Ο Νάτζι Αλ-Αλί, όπως μαθαίνουμε από το ντοκιμαντέρ, ήταν ένας σπουδαίος και δημοφιλέστατος Παλαιστίνιος γελοιογράφος με αντικείμενο, πάντα, την πολιτική σάτιρα και ιδιαίτερη φιγούρα του τον «Χαντάλα», ένα αγόρι που παρατηρεί τον κόσμο με γυρισμένη πλάτη στους αναγνώστες, γνωστό σε κάθε σπίτι για τουλάχιστον δυο γενιές.
Μεγάλωσε ο ίδιος ως πρόσφυγας, διωγμένος από την οικογένειά του κι εξέφρασε, με τα σκίτσα του, με χιούμορ και πικρία μαζί, την ψυχή και τον αγώνα των Παλαιστινίων, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα την ισραηλινή κατοχή αλλά και την παλαιστινιακή και αραβική ηγεσία. Ο Νάτζι Αλ-Αλί δολοφονήθηκε στο Λονδίνο το 1987, αποκτώντας και τη διάσταση του μάρτυρα και το έργο του - και την τεράστια πολιτική σημασία του για τους Παλαιστινίους - εξερευνά το ντοκιμαντέρ.
Μια σειρά από ομιλούσες κεφαλές είναι, ωστόσο, η ταινία, των οποίων οι μη μυημένοι θεατές σε καμία περίπτωση δεν γνωρίζουμε την ταυτότητα και τη βαρύτητα, συνεντεύξεις τραβηγμένες πρόχειρα με μια βιντεοκάμερα, και με παρουσίαση άφθονων σκίτσων του δημιουργού, των οποίων τις λεζάντες και τα κείμενα δεν καταλαβαίνουμε. Καλή αφορμή, δέκα χρόνια μετά τη δημιουργία της ταινίας, να ανασυρθεί λόγω επικαιρότητας και πάντα ωραίο να γνωρίζει κανείς έναν σημαντικό πολιτικό καλλιτέχνη, αλλά το ντοκιμαντέρ δεν καλύπτει ούτε στοιχειωδώς τις ανάγκες τεκμηρίωσης και σίγουρα όχι αισθητικής.
Μαζί θα προβάλλεται και το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Μάριου Ντάρμπυ, «Το Ταξίδι του Θανάτου