Ο Μπάρνεϊ, ο Κρίστμας και οι υπόλοιποι της ομάδας έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κόνραντ Στόουνμπανκς, ο οποίος χρόνια πριν, συνίδρυσε τους Αναλώσιμους με τον Barney. Ο Στόουνμπανκς στη συνέχεια έγινε ένας αδίστακτος έμπορος όπλων και κάποιος που ο Μπάρνεϊ αναγκάστηκε να σκοτώσει ... ή έτσι νόμιζε. Ο Στόουνμπανκς, ο οποίος απέφυγε τον θάνατο μία φορά στο παρελθόν, τώρα έχει βάλει στόχο να αποτελειώσει για πάντα τους Αναλώσιμους - όμως ο Μπάρνεϊ έχει άλλα σχέδια. Ο Μπάρνεϊ αποφασίζει ότι πρέπει να αγωνιστεί η ομάδα της παλιάς φρουράς μαζί με νέο αίμα, φέρνοντας σε μια νέα εποχή τα μέλη των Αναλώσιμων. Έτσι προσλαμβάνονται άτομα που είναι νεότερα, πιο γρήγορα και πλήρως προσαρμοσμένα στον εξοπλισμό της προηγμένης τεχνολογίας. Η τελευταία αποστολή είναι στο στυλ μιας σύγκρουσης της κλασικής παλιάς σχολής απέναντι στην τεχνογνωσία της υψηλής τεχνολογίας στην πιο προσωπική μάχη των Αναλώσιμων που έγινε ποτέ.
Είναι ολοφάνερο από την πρώτη εκκωφαντική και δαπανηρή σκηνή με το τρένο πως οι «Αναλώσιμοι» δεν είναι πλέον το b-movie / αστείο που ήταν όταν ξεκίνησαν.
Η επιτυχία του franchise όχι μόνο έπεισε για τη στρατολόγησή τους σχεδόν όλους τους action stars των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά έφερε χρήμα στα ταμεία, έμπνευση (!) στις σεναριακές ανησυχίες του Σιλβέστερ Σταλόνε και μεγαλύτερο budget για να καταστραφούν – αν όχι, όλα – σχεδόν όλα στο πέρασμα των αγοριών...
Λίγο, όμως, το αστείο που πάλιωσε, λίγο ο Γουέσλι Σνάιπς που δεν ήταν δα ποτέ και ο πιο αγαπημένος action hero του αμερικάνικου σινεμά, λίγο ο Χάρισον Φορντ που διασκεδάζει περισσότερο με την ιδέα ότι παίζει στους «Αναλώσιμους» παρά ολοφάνερα στο γύρισμα και λίγο ο Αντόνιο Μπαντέρας που μοιάζει με καρικατούρα του Ζορό που παίζει τον Desperado, το τρίτο μέρος του franchise μοιάζει να τραβάει σε μήκος καθώς χαλαρώνει σε fun, θυσιάζοντας το χαβαλέ (βλ. «Αναλώσιμοι 2») με ακριβές εκρήξεις και λοιπά ενισχυμένα ντεσιμπέλ.
Σαν πανάκριβη αλλά – ευτυχώς – εκτροχιασμένη περιπέτεια του Μάικλ Μπέι με λίγο από Τζάκι Τσαν (Τα μάθατε; Ερχεται στο τέταρτο μέρος) και μια ιδέα από funny or die σε συσκευασία του ενός - όλα τα παραπάνω στοιχεία προσφέρονται στο βωμό των «Αναλώσιμων» σε μέτριες δόσεις, αφήνοντας μόνο τον Μελ Γκίμπσον να κάνει αναπάντεχα τη δουλειά όλων των υπολοίπων με αστείρευτο κέφι, τα μουστάκια του Σβαρτσενέγκερ να γελάνε ακόμη και στις μελοδραματικές σκηνές και το κλασικό πλέον δίδυμο του Σταλόνε με τον Τζέισον Στέιθαμ να εδραιώνει ένα buddy love story που υπό συνθήκες θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία.
Αν αυτά είναι αρκετά για να δικαιολογήσουν μια ολόκληρη ταινία - την οποία μάλιστα έχουμε ξαναδεί με το ίδιο υλικό καλύτερη - είναι κάτι που η πλειοψηφία των αναλώσιμων θα μπορούσε να απαντήσει πολύ εύκολα, googlάροντας απλά ο καθένας τη φιλμογραφία του...
Διαβάστε ακόμη:
