Ενας άντρας τρέχει προσπαθώντας να ξεφύγει από πτώση μετεωριτών σε ένα δάσος στη Μπούρμα και πέφτει στον ωκεανό. Ενας ψαράς θα τον βρει αναίσθητο και θα τον δώσει σε ένα ζευγάρι ψαράδων για να τον περιθάλψουν. Αυτοί θα φροντίσουν τα τραύματα του και θα τον παραδώσουν στην αμερικανική βάση που βρίσκεται στην περιοχή, σίγουροι πως ο άντρας που δεν θυμάται τίποτα έχει ξεφύγει από εκεί. Παρά τις ανακριτικές μεθόδους όμως των αξιωματικών, ο άντρας δεν έχει καμία μνήμη για το πώς βρέθηκε εκεί, τι συνέβη στο παρελθόν και πώς γνωρίζει τόσο καλά τις πολεμικές τέχνες. Ούτε φυσικά για την ομάδα που εμφανίζεται από το πουθενά και του ανακοινώνει πως είναι ο εκλεκτός σε μια επικείμενη μάχη με τους εξωγήινους που έρχονται στη Γη κάθε έξι χρόνια.
Δεν έχει σημασία να συνεχίσει κανείς με την υπόθεση του «Jiu Jitsu», αφού λίγο μετά απο το πρώτο μισάωρο είναι λίγα αυτά που έχουν σημασία σε ένα overload από επίπεδα πλοκής που μπλέκουν εξωγήινους, πολεμικές τέχνες και κάτι από Mortal Kombat (από τα Lidl) και - σε υπερβολικά τακτά διαστήματα - σκηνές πάλης που επιμηκύνονται λόγω του αχρείαστου slow motion, τόσο ώστε προλαβαίνεις να κάνεις το ranking των ταινιών του Νίκολας Κέιτζ από την καλύτερη στη χειρότερη (ή και το αντίθετο) και να επιστρέψεις στην επόμενη σκηνή δράσης για να διορθώσεις τις επιλογές σου.
Παρά τα φαινόμενα, ακόμη και η εμφάνιση αυτού του Νικόλας Κέιτζ περίπου στο πρώτο σαραντάλεπτο - και παρά τις πάντα φιλότιμες προσπάθειες του να τελειοποιήσει το παίξιμο που ο ίδιος έχει λανσάρει (κάτι ανάμεσα στο πώς θα έμοιαζε η παρωδία μιας κανονικής ερμηνείας που σε μια παράλληλη πραγματικότητα συμβαίνει ταυτόχρονα με αυτήν) - δεν μπορεί να αποσπάσει την προσοχή σου από τη φτηνή αισθητική ενός βαρετού videogame που παραδόξως βασίζεται σε ένα κόμικ (του ίδιου του Δημήτρη Λογοθέτη, της φήμης του Kickboxer για όσους αναρωτηθούν) αλλά θυμίζει b-movie που δεν πέτυχε και κάποιος βρήκε τα reels μετά από χρόνια και προσπάθησε να τα βάλει ανεπιτυχώς στη σειρά.
Οι σκηνές μάχης μοιάζουν σαν πρόβα για τις τελικές σκηνές (που φυσικά δεν βλέπουμε ποτέ), τα ειδικά εφέ με προσχέδια που δεν μπήκαν ποτέ στην τελική φάση, το ξύλο είναι τόσο επιτηδευμένο που θυμίζει ξεχασμένο μικρόφωνο μέσα στο πλάνο, κάθε απόπειρα για κάποιο αστείο πέφτει στο κενό με εκκωφαντικό ήχο, ο ευρυγώνιος φακός δημιουργεί ζαλάδα, τα κλισέ αναπαράγονται με ρυθμούς πολυβόλου και η ελάχιστη φροντίδα στα περάσματα από τα «καρέ των κόμικ» στα κεφάλαια της πλοκής χάνεται κι αυτή στο βωμό μιας εξαντλητικής επανάληψης που ακόμη κι όταν η ταινία φτάνει στην κορύφωσή της (βλ. τελική μάχη) τόσο δεν σε ενδιαφέρει που μπορείς να ξαναμετρήσεις τις ταινίες του Νίκολας Κέιτζ μήπως ξέχασες καμία και να σιγουρευτείς πως έχεις βάλει το «Jiu Jitsu» πολύ χαμήλα στο ranking. Ή πολύ ψηλά. Ανάλογα από την οπτική γωνία που έχεις γενικότερα στα πράγματα...
H ταινία «Jiu Jitsu» του Δημήτρη Λογοθέτη θα είναι διαθέσιμη από την Τρίτη 15 Δεκεμβρίου, μέσω της υπηρεσίας Movies Club της Cosmote TV, με τιμή ενοικίασης από 4,90 ευρώ, και οι συνδρομητές θα μπορούν να την παρακολουθήσουν εντός 48 ωρών από την ενοικίαση της.
