύστροπος, με μια ιδιαίτερη αγάπη στην κόκα και στην (σιωπηρά αποδεκτή), σεξουαλική παρενόχληση των αγοριών της σχολής.
Η ζωή και τα όνειρα νεαρών ηθοποιών στη Γαλλία του '80, ή πώς να κάνεις μια σωστή αποτίμηση ζωής. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία είναι διαθέσιμη στο Videorama
Κάποτε στο... Χόλιγουντ (Once Upon a Time… in Hollywood) του Κουέντιν Ταραντίνο
Το φιλμ επιλέγει τη χρονιά του 1969 και τον τόπο του Χόλιγουντ. Ναι, από τη μια πλευρά αυτή η στιγμή περιλαμβάνει στοιχεία τοις πάσι γνωστά. Ο πόλεμος στο Βιετνάμ, το κίνημα των χίπις που περνά στην πιο σκοτεινή του φάση, ο Τσαρλς Μάνσον, το Playboy mansion, είναι μια στιγμή στο χρόνο με πολιτισμικά πλούσια κι εύκολα αναγνωρίσιμη ταυτότητα - την οποία η ταινία χαϊδεύει, περιγράφει μέσα από ραδιόφωνα, χαζεύει υπνωτιστικά. Αλλά από την άλλη, είναι μια στιγμή τόσο αναγνωρίσιμη που μπορεί εύκολα ν' ανατραπεί, από το ίδιο το entertainment. Η ταινία συναντά δυο άντρες, δυο buddies. Τον ηθοποιό - και τέως σταρ, τώρα στο μεταίχμιο της πτώσης του - Ρικ Ντάλτον (Λεονάρντο ΝτιΚάπριο), που ξεκίνησε στο σινεμά, «ξέπεσε» σε μια τηλεοπτική σειρά που μόλις κόπηκε και, με ατζέντη του τον... Αλ Πατσίνο, διεκδικεί μια θέση στα ιταλικά σπαγγέτι γουέστερν. Και τον κασκαντέρ Κλιφ Μπουθ, έναν «αληθινό» καουμπόη αντι-ήρωα με σκοτεινό παρελθόν, που διεκδικεί μόνο την ύπαρξή του και την ηρεμία του. Οι δυο άντρες είναι αδελφικοί φίλοι, ο πρώτος πνιγμένος στις ανασφάλειες, τα δάκρυα και τον αλκοολισμό του (ο ΝτιΚάπριο είναι εκείνος που στο φιλμ αποσυντίθεται κι ανασυντίθεται υπέροχα), ο δεύτερος υποστηρικτικός (ο Μπραντ Πιτ τόσο όμορφος και ικανός όσο ποτέ στην καριέρα του), βοηθητικός, σοφέρ, μάστορας και ψυχολόγος, πιο cool κι από έναν Πολ Νιούμαν ή έναν Στιβ ΜακΚουιν, ο πραγματικός «ήρωας» απέναντι στον «ηθοποιό» του Ρικ: το ζευγάρι που, από μόνο του, ενσαρκώνει την αντίθεση της ταινίας. Οι γείτονες του Ρικ είναι «οι Πολάνσκι», ο Ρομάν και η πανέμορφη, δροσερή ηθοποιός και σύζυγός του Σάρον Τέιτ (ο Ταραντίνο κινηματογραφεί τη Μάργκο Ρόμπι σαν ηλιαχτίδα), τα χολιγουντιανά πάρτι αγγίζουν το lifestyle των παιδιών των λουλουδιών με πιο ακριβά ποτά και drugs, τα παιδιά των λουλουδιών ακολουθούν τον Τσάρλι, τον Τσαρλς Μάνσον, με βρώμικες πατούσες και φλογερό βλέμμα.
Αν το ως τώρα σινεμά του Κουέντιν Ταραντίνο ήταν ασκήσεις, η νέα ταινία του είναι η διατριβή του για το entertainment. Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix.
Η ταινία είναι διαθέσιμη στο ΕΡΤFlix
