Ο Στράτος Τζίτζης έχει σίγουρα κάτι να πει. Εχει να πει κάτι με κάθε ταινία του, ήδη από το «Σώσε με», μόνο που τώρα έχει κάτι να πει για τον ίδιο και για το έργο του. Και παρά το μαξιμαλισμό του και την, ναι, απόλυτη αυτοαναφορικότητα που ο ίδιος αρνείται στο φιλμ, το λέει (και) με μια τρυφερότητα και μια χάρη.
Η ταινία ξετυλίγεται σε τρία meta επίπεδα: ο Στράτος Τζίτζης υποδύεται τον Στράτο Τζίτζη που σκηνοθετεί μια ταινία εμπνευσμένη από τον εαυτό του, τον οποίο εαυτό υποδύεται ο Αντίνοος Αλμπάνης που, ως Σταύρος Τζίτζας, alter ego του Στράτου, θέλει, παράλληλα, να εκδώσει ένα βιβλίο φιλοσοφικής θεωρίας, όπως κι ο ίδιος ο Στράτος. Ο Σταύρος ζει με την κόρη του, δέχεται επισκέψεις από την πρώην γυναίκα του, κουβεντιάζει με τον εκδότη του, γνωρίζει μια πόρνη από τη Μολδαβία, τα λέει με τη φίλη του ηθοποιό Ζέτα Δούκα, στρατολογεί όλους τους διάσημους γνωστούς του, από την Εφη Λογγίνου ως τον Θοδωρή Αθερίδη, για να προωθήσουν το βιβλίο του που, παρόλ' αυτά, είναι αποτυχία, όπως αποτυχία νιώθει ο Σταύρος / Στράτος ότι είναι κι ολόκληρη η ως τώρα καριέρα του.
Μέσα σ' αυτό το δαίδαλο αφήγησης και προσώπων, η ιστορία, παρόλ' αυτά, κυλά με στρωτό ρυθμό και λογική και συναίσθημα - και, κυρίως, μ' ένα αυτοσαρκαστικό χιούμορ που σώζει την κατάσταση. Φυσικά ο Τζίτζης (ο πραγματικός) λοξοδρομεί σε δικές του εμμονές που μοιάζουν παρωχημένες, αισθητικά και εννοιολογικά, από τις επισκέψεις στο πορνείο, μέχρι τις συζητήσεις με τον Γιάννη Ζουγανέλη για την ταλαιπωρία που βιώνει, πλέον, ο στρέιτ λευκός άνδρας, τα εμβόλιμα τραγούδια, τα τσιτάτα που ζωντανεύουν στην οθόνη από τις σελίδες του βιβλίου, τους μπάφους παντού, την αδιόρατη ζήλεια ή ειρωνεία για τους και τις δημιουργούς που προχώρησαν γρηγορότερα ή ψηλότερα.
Ταυτόχρονα, ο Αντίνοος Αλμπάνης που είναι πάντα και πειστικός και τραβηχτικός, κι ολόκληρο το καστ που είτε υποδύεται τον εαυτό του, είτε, πάντως, χαριτωμένα, κάτι πολύ αναγνωρίσιμο, στήνουν έναν κόσμο οικείο και γλυκόπικρα διασκεδαστικό. Στην αδιάκοπη (αμπελο)φιλοσοφία, υπάρχουν στοιχεία ειλικρινούς ενδιαφέροντος και προβληματισμού. Απλώς, ο Στράτος Τζίτζης, ο πραγματικός, όπως πρόσφατα ο Δημήτρης Αθανίτης με την «Περιπέτεια του Βλέμματος», ή ο Ρένος Χαραλαμπίδης με τον «Νυχτερινό Εκφωνητή», ο καθένας στο είδος του φυσικά, μοιάζει να κάνει μια ταινία - αποτίμηση του δικού του έργου ενώ, όπως ακούγεται και στην ταινία, δεν είναι ο Σαρτρ, δεν είναι σίγουρα ο Φελίνι. Οπότε, για να προκαλέσει ένα αληθινό και γνήσιο ενδιαφέρον για το φιλμ του, στο κοινό κι όχι μόνο στην κινηματογραφική κοινότητα και τον κύκλο του, θα βοηθούσε μια μεγαλύτερη δόση οικονομίας, ή ιδιαιτερότητας, ή ουσίας. Πάντως σίγουρα ο Τζίτζης, περισσότερο κι απ' ό,τι ο Τζίτζας, σε κάνει να θέλεις ν' ακούσεις τι έχει να πει.
Πρωταγωνιστούν οι Αντίνοος Αλμπάνης, Ζέτα Δούκα, Γιάννης Ζουγανέλης, Βίβιαν Κοντομάρη, Χρήστος Σαπουντζής, Ματίλντα Τζίτζη και Αναστασία Δέλτα. Συμπρωταγωνιστούν οι Φένια Αποστόλου, Ελενα Χαραλαμπούδη, Κώστας Φιλίππογλου, Χάρης Χιώτης, Τίτος Γρηγορόπουλος, Αλεξάνδρα Ζώη. Συμμετέχουν οι Πέτρος Τατσόπουλος, Ικαρος Μπαμπασάκης, Βίκυ Φλέσσα, Φαίδων Κυδωνιάτης, Γιώργος Κουτλής, Λάκης Γαβαλάς. Εμφανίζονται οι πρωταγωνιστές προηγούμενων ταινιών του Στράτου Τζίτζη, όπως οι Μαρία Ζορμπά, Εφη Λογγίνου, Αλέκος Συσσοβίτης, Θοδωρής Αθερίδης, Γιώργος Χρανιώτης, Βασιλική Τρουφάκου, Γιώργος Καραμίχος, Φίλιππος Σοφιανός, Μπάμπης Χατζηδάκης, Αννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους.
Το τραγούδι της ταινίας είναι μια συνεργασία των Turboflow3000 και της Sci-Fi River. Στο soundtrack συμμετέχουν με τραγούδια τους οι Γιάννης Αγγελάκας, Ταφ Λάθος, Παιδί Τραύμα, Turboflow3000, Ghetto Queen, Fundracar, Lepyr, κ.ά.