Φοράει Chanel από την κορφή ως τα νύχια, αλλά τραγανίζει με την ανεμελιά πεντάχρονης τις καραμελίτσες που βρίσκονται μπροστά της στο τραπεζάκι όσο μιλά. Γελά συχνά, αφήνει επιφωνήματα, άλλες φορές σκέφτεται πριν μιλήσει κι άλλες ορμά σε μια απάντηση σαν να τρέχει προς κάτι που θέλει να πιάσει. Η Ιζαμπέλ Ιπέρ μπορεί να δείχνει απόλυτα στιβαρή και δομημένη στην οθόνη, μα μοιάζει ιδιαίτερα αυθόρμητη, σχεδόν ανέμελη στην πραγματική ζωή. Εύθραυστη χάρη σε μια φιγούρα που μοιάζει σχεδόν πορσελάνινη, μα με μια σκέψη και σιγουριά που ξεχειλίζει δύναμη. Και σίγουρα εξίσου μαγνητική όσο και στο σινεμά.
Η «Κυρία Χάιντ» προβάλλεται στις αίθουσες από τις 12 Απριλίου, σε διανομή της Σπέντζος Φίλμ.
Από τον Χάνεκε μέχρι τον Σερζ Μποζόν, μοιάζει να είστε ιδιαίτερα ανοιχτή στις επιλογές των σκηνοθετών με τους οποίους δουλεύετε. Τι είναι αυτό που αναζητάτε από την κάθε συνεργασία σας;
Αυτό που περιμένω από έναν σκηνοθέτη είναι να μου δώσει την ελευθερία που χρειάζομαι, αλλά και την ίδια στιγμή περιμένω να μου θέσει και περιορισμούς. Αυτή είναι η συνθήκη που με κάνει να νιώθω σιγουριά να αισθάνομαι ατρόμητη στα γυρίσματα. Φυσικά αν κάνω μια ταινία με τον Μπενουά Ζακό ή με τον Μίκαελ Χάνεκε νιώθω πολύ μεγαλύτερη σιγουριά κι αμφιβάλω πολύ λιγότερο απ΄όσο όταν δουλεύω με έναν πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη. Αλλά κάθε συνεργασία είναι πάντα κάτι καινούριο και ιδιαίτερο κι έχει πάντα κάτι να σου προσφέρει. Με τον Σερζ Μποζόν για παράδειγμα όταν δουλέψαμε για πρώτη φορά στο «Tip Top» δεν τα πήγαμε τόσο καλά αρχικά. Θα έλεγα ότι μια συνεργασία είναι σαν να κάνεις μουσική. Και δυσκολευτήκαμε να βρούμε έναν κοινό τόνο. Αλλά τώρα πια, θα έκανα ότι κι αν μου ζητούσε.
Εχει περισσότερο να κάνει με τους ανθρώπους, ή με τους ρόλους που σας προσφέρουν;
Δεν έχω δουλέψει ποτέ με κάποιον σκηνοθέτη που να μην εκτιμώ, ή να μην θεωρώ σπουδαίο. Μπορεί κάποιες από τις ταινίες που κάναμε μαζί να μην ήταν... δεν θα πω «τόσο καλές», θα πω για όλα τα γούστα, αλλά έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να κάνεις μια ταινία που να ευχαριστήσει τους πάντες. Αλλά κάθε φορά που κάνω μια ταινία την κάνω γιατί νιώθω ότι είναι η σωστή επιλογή.
Δεν χρειάζεται να γυρίζεις ταινίες μόνο για να κάνεις τους ανθρώπους να νιώθουν καλύτερα. Μερικές φορές πρέπει να κάνεις ταινίες που καταστρέφουν τους θεατές. Γι αυτό υπάρχει το σινεμά.
Μετά από τόσα χρόνια καριέρας και τόσους ρόλους, τι προσδοκίες έχετε από το σινεμά;
Περιμένω ακόμη πολλά από το σινεμά γιατί είναι ένα μέσο που μπορεί να ανανεώνεται συνεχώς, έχει αυτή την μοναδική δύναμη. Εχω ακόμη πίστη ότι το σινεμά μπορεί να βρει νέες φόρμες και μορφές. Και για μένα η σχέση μου με τους σκηνοθέτες είναι κάτι μοναδικό και πολύτιμο. Είναι κάτι που με γεμίζει και έτσι δεν μπορώ να βρω κανέναν λόγο που θα με έκανε να σταματήσω το σινεμά με δική μου θέληση.
Ποιες θα λέγατε οτι είναι οι μεγαλύτερες παρανοήσεις που υπάρχουν για την Ιζαμπέλ Ιπέρ;
Δεν είμαι σίγουρη. Νομίζω ότι συχνά οι άνθρωποι με συγχέουν με τους ρόλους που παίζω. Με τους χαρακτήρες μου στην οθόνη. Κατανοώ γιατί συμβαίνει, αλλά ακόμη κι έτσι, πολλές φορές μιλώντας για τους ρόλους μου δεν πηγαίνουν πολύ πιο βαθιά από την επιφάνεια. Τους βρίσκουν σκοτεινούς ή διεστραμμένους. Δεν χρειάζεται να γυρίζεις ταινίες μόνο για να κάνεις τους ανθρώπους να νιώθουν καλύτερα. Μερικές φορές πρέπει να κάνεις ταινίες που καταστρέφουν τους θεατές. Γι αυτό υπάρχει το σινεμά.
Πρόσφατα στο «Marvin» παίξατε στον εαυτό σας. Πως ήταν αυτή η εμπειρία;
Ηταν μόνο ένας μικρός ρόλος και δεν είμαι σίγουρη ότι ήμουν εγώ αλλά μάλλον όλα όσα εγώ ή ένας άνθρωπος όπως εγώ μπορεί να αντιπροσωπεύει για έναν νεαρό σαν τον Μάρβιν. Οπότε με κάποιο τρόπο το είδα κι αυτό σαν έναν ακόμη ρόλο.
Πως μπορεί κανείς να φανταστεί ότι μια γυναίκα μπορεί να αμείβεται λιγότερο από έναν άντρα; Οχι μόνο στο σινεμά αλλά σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά;
Σαν μια από τις πιο αναγνωρίσιμες γυναίκες του γαλλικού αλλά και του παγκόσμιου σινεμά πως βλέπετε την συζήτηση που ξεκίνησε για την θέση των γυναικών στον επαγγελματικό σας χώρο;
Απόλυτα θετικά μα νομίζω ότι η συζήτηση που ξεκίνησε από τον κόσμο του σινεμά πρέπει να επεκταθεί σε ολόκληρη την κοινωνία σε τομείς όπου οι γυναίκες δεν έχουν την ίδια δύναμη και την ίδια πρόσβαση στα μέσα που θα κάνουν την φωνή τους να ακουστεί όσο αυτών που δουλεύουμε στο σινεμά.
Πριν μερικούς μήνες μια ομάδα γυναικών στην Γαλλία, και μαζί η Κατρίν Ντενέβ υπέγραψαν ένα γράμμα που ξεσήκωσε αντιδράσεις.
Καταλαβαίνω γιατί υπέγραψαν εκείνο το γράμμα και κατανοώ τις αντιδράσεις που προκάλεσε. Οσα συνέβησαν ήταν κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενο. Οπως λένε, δεν μπορείς να κάνεις μια ομελέτα δίχως να σπάσεις αυγά. Σε μια διαδικασία που διαρκεί πολύ καιρό, μερικές φορές πας πιο μακριά απ’ όσο θα έπρεπε, αλλά βασικά όλα όσα συνέβησαν κι όλα όσα συμβαίνουν πολύ απλά έπρεπε να συμβούν.
Εχετε νιώσει ποτέ θύμα διακρίσεων στην καριέρα σας;
Οχι δεν είναι κάτι που έχω αισθανθεί. Δεν μου έχει συμβεί. Προσωπικά, ποτέ.
Παίρνετε τον ίδιο μισθό με τους άντρες συναδέλφους σας στις ταινίες που κάνετε;
Ακόμη κι αν δεν συνέβαινε πριν, από εδώ κι εμπρός θα το κάνω πάντα, πιστέψτε με. Αστειεύομαι λίγο αλλά μόνο ελάχιστα. Γιατί πρόκειται για κάτι τόσο βασικό. Πως μπορεί κανείς να φανταστεί ότι μια γυναίκα μπορεί να αμείβεται λιγότερο από έναν άντρα; Οχι μόνο στο σινεμά αλλά σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά;
Πριν από έναν χρόνο είχατε πει ότι ο Γούντι Αλλεν δεν ξέρει τι χάνει που δεν σας έχει ζητήσει να παίξετε σε μια ταινία του. Θα δουλεύατε ακόμη μαζί του αν τελικά σας το ζήταγε;
Δεν μπορώ να σας πω, γιατί ακόμη δεν μου το έχει ζητήσει.
Η «Κυρία Χάιντ» προβάλλεται στις αίθουσες από τις 12 Απριλίου, σε διανομή της Σπέντζος Φίλμ.
Tags: Ιζαμπελ Ιπέρ, Κυρία Χάιντ
