Πιθανότατα πουθενά, αλλά ιδιαίτερα στην Ελλάδα όπου συχνά βλέπουμε τα πράγματα άσπρα ή μαύρα, όπου η υπερβολή μοιάζει με μετριοπάθεια και οι γενικεύσεις πνίγουν την πραγματικότητα, το να κάνεις μια ταινία με κεντρικό ήρωα έναν αστυνομικό των ειδικών δυνάμεων, δεν είναι εύκολο πράγμα.
Ο «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» αφορισμός που μοιάζει να είναι η αλήθεια σε ότι αφορά στο σύνολο της αστυνομίας για κάποιους είναι κι ο τρόπος που βλέπει τον MATατζή πατέρα της Γιώργο, η έφηβη κόρη του Μαργαρίτα, σε μια σχέση που είναι προβληματική στον βαθμό του αδιέξοδου. Και τόσο τεταμένη που η ιδέα ενός σαββατοκύριακου στο εξοχικό σπίτι χωριό προκειμένου μπαμπάς και κόρη να τα βρουν, ακούγεται υπερβολικά αισιόδοξη.
Ομως το φιλμ του Χρίστου Γεωργίου («Κάτω από τα Αστρα», «Μικρό Έγκλημα»), μετά από μια ομολογουμένως τεταμένη αρχή στους φλεγόμενους δρόμους των Εξαρχείων και στο εξίσου ηλεκτρισμένο εσωτερικό του μεσοαστικού οικογενειακού σπιτιού, θα μετατοπίσει την δράση στην νυσταλέα ελληνική επαρχία ενός εκτός σεζόν σαββατοκύριακου.
Η διαδρομή της σχέσης πατέρα - κόρης και η απόσταση που θα διανύσει μέσα σε αυτές τις δυο μέρες θα φέρει στο τέλος και τους δυο τους σε διαφορετική θέση από αυτή που βρίσκονταν αρχικά, μέσα από μια σύγκρουση που μοιάζει να ανεβάζει ένταση ώρα με την ώρα.
Το φιλμ του Γεωργίου την καταγράφει πειστικά, ακόμη κι αν οι αποχρώσεις των βασικών χαρακτήρων δεν σκιαγραφούνται πάντα με την λεπτότητα που θα ήθελες και μια από τις πιο σημαντικές σκηνές σε ένα αστυνομικό τμήμα δεν αποφεύγει την υπερβολή, αλλά ακόμη κι έτσι η ταινία λειτουργεί ικανοποιητικά ειδικά στα σημεία εκείνα που πετυχαίνει να καταγράψει με διακριτικό μα αιχμηρό τρόπο κάποιες από τις παθογένειες της σύγχρονης Ελλάδας.
Κι ακόμη κι αν ο τρόπος της είναι μερικές φορές λίγο περισσότερο προφανής, η καρδιά και οι ιδέες της βρίσκονται πάντα στο σωστό μέρος, προτείνοντας την σύγκλιση αντί για την σύγκρουση και την ανάγκη να αφήσεις στην άκρη την στενομυαλιά και τις προκαταλήψεις προκειμένου να κατανοήσεις και να αποδεχτείς τον άλλο.
