O Στίβ Ρότζερς παλεύει ακόμα να προσαρμοστεί στο σήμερα. Οι συνθήκες τον υποχρεώνουν να συνασπιστεί με την Νατάσα Ρόμανοφ, γνωστή ως Μαύρη Χήρα, για να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο, αλλά συγκαλυμμένο εχθρό στην Ουάσινγκτον. Στη συνέχεια, οι δυο τους θα ζητήσουν τη βοήθεια του Falcon, αφού ο Στρατιώτης του Χειμώνα, ένας ψυχρός δολοφόνος, έχει βαλθεί να τους εξοντώσει.
Η «συνταγή» της δεύτερης φάσης της κινηματογραφικής Marvel εχει ελάχιστες πιθανότητες να αποτύχει.
Ενας ένας οι σημαντικότεροι ήρωες από τους «Εκδικητές» παίρνει τη σειρά του για ένα ακόμη σίκουελ, πατώντας πάνω στην απλή βάση δεδομένων που συνδυάζει τη φιλοσοφία ενός blockbuster με ισχυρό το αποτύπωμα της σύνδεσης του με το παρελθόν το παρόν και το μέλλον της S.H.I.E.L.D., οδεύοντας νομοτελειακά σε αυτό που θα είναι το απόλυτο σίκουελ του 2015: τους δεύτερους «Avengers» έτσι όπως τους οραματίστηκε ο Τζος Γούιντον στο «Avengers: Age of the Ultron».
Τόσο ο τρίτος «Iron Man», όσο και ο δεύτερος «Captain America» (και λιγότερο ο δεύτερος «Thor») αποδεικνύουν πως η ομάδα πίσω από τη δημιουργία τους λειτουργεί πλέον απενοχοποιημένα (η επιτυχία είναι απελευθερωτική βλέπετε), με έμφαση στο ανεξέλεγχτο fun, καλοδουλεμένα σενάρια πάνω στους χαρακτήρες και μια υπερηρωική σχεδόν αίσθηση του χιούμορ που ειρωνεύεται ακόμη και την ίδια τη φύση των «Εκδικητών» δίνοντας τους περισσότερη ανθρώπινη διάσταση ακόμη και από αυτήν που είχε φανταστεί οποιοσδήποτε μεγάλωσε διαβάζοντάς τις περιπέτειές τους.
Για τον Captain America αυτό δεν είναι και πολύ δύσκολο, αφού ο Στιβ Ρότζερς είναι σχεδόν ο πιο «ανθρωπος» όλων και μάλιστα ο μόνος που έρχεται από το παρελθόν σε ένα ολότελα άγνωστο προς αυτόν παρόν, δίνοντας άλλη διάσταση στην έννοια «vintage». «To ιντερνετ είναι πολύ βοηθητικό...» θα ψελλίσσει στην αρχή της ταινίας, διαγράφοντας με τη μία τα κατάλειπα που έκαναν την πρώτη του ταινία ένα παλιομοδίτικο b-movie, φτιαγμένο με την old school αθωότητα μιας πατριωτικής περιπέτειας.
Η ζωή του μετά τους «Avengers» είναι ένα διαρκές high and low μιας ζωής που πρέπει να γνωρίσει από την αρχή, είτε αυτό είναι να συνηθίσει σε ένα τελευταίας τεχνολογίας ασανσέρ είτε να αποδεχτεί πως σε ένα σύγχρονο μουσείο η ιστορία της ζωής του αποτελεί πρότυπο ηρωισμού, είτε να υποστεί τα προξενιά που του κάνει η Μαύρη Χήρα για ένα καλό κορίτσι που θα μπορούσε να σταθεί στο πλευρό του και να του δώσει την ψευδαίσθηση μιας κανονικότητας.
Οταν, όμως, είσαι κατασκευασμένος ως «στρατιώτης» τίποτα δεν μπορεί να είναι απλά... κανονικό. Και όταν το παρελθόν σου συνεχίζει να σε καταδιώκει (μεταφορικά και κυριολεκτικά) είναι μάλλον νωρίς για να μιλήσεις για οποιαδήποτε μελλοντικά σχέδια. Εντεταλμένος πρωταγωνιστής μιας... επικίνδυνης αποστολής με σκοπό τη σωτηρία της ίδιας της ύπαρξής του (βλ. S.H.I.E.L.D.) και του απόλυτου ξεκαθαρίσματος των ανοιχτών λογαριασμών με αυτό που ήταν κάποτε, ο Captain America είναι οπως και στην πρώτη ταινία του, το «Captain America: Ο Πρώτος Εκδικητής» ένας καθαρός action hero που «ίπταται» των πολιτικών διαπλοκών, των διλημμάτων εξουσίας και των διπρόσωπων αρχηγών, καθαρίζοντας με τον δικό του απλό τρόπο που δεν είναι άλλος από το να ορμήσει στο κέντρο της δράσης και να βγει νικητής.
Το φιλμ των Αντονι και Τζο Ρούσο (με προϋπηρεσία στην κωμωδία - δηλαδή το «Community» και το «Arrested Development», αν και ελάχιστοι ξέρουν ή θυμούνται ότι έχουν κάνει και δύο ταινίες, το «You and Me and Dupree» και το «Welcome to Colinwood») λειτουργεί απόλυτα υπέρ αυτής της καθαρότητας που ανέκαθεν αντιπροσώπευε ο Captain America. Με χορταστικές σκηνές δράσης, συγκίνηση, ένα plot που μπορείς να παρακολουθήσεις ακόμη κι αν δεν έχεις ιδέα τι είναι η S.H.I.E.L.D. και μια ευπρόσδεκτη ελαφρότητα, ο «Στρατιώτης του Χειμώνα» λειτουργεί αποτελεσματικά και στα δύο επίπεδα που καλείται να διαπρέψει: ως μια καθαρόαιμη περιπέτεια και ως ένα κομμάτι του σύμπαντος της Marvel.
Κάτι που δεν θα το πετύχαινε εύκολα, αν ο Κρις Εβανς δεν ήταν ο ιδανικός Captain America (ένα μείγμα «καλού παιδιού» με hunky καλιφορνέζο), αν ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ δεν έφερε το κύρος του κλασικού σε έναν ρόλο – έκπληξη και αν το marketing της Marvel δεν χάριζε σχεδόν ισόποσο κινηματογραφικό χρόνο στη σέξι, κυνική και badass Μαύρη Χήρα της Σκάρλετ Τζοχάνσον που κλέβει την παράσταση με τέτοιο τρόπο που ωστόσο δεν αφαιρεί ποτέ το κέντρο βάρους από τον πρωταγωνιστή της ταινίας.
Αντίβαρο και οι τρεις τους στον ... ασθενικό «Στρατιώτη του Χειμώνα», τον κάπως άχρωμο Falcon του Σαμ του Αντονι ΜακΚι, στην μεγάλη διάρκεια και στην υπεφόρτωση της αλά transformers δράσης στο φινάλε, κρατούν ψηλά το ηθικό των blockbusters και όσων όταν μεγαλώσουν θέλουν ακόμα να μοιάσουν στον Captain America.
[Μη φύγετε στους τίτλους τέλους της ταινίας ή σκοτώστε όποιον αιθουσάρχη τολμήσει να τους κόψει. Οχι μία, αλλά δύο σκηνές στρώνουν χαλί για το «Avengers: Age of Ultron».]
