Γνωστή από τηλεοπτικές επιτυχίες όπως το «Νησί» και το «Η Λέξη που Δεν Λες», έμπειρη παρά τα 29 της χρόνια στο θέατρο με συμμετοχές στην Επίδαυρο, βραβείο για το ρόλο της Αρετούσας στον «Ερωτόκριτο» του Στάθη Λιβαθινού πίσω το 2012 και μια διαρκή περιέργεια για την υποκριτική, τη ζωή και τους ανθρώπους, η Νεφέλη Κουρή πρωταγωνιστεί στη νέα ταινία του Χρίστου Γεωργίου, σε ένα δύσκολο ρόλο ακριβώς στην καρδιά μιας Ελλάδας που φλέγεται.
Στο Flix μιλάει για την πρώτη της επαφή με την ιστορία του «Happy Birthday», την επιστροφή της στην... εφηβεία, ένα κόσμο που δεν έχει μάθει να γεφυρώνει τις διαφορές του και τις προσωπικές της επαναστάσεις.
Δείτε ακόμη: Η κάμερα του Flix στα γυρίσματα του «Happy Birthday» του Χρίστου Γεωργίου
Στο «Happy Birthday», με τοπίο την Ελλάδα της κρίσης, παρακολουθούμε τη σχέση ενός πατέρα με την κόρη του. Είναι μια ταινία φτιαγμένη με τρυφερότητα, χιούμορ και ειλικρίνεια.
Oταν έμαθα ότι η ιστορία της ταινίας περιγράφει τη σχέση ενός πατέρα με την κόρη του χάρηκα ιδιαιτέρως γιατί είναι ένα θέμα που με απασχολεί πολύ. Εχω μια πολύ δυνατή σχέση με τον πατέρα μου και είχε μεγάλο ενδιαφέρον για μένα η σχέση των ηρώων και πως θα τη διαχειριζόμουν ως ηθοποιός. Επίσης αξίζει να αναφέρω ότι η πτυχιακή μου εργασία στο πανεπιστήμιο (είμαι απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας) είχε θέμα τη σχέση πατέρα - κόρης!
**Ο ρόλος δεν με τρόμαξε γιατί αμεσως εμπιστεύτηκα τον σκηνοθετη μου Xρίστο Γεωργίου και άκουγα προσεκτικά ολα οσα μου έλεγε για τον ρόλο και επίσης ειχα διπλα μου τον Δημητρη Ημελλο, δάσκαλο και συνάδελφο με τεραστια πειρα μου με βοηθησε κι αυτος σημαντικα. Ετσι δεν αισθανθηκα φοβο ή ανασφαλεια και οποια αγωνια και δυσκολια την αντιμετωπισα με δουλεια και προβες.
H εφηβεία είναι από μόνη της ατίθαση, οπότε κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ένα ήσυχο παιδί. Είχα όμως μεγάλη ελευθερία και κατανόηση από τους δικούς μου, οπότε δεν έκανα ποτέ κάποια επανάσταση, ούτε είχα κάποια ακραία συμπεριφορά.
Φυσικά και προσπάθησα να μπω στη θέση αυτών των δύο ανθρώπων. Νομίζω ότι αυτό που μπορεί τελικά να τους φέρει κοντά είναι η ίδια η σχέση πατέρα-κόρη. Η ίδια η σχέση είναι μια σχέση ανιδιοτελούς καθαρής αγάπης, τόσο δυνατής που μπορεί να ξεπεράσει κάθε κρίση.
**Επειδη η Μαργαρίτα είναι ένα έφηβο κορίτσι αρκετά πιο μικρό από μένα, αυτό που μου τόνισε ο Χρίστος ήταν να μην παίξω τη μικρούλα, να μην προσπαθώ δηλαδή να πείσω ότι είμαι μικρή, να μην κάνω υπερβολές, να είμαι αυτό που είμαι.
Αυτό που έκανα και με βοήθησε πολύ είναι το να παρατηρώ τους εφήβους γύρω μου όπου κι αν βρισκόμουν. Παρατηρούσα τη συμπεριφορά τους, τον τρόπο ομιλίας τους, το ντύσιμό τους... Επίσης με βοήθησε πολύ το γεγονός ότι ιδιαίτερα στα μαθητικά και τα φοιτητικά μου χρόνια συμμετείχα σε πολλές διαδηλώσεις και πορείες και έτσι είχα απόλυτη εικόνα του πώς είναι να βαράνε τα ΜΑΤ κόσμο. Προσπάθησα να καταλάβω τι σημαίνει ο πατέρας σου να κάνει μια τέτοια δουλειά και πώς είναι άραγε να γυρνά στο σπίτι του μετά από όλα αυτά.
Μια από τις μεγάλες κακοδαιμονίες της ελληνικής κοινωνίας υπήρξε από παλιά και δυστυχώς και σήμερα, η μη ισότιμη σχέση των μεγάλων με τους νέους. Αυτός ο διχασμός επεκτείνεται στο ότι δεν έχουμε ίσες ευκαιρίες για μόρφωση, εργασία και στην άνιση κατανομή του εισοδήματος. Οι διαφορές αυτές δύσκολα γεφυρώνονται γιατί η κρίση δεν είναι μόνο κοινωνική ή οικονομική αλλά και σε μεγάλο βαθμό πολιτιστική.
Κριτήριό μου για την προσωπική μου στάση απέναντι στα πράγματα, είναι η προσπάθεια που κάνω μέσα από τη δουλειά μου, αλλά και μέσα από συλλογικότητες που με εκφράζουν για ένα δικαιότερο κόσμο.
