Βραβευμένο στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών, αλλά και με δύο Σεζάρ, το ντεμπούτο της Γαλλο-Ελβετίδας Λουίζ Κουρβουαζιέ θα μπορούσε να είναι μια περιπέτεια του «Μικρού Νικόλα» σκηνοθετημένη από τους αδελφούς Νταρντέν.
Στα ανατολικά σύνορα της Γαλλίας προς την Ελβετία, στο εύκρατο Ζιρά με τη γεμάτη αμπέλια πεδιάδα και το γεμάτο κοπάδια βουνό, παρασκευάζεται ένα από τα ωραιότερα τυριά του κόσμου, το κοντέ (comté με Π.Ο.Π.). Οσο το τυρί ωριμάζει κι η γεύση του βαθαίνει, τόσο ο 18χρονος Τοτόν ζει ως wasted youth, κατεβάζοντας μπίρες και κάνοντας χοντροκομμένα χορατά με τους φίλους του. Ωσπου η ζωή κι ο θάνατος τα φέρνουν έτσι, ώστε ο Τοτόν να χρειαστεί ν' αναλάβει ευθύνες και να βρει τρόπο να εξασφαλίσει τα προς το ζην για τον ίδιο και για την 7χρονη αδελφή του. Υπερβολικά ατίθασος για να προσαρμοστεί σε μια συμβατική δουλειά, ο Τοτόν θα καταστρώσει το μεγάλο σχέδιο: θα φτιάξει το καλύτερο κοντέ της σεζόν και θα κερδίσει στον τοπικό διαγωνισμό το έπαθλο των 30.000 ευρώ. Δεν έχει υλικά, θα τα κλέψει από τη γειτονική φάρμα του κοριτσιού που γλυκοκοιτάζει. Δεν έχει γνώση, θα αυτοσχεδιάσει μαζί με την παλιοπαρέα. Δεν έχει όρια, θα τα μάθει απ' την καλή κι απ' την ανάποδη.
Η πρόθεση της Κουρβουαζιέ είναι να κάνει μια φωτεινή, feelgood ταινία. Αυτό φαίνεται στο σκανταλιάρικο χιούμορ της και, κυρίως, στον σβέλτο ρυθμό και στη φωτεινή φωτογραφία της: σταρένια χωράφια, ήλιος, ο πλούτος της παραγωγής, ακόμα και των μηχανημάτων της, ο απλός, στερημένος αλλά γενναιόδωρος, τρόπος διασκέδασης. Χωρίς να παραστρατήσει απ' αυτό, η σκηνοθέτης μπολιάζει, ωστόσο, την ταινία της, με την ανέχεια του μικρού τόπου, τη δυστοκία της αγροτικής περιοχής που ταλαιπωρείται. Ο Τοτόν γεννιέται ήδη μ' ένα φορτίο και το κουβαλάει σ' ένα αβέβαιο μέλλον: δεν υπάρχουν εγγυήσεις στον δικό του κόσμο. Η Κουρβουαζιέ περικυκλώνει τον ήρωά της με φιγούρες σχηματικές μεν, όμως καλογραμμένες, που προσθέτουν ακριβή και σημαντικά στοιχεία στην αποτύπωση και την κοινωνική αξιολόγηση της σύγχρονης παραγωγικής Γαλλίας. Στο κέντρο, ο Κλεμάν Φαβό, ερασιτέχνης ηθοποιός όπως και το μεγαλύτερο μέρος του καστ, μεταφέρει στην οθόνη μια εκρηκτική, μαγνητική ενέργεια νιότης, χτίζει έναν ήρωα στον οποίο, παρά τα αναρίθμητα τρωτά του, κανείς δεν μπορεί ν' αντισταθεί.
Το «Θεϊκό Τυρί» σημείωσε και καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία στη Γαλλία, καθόλου απρόσμενα. Μ' ένα μάλλον κλισέ, καθησυχαστικό τελευταίο μέρος και μ' ένα κεφάτο ύφος, είναι μια ταινία εύπεπτη, νόστιμη σαν το τυρί του τίτλου της. Ταυτόχρονα, όμως, είναι μια σύγχρονη λαογραφία, μια βόλτα παρατήρησης με το τρακτέρ στη δύσκολη εφηβεία ενός τόπου χωρίς δεύτερες ευκαιρίες.