Η Barbie πρωταγωνιστεί ως Κάρα, μια συνηθισμένη σύγχρονη πριγκίπισσα που ζει μια κανονική ζωή. Οταν, μια μέρα, μια μαγική πεταλούδα τη φιλάει, η Κάρα αποκτά σούπερ δυνάμεις που της επιτρέπουν να μεταμορφώνεται σε Σούπερ Πριγκίπισσα, δηλαδή στο δυναμικό alter ego της που πετάει συνεχώς γύρω από το βασίλειο, προκειμένου να το προστατεύει, πολεμώντας το έγκλημα. Σύντομα, όμως, η ζηλιάρα ξαδέρφη της Κάρα, Κορίν, αιχμαλωτίζει την πεταλούδα και μεταμορφώνεται σε Νταρκ Σπαρκλ, την αντίζηλο της Σούπερ Πριγκίπισσας. Η θεαματικών αναμετρήσεων αντιδικία τους μεταφέρεται στον ουρανό, ώσπου συνειδητοποιούν ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός του βασιλείου. Θα βάλουν, άραγε, τα δύο κορίτσια στην άκρη τις διαφορές τους και θα συνεργαστούν ενάντια στο κοινό κακό;
Είναι ολοφάνερη η ανάγκη των υπερπαραγωγικών δημιουργών των κινηματογραφικών Barbie να δώσουν ελαφρά μοντέρνες ανταύγειες στην παραμυθένια κώμη της πριγκίπισσας που μέχρι και σήμερα έχει εξαντλήσει κάθε πιθανό επάγγελμα προκειμένου να μην ακολουθήσει το πριγκιπικό πρωτόκολλο - από pop star και σέρφερ μέχρι χορεύτρια και μάγισσα.
Και κανείς δεν θα είχε την παραμικρή αντίρρηση, ειδικά στην περίπτωση της «Σούπερ Πριγκίπισσας», αφού και τα κορίτσια οφείλουν να έχουν τις δικές τους σούπερ ηρωίδες σε έναν κόσμο υπερηρώων που παραμένει όσο σεξιστικός όσο και ο κανονικός.
Σπιντάροντας τη δράση για πρώτη φορά τόσο πολύ, μετά από περισσότερες από 25 ταινίες Barbie μέχρι και σήμερα, χωρίς ωστόσο το φτωχό σχέδιο να έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο, η «Σούπερ Πριγκίπισσα» καταχωρείται στο μυαλό ενός ενήλικα θεατή μόνο από το ακαταμάχητο θράσος του να προσφέρει ως gadget στην υπερ-ηρωίδα του ένα lip gloss σε ολόγραμμα και από το (επίσης) ακαταμάχητο κλισέ ηθικό δίδαγμα περί της φιλίας, της οικογένειας και του «η πραγματική δύναμη βρίσκεται στο να είσαι καλή και όχι bitch» μηνύματος με το οποίο ολοκληρώνεται το μαλλιοτράβηγμα των δύο κοριτσιών λίγο πριν το τέλος.
Μιλώντας για... τέλος, αυτό αργεί σχεδόν βασανιστικά, αφού πριν η Κάρα και οι πιστές ακόλουθές της (κάτι σαν τον Q του Τζέιμς Μποντ επί τρία αλλά στο πιο ροζ) έχουν δοκιμάσει γκαρνταρόμπες και γκαρνταρομπες από στολές για την σούπερ πριγκίπισσα και ένα παλιομοδίτικο storyline έχει εξαντλήσει κάθε split-screen προκειμένου να αποδείξει πως δεν είναι ένα τυποποιημένο animation που φτιάχνεται στον αυτόματο.
Ξέρουμε, γράφοντας αυτές τις γραμμές, πως πολλά κορίτσια θα μας μισήσουν γιατί γι' αυτές κάθε νέα εξόρμηση της Barbie στο θαυμαστό κόσμο του σινεμά είναι μια εμπειρία και πως λίγο νοιάζονται για το που βρίσκεται σήμερα το animation (και όχι μόνο σχεδιαστικά) και πόσο μακριά από αυτό βρίσκεται η αγαπημένη τους ηρωίδα. Αλλά με target group που αγγίζει μάλλον την προσχολική ηλικία είναι μάλλον απίθανο πως θα μας διαβάζουν.
Οπότε τα lip gloss σας στα χέρια και φύγαμε...
[Η ταινία προβάλλεται μόνο μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.]
