To Παιχνίδι με τη Φωτιά (Burning) του Λι Τσανγκ-ντογκ
Σκανδαλωδώς αβράβευτο στις Κάννες το 2018, αλλά σε περίοπτη θέση σε όλες σχεδόν τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς διεθνώς (πλέον και της δεκαετίας), το «Παιχνίδι με τη Φωτιά» σήμανε τη μεγάλη επιστροφή του Λι Τσανγκ-ντονγκ στη μεγάλη οθόνη, οκτώ χρόνια μετά την αλησμόνητη «Ποίηση» του, με ένα έργο μαγικό και αταξινόμητο, που αψηφά τα είδη και τις προσδοκίες και θολώνει διαρκώς τα νερά ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, στο ρεαλισμό και τη μεταφυσική, στο όνειρο και στον εφιάλτη, έναν κινηματογραφικό γρίφο, οι μυστικές πτυχές του οποίου προκαλούν ακόμη και σήμερα (και ξεφεύγουν δεξιοτεχνικά από) την αποκωδικοποίηση.
Και μην ξεχνάτε: Ψηφίστε τις δικές σας καλύτερες ταινίες του 2019 και μπείτε στην κλήρωση για να κερδίσετε μια Android TV QLED 55", προσφορά της TCL.
Power Points
«Για μένα η ζωή είναι ένα μυστήριο». Αυτή η παραδοχή του κεντρικού ήρωα, Γιονκσου, θα μπορούσε να συνοψίσει και ολόκληρη την ταινία του Λι Τσανγκ-ντογκ, ο οποίος μετέτρεψε ένα ολιγοσέλιδο διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι, στο οποίο ένας άντρας συναντά ξανά μετά από χρόνια μια κοπέλα από το παρελθόν του και τον καινούριο της φίλο και εκείνος του εξομολογείται ότι κάθε δύο μήνες βάζει φωτιά σε έναν στάβλο και τον κοιτάζει να καίγεται, σε ένα πολυμορφικά βραδυφλεγές παλίμψηστο, στο οποίο κάθε αφηγηματική στροφή δίνει νέα διάσταση στα τεκταινόμενα και μετατρέπει αυτή την αρχικά ρομαντική κωμωδία σε ένα αβυσσαλέο ψυχολογικό θρίλερ για την εγγενή αδυναμία οποιασδήποτε τελεολογίας και αφηγηματικότητας σ’ αυτό που ονομάζουμε ζωή.
Θα μείνει κλασικό
Για τον απαράμιλλο τρόπο με τον οποίο ο Λι Τσανγκ-ντογκ υφαίνει τους μηχανισμούς της επιθυμίας που χαρακτηρίζουν το έργο του Μουρακάμι στο δικό του κοινωνικά ρεαλιστικό σινεμά μέσα από μια αφηγηματική όσμωση που αναδεικνύει τις ταξικές διαφορές και τις κοινωνικές ανισότητες στη Νότιο Κορέα με όρους ερωτικού θρίλερ. Για το παιχνίδισμα του φωτός που μοιάζει σε κάθε πλάνο να υπαγορεύει και να αντικατοπτρίζει τις επιθυμίες των ηρώων της ταινίας, οδηγώντας σε εκρήξεις λυρισμού που επιτείνουν το αλλόκοτο αίσθημα μιας μαγικής αβεβαιότητας. Για το πραγματικό …παιχνίδι με τη φωτιά, την οποία ο Λι Τσανγκ-ντογκ χρησιμοποιεί είτε ως σύμβολο, είτε ως αλληγορία, όχι μόνο για να υποδαυλίσει τα πάθη και τις επιθυμίες του κεντρικού της ήρωα, αλλά και για να τον εξαγνίσει σε ένα απελευθερωτικά καθαρτήριο φινάλε.
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Στην κορύφωση της ταινίας, ακριβώς στα μισά της διάρκειάς της και λίγο πριν η ιστορία του ανορθόδοξου ερωτικού τριγώνου μετατραπεί σε ένα θρίλερ κρυφών ταυτοτήτων και ανομολόγητων ταξικών και υπαρξιακών απωθημένων, η Χαέμι αρχίζει να λικνίζεται γυμνή στο ηλιοβασίλεμα με μουσική υπόκρουση το θέμα του Μάιλς Ντέιβις από το «Ασανσέρ για Δολοφόνους» και ο χορός της μπροστά στην απέραντη πεδιάδα, με τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου να χαϊδεύουν το γυμνόστηθο κορμί της, μετατρέπεται σε μια μυσταγωγική ιεροτελεστία της «Μεγάλης Πείνας» για το μυστήριο της ζωής, έναν φλεγόμενο κι εξαγνιστικό διονυσιασμό για το απόλυτο τώρα, λίγο πριν η Χαέμι ξεσπάσει σε δάκρυα και εξαφανιστεί μυστηριωδώς.
Γράψαμε στο Flix
Μα αυτό που μένει σταθερό στην διάρκεια αυτής της συναρπαστικής αφηγηματικής και συναισθηματικής διαδρομής, είναι η αβεβαιότητα στην οποία το φιλμ σε κρατά βυθισμένο και η πολυπλοκότητα των θεματικών του, η υπαρξιακή του βαθύτητα, η σαγηνευτική θαμπάδα των προθέσεων και των πιθανοτήτων στις οποίες ανοίγεται. Από τον έρωτα και τις οικογενειακές σχέσεις, την ταξική αντιπαλότητα, την πολωμένη δυναμική των εχόντων και των μη εχόντων, το παιχνίδι των ταυτοτήτων και της αληθινής μας φύσης, το «Παιχνίδι με τη Φωτιά» δοκιμάζει να ξετυλίξει μερικά από τα κουβάρια που συνθέτουν τον τυλιγμένο σε ένα μυστήριο γρίφο που ονομάζουμε ύπαρξη και τον αχανή, φασματικό κόσμο των επιθυμιών, των μυστικών, των ονείρων, των θέλω, των ενστίκτων που αναπνέει κάτω από την επιφάνεια της καθημερινότητας. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ
Και κάτι ακόμηΤο «Παιχνίδι με τη Φωτιά» ήταν η πρώτη κορεάτική παραγωγή στην ιστορία που έφτασε μέχρι τη μακρά λίστα των υποφηφιοτήτων για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, χωρίς όμως να καταφέρει να φτάσει στην τελική πεντάδα. Φαίνεται, όμως, ότι …άνοιξε το δρόμο για τα «Παράσιτα», αφού η ταινία του Μπονγκ Τζουν-χο όχι μόνο κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες την αμέσως επόμενη χρονιά, αλλά είναι ήδη το μεγάλο φαβορί και για τα επερχόμενα βραβεία της Ακαδημίας, όχι μόνο στην κατηγορία του διεθνούς (πλεόν) Όσκαρ.
Διαβάστε ακόμη:
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 10, «Eνας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος» του Μπου Χο
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 9, «Joker του Τοντ Φίλιπς»
Και μην ξεχνάτε: Ψηφίστε τις δικές σας καλύτερες ταινίες του 2019 και μπείτε στην κλήρωση για να κερδίσετε μια Android TV QLED 55", προσφορά της TCL.
