-Το παρακολουθούσατε πάντα το ελληνικό σινεμά; Ξέρετε και τη νέα γενιά του;
-Προσπαθούσα να δω –και έχω δει– σχεδόν τα πάντα. Ξέρω και τις τάσεις που υπάρχουν. Και δεν μπορώ να πω ότι είμαι και ενθουσιασμένος.
Πραγματικά η μόνη απάντηση στο γιατί ο Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ο οποίος διορίστηκε μέσα σε μια από τις πιο δύσκολες συγκυρίες για το ελληνικό σινεμά (και επιπρόσθετα μέσα μια από τις πιο δύσκολες συγκυρίες για τη χώρα και τον πλανήτη) επιλέγει στην πρώτη του συνέντευξη ως Γενικός Διεθυντής στη Βένα Γεωργακοπούλου στην Εφημερίδα των Συντακτών να απαντήσει στην παραπάνω ερώτηση με αυτόν τον τρόπο (ξεχνώντας ότι μιλάει θεσμικά και όχι προσωπικά), είναι «γιατί μπορεί» ή «γιατί έτσι».
Ή, τελικά, γιατί συμφωνεί με τις φωνές που υποτιμούν την τελευταία θριαμβευτική δεκαετία του ελληνικού σινεμά, θεωρώντας πως η διεθνής επιτυχία των Ελλήνων δημιουργών και παραγωγών δεν αφορά το ελληνικό κοινό που δεν βλέπει τις ταινίες όταν αυτές φτάσουν στις αίθουσες και άρα κάτι από τα δύο πρέπει να αλλάξει, πράγμα που επιτείνει και η θολή στην ουσία της απάντησή του για το ποια σενάρια θα εγκρίνονται υπό τη δική του διεύθυνση στο ΕΚΚ.
Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, τις απορρίπτω – από εδώ το «εμπορικό» σινεμά, από εκεί η «ταινία τέχνης». Θα ήθελα να μιλάμε για καλό και για κακό περιεχόμενο. Το θέμα δεν είναι πόσοι θα δουν μια ταινία, αλλά αν αυτό που πας να κάνεις έχει κάποιες προϋποθέσεις να είναι ποιοτικά αποδεκτό. Μπορεί μια ταινία, από αυτές εσείς λέτε «τέχνης», να έχει πολύ ποιοτικό περιεχόμενο, να ταξιδέψει σε πολλά φεστιβάλ και να αναγνωρισθεί με βραβεία – έχουμε όμως και τέτοιες ταινίες, που δεν πάνε πουθενά, ούτε έξω ούτε μέσα. Και, φυσικά, μπορεί μια καλή ταινία να κόψει και εισιτήρια, το ίδιο με μια πολύ κακή.
Είναι αλήθεια πως όλα (σε αυτή τη ζωή) κρίνονται εκ του αποτελέσματος και φυσικά αναμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε με ποιον τρόπο ο Παντελής Μητρόπουλος θα μπορέσει να ισορροπήσει σε μια ακόμη πολύ κρίσιμη εποχή για το ΕΚΚ και το ελληνικό σινεμά. Θα ήταν προτιμότερο η προσπάθειά του να ήταν να ισορροπήσει ανάμεσα στην κάλυψη του κενού όλων των μηνών που μεσολάβησαν από την προηγούμενη διεύθυνση μέχρι τώρα και στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης που αυτή τη στιγμή δοκιμάζει με τρόπο πρωτόγνωρο το χώρο του σινεμά.
Ο ίδιος, στην πρώτη του δημόσια συνέντευξη (που συνέπεσε και με την πρώτη δέσμη αποφάσεων του ΕΚΚ υπό τη διεύθυνσή του), προτιμά, αντ' αυτού, να κλείσει πολύ συνοπτικά το θέμα της υγειονομικής κρίσης χαρακτηρίζοντας τον κινηματογράφο «bullet proof» και θεωρώντας πως «επιβιώνει κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες», εννοώντας - δεν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι άλλο - προφανώς αυτό που το ελληνικό σινεμά έκανε πάντα, ακόμη και χωρίς καμία στήριξη από πουθενά και με την προσωπική επένδυση όλων όσων δουλεύουν σε αυτό.
Και προτίμησε να δώσει το δικό του στίγμα για τις εγκρίσεις των σεναρίων και την «εξωστρέφεια» του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου σε μια τελείως άστοχη θεώρηση της «καλής», «κακής», «ποιοτικής», «εμπορικής» ταινίας. Επιπρόσθετα εκδηλώνει την επιθυμία του το ΕΚΚ να διδάξει «τους ανθρώπους του χώρου ή υποστηρίζοντάς τους στο να βρουν τα χρήματα αλλού, στο να κάνουν τις σωστές συνεργασίες», κάτι που έτσι κι αλλιώς γίνεται εδώ και χρόνια, πολλές φορές και ερήμην του ΕΚΚ, όταν αυτό είναι κλειστό, υπολειτουργεί ή δεν στηρίζει μια παραγωγή.
Συμφωνούμε ότι θα ήταν μια ωραία εποχή για νέα ξεκινήματα, για νέους στόχους και για νέες στρατηγικές. Δεν είναι, όμως. Οχι μόνο λόγω της υγειονομικής κρίσης, αλλά γιατί το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου βρίσκεται διαρκώς σε μια δική του αιώνια κρίση και χρειάζεται ανθρώπους για να το βγάλουν - αν αυτό συμβεί ποτέ - από τη λούπα των διαφωνιών, των σκανδάλων, των κακοδιαχειρίσεων και των «σταυροφοριών» που έχει πέσει ολόκληρες δεκαετίες. Και θα ήταν όχι απλώς καλό, αλλά επιβεβλημένο, αυτοί οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν επικεφαλής του να είναι, αν μη τι άλλο, ενθουσιασμένοι με το ελληνικό σινεμά.
Διαβάστε ακόμη: Ποιος είναι ο Παντελής Μητρόπουλος, που προτείνεται για τη θέση του Γενικού Διευθυντή του ΕΚΚ
