Μια εφηβική ιστορία αγάπης - άγουρου έρωτα - ανθίζει και κόβεται απότομα, μέσα στον εφιάλτη του Ολοκαυτώματος, στη νέα ταινία του Μαρκ Φόστερ (με την πολυπρισματική καριέρα και τελευταίο έργο το αμερικανικό «Ενας Ανθρωπος που τον Ελεγαν Οττο»), βασισμένη στο graphic novel της Ρ. Τζ. Παλάσιο που γνωρίσαμε στο «Θαύμα». Μια έτσι κι αλλιώς ψυχοβγαλτικά συγκινητική ιστορία, όμως υπερτονισμένη με γλυκερούς «συμβολισμούς».
Επενδύοντας και στον σεναριακό σύνδεσμο με το «Θαύμα», η ιστορία ξεκινά με τον έφηβο Τζούλιαν που επιδεικνύει ροπή προς το bullying. Η γιαγιά του, η διάσημη ζωγράφος και ακτιβίστρια Σάρα, για να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει την αξία της καλοσύνης, θα του διηγηθεί τα παιδικά της χρόνια: πώς, ως Εβραιοπούλα στην κατεχόμενη ναζιστική γαλλική επαρχία, βρήκε κρυψώνα, σωτηρία και αγάπη, χάρη στην τόλμη ενός συμμαθητή της, θύματος της πολιομυελίτιδας και με χρυσή καρδιά.
Αυτή η χρυσή καρδιά του ακαταμάχητου Ζιλιέν (τι μαγνητικό βλέμμα ο Ορλάντο Σβερτ), γιατρεύει όλες τις πληγές, ακόμα και της υπερβολικής επιμονής του Μαρκ Φόστερ σ' ένα μελόδραμα που, έτσι κι αλλιώς, εμπεριέχεται στην πλοκή και σε μπανάλ συμβολισμούς, όπως τα κόκκινα καινούργια παπουτσάκια της επίσης μαγνητικής μικρής Σάρα (Αριέλα Γκλέιζερ) καθώς τρέχει να ξεφύγει από τα SS που σκορπούν το θάνατο, ή το ίδιο το «λευκό πουλί», ένα στοιχείο μαγικού ρεαλισμού που εμφανίζεται όταν το κοριτσάκι χρειάζεται ελπίδα.
Το καστ είναι θαυμάσιο, τόσο τα παιδιά-ηθοποιοί, όσο και η Τζίλιαν Αντερσον στο ρόλο της μαμάς του Ζιλιέν και η Ελεν Μίρεν σε μικρές εμφανίσεις ως γιαγιά, πλέον, Σάρα. Η αναπαράσταση της εποχής και το σκηνογραφικό είναι διακριτικά, ακριβή και ζεστά, σαν μια μεσημεριανή ταινία Disney που θα πετύχεις στην τηλεόραση. Ομως με μια θεματολογία και ιστορία που εξορισμού συγκινεί βαθιά και καταδεικνύει το Κακό και τις πολλές μορφές του, οι σεναριογράφοι (ο Μαρκ Μπόμπακ μαζί με την Παλάσιο) και ο Φόστερ υπερπροσπαθούν να ξυπνήσουν το συναίσθημα εκεί όπου αυτό ρέει αβίαστα, καταλήγοντας μ' ένα φιλμ που παρά τις δεδομένα καλές προθέσεις του και μια αισθητική επιμέλεια, προκαλεί μια αντανακλαστική άπωση.
