Οκτώ φορές υποψήφια για Οσκαρ, νικήτρια το 1998 για Β' Γυναικείο Ρόλο στον «Ερωτευμένο Σαίξπηρ» και φέτος στην πεντάδα του Α' Γυναικείου Ρόλου για το «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς, μια από τις μεγαλύτερες βρετανίδες ηθοποιούς όλων των εποχών και η μοναδική γυναίκα που έδωσε διαταγές στον Τζέιμς Μποντ, η Τζούντι Ντεντς είναι ένας ζωντανός θρύλος.
Η ίδια δεν θέλει, ωστόσο, ούτε να το σκεφτεί. Φτάνοντας στα 80 της χρόνια, αυτοσαρκάζεται συνεχώς γύρω από το ένδοξο παρελθόν της, απαγορεύει χαριτολογώντας σε οποιονδήποτε να αναφέρει τη λέξη «γέρος», «τέλος καριέρας» και οτιδήποτε θα την έκανε να αισθανθεί λιγότερο νέα απ' όσο νιώθει και μηχανεύεται λύσεις, νικώντας το πρόβλημα που έχει με τα μάτια της, βάζοντας άλλους να διαβάζουν γι' αυτήν τα σενάρια που της στέλνουν.
Μιλώντας μαζί της, επιβεβαιώνεις απλώς πως αυτό που την κάνει πραγματικά σπουδαία δεν είναι μόνο το πόσο συγκλονιστική ηθοποιός είναι, το πόσο ιδανικά συνδυάζει το ρόλο της στις περιπέτειες του Τζέιμς Μποντ με την αγάπη της για τον Σαίξπηρ και το πόσο ειλικρινά μιλάει όταν δηλώνει πως νιώθει ακόμη άβολα στο κινηματογραφικό σετ ή πάνω στη σκηνή, αλλά κυρίως το πόσο απέριττα εύκολο το κάνει να φαίνεται όλο αυτό.
Ο πρώτος μου ρόλος ήταν η Οφηλία στον «Αμλετ» του Σαίξπηρ. Πρέπει να ήταν η πιο τρελή Οφηλία που πάτησε ποτέ το πόδι της στο Old Vic. Οταν είσαι νέος δεν έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Δεν μπορείς να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στο μινιμαλισμό και αυτό που πραγματικά θα εκφράσει την ηρωίδα σου. Η τέχνη του ηθοποιού είναι μια σειρά από αμέτρητες επιλογές. Πραγματικά δεν ξέρω γιατί διαλέγω να παίξω έτσι και όχι αλλιώς στη δεδομένη στιγμή.
Ηταν ευκολότερο να υποδυθώ την Φιλομένα Λι από τη στιγμή που την γνώρισα. Το μοναδικό ενδιαφέρον μου ήταν να μην προδώσω την ουσία αυτής της γυναίκας. Τη θυμάμαι να έρχεται στο σετ πριν την πρώτη μέρα γυρίσματος. Ενιωσα άβολα. Προκειμένου να καταλάβεις κάποιον πρέπει να δοκιμάσεις τη γεύση του, να τον δεις, να τον ακούσεις. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις με την Βασίλισσα Βικτόρια ή την Ελισάβετ, αλλά όχι με κάποιον που στέκεται δίπλα σου. Οταν τέλειωσαν τα γυρίσματα, συναντηθήκαμε ξανά στο wrap πάρτι. Με άγγιξε στον ώμο, θέλοντας να μου δείξει πως μου είχε εμπιστοσύνη. Νομίζω ότι κατέρρευσα.
Οταν παίζεις έναν αληθινό χαρακτήρα, έχεις μεγαλύτερη ευθύνη. Οταν έπαιξα την Αϊρις Μέρντοχ, ένιωθα περίεργα απέναντι σε όσους την γνώριζαν. Η μνήμη της ήταν ακόμη πρόσφατη στον κύκλο της. Είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο.
Είναι η τέταρτη ταινία που κάνω με τον Στίβεν Φρίαρς. Εχουμε πια μια σχέση. Το σπουδαίο με τον Στίβεν είναι πως μιλάει πάντα μόνο όταν πρέπει να μιλήσει. Οταν στο τέλος μιας σκηνής σε ρωτάει «Θες να το ξανακάνουμε;» είναι σαφές πως ο ίδιος θέλει να ξαναπαίξεις τη σκηνή. Φυσικά και μπορείς να ρισκάρεις και να του απαντήσεις «όχι», αλλά μέσα σου ξέρεις πως έχει δίκιο.
Ο Στιβ Κούγκαν με έκανε να γελάω όλη την ώρα. Τον λάτρεψα και τον θαυμάζω γιατί είναι ένας stand-up κωμικός που ξαφνικά τον βλέπεις στην ταινία και δεν το πιστεύεις πόσο υπέροχος δραματικός ηθοποιός είναι. Το να συνεργαστώ μαζί του ήταν μια απόλαυση από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή.
Δεν ξέρω τι έχει αλλάξει στη βιομηχανία για τις γυναίκες μέσα στα χρόνια. Οι γυναικείοι ρόλοι είναι λιγότεροι και ειδικά για μια γυναίκα της ηλικίας μου. Ας πάρουμε παράδειγμα τον Σαίξπηρ. Δεν υπάρχουν αρκετοί γυναικείοι ρόλοι στον Σαίξπηρ. Πρέπει να νιώθεις πολύ τυχερή αν καταφέρεις στη ζωή σου να παίξεις κάποιον από αυτούς. Πολύ τυχερή.
Δεν θέλω να βλέπω τις παλιές μου ταινίες. Μάλλον από ανασφάλεια. Δεν θέλω να δω αυτήν την 45άρα λεπτή γυναίκα που ήμουν καποτε.
Δεν σκέφτομαι καθόλου πως σε ένα χρόνο θα είμαι 80 ετών. Δεν με ενδιαφέρει. Μου είναι αδύνατον να σκεφτώ πως έχουν περάσει όλα αυτά τα χρόνια και όμως κάθε φορά που ξεκινάω μια ταινία νιώθω την ίδια ανασφάλεια όπως την πρώτη φορά. Είναι μάλλον κάτι που με κρατά ζωντανή.
Ηταν μεγάλη απόλαυση να παίζω την Μ στις ταινίες του Τζέιμς Μποντ. Οταν βέβαια δέχθηκα δεν ήξερα πως θα ήταν μια τόσο μεγάλη δέσμευση. Πέρασαν 17 χρόνια. Αλλά, ακόμη και αν δεν αποφάσιζα να σταματήσω, δεν νομίζετε πως είχε έρθει η ώρα για την Μ να φύγει από το προσκήνιο.
Δεν έχει σημασία τι λές, αλλά πως το λες. Και πως θα είσαι αληθινός σε αυτό που έχει γράψει κάποιος άλλος. Πως θα το κάνεις να φαίνεται δικό σου και όχι ψεύτικο. Ποια θα είναι η απόφαση που θα πάρεις εκείνη τη στιγμή ώστε να μην προδώσεις την ιστορία και τον ήρωα που υποδύεσαι.
Δεν έχω να δώσω καμία συμβουλή σε καμία νέα ηθοποιό. Το μόνο που μπορώ να πω σε όλους είναι «Μην σταματάτε». Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορείς να συνεχίζεις.
Το «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς, υποψήφιο για τέσσερα Οσκαρ, κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 27 Φεβρουαρίου από τη Feelgood Entertainment.
Διαβάστε ακόμη:
- Ο Στιβ Κούγκαν είναι άθεος αλλά πιστεύει στους ανθρώπους!
- Βενετία 2013: Το «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς κερδίζει... αναπάντεχα το φετινό Queer Lion
- Βενετία 2013: Το μόνο που μπορείς να κάνεις μπροστά στην Τζούντι Ντεντς είναι να υποκλιθείς
- Βενετία 2013: Ενα μεγάλο (δίκαιο) χειροκρότημα για το «Philomena» του Στίβεν Φρίαρς
