Κάποτε στο... Χόλιγουντ (Once Upon a Time in Hollywood) του Κουέντιν Ταραντίνο
Για δεύτερη φορά στην ιστορία (του), μετά το «Inglourious Basterds», o Κουέντιν Ταραντίνο αλλάζει την Ιστορία, αφού πρώτα την αναπαριστά με τον πιο ευλαβικό, ακέραιο και βαθιά συγκινητικό τρόπο. Ο φόρος τιμής του δεν είναι ίσως ούτε στο σινεμά, ούτε στην τηλεόραση (την οποία ευφυώς αποθεώνει ως το μέρος όπου όλοι κάποτε μάθαμε σινεμά), ίσως ούτε σε μια από τις πιο μυθικές ιστορίες που συνέβησαν ποτέ στο Χόλιγουντ και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να ζει, είτε μέσα από τη διαχρονική δίωξη του Ρόμαν Πολάνσκι είτε στην εμμονή του (τηλεοπτικού, κινηματογραφικού ή άλλου!) κοινού με τους serial killers. Σε αυτό που, μέχρι τώρα τουλάχιστον, είναι το magnus opus του, ο Ταραντίνο μπαίνει βαθιά στον ψυχισμό και το μυαλό των ανθρώπων της βιομηχανίας για να εξιστορήσει ένα παραμύθι που μιλάει με τον πιο καίριο, συναρπαστικό και πολιτικό τρόπο για τους τρόπους με τους οποίους ορίζουμε τη δράση, τους διαλόγους, τη μυθοπλασία, το happy end. Στο σινεμά αλλά κυρίως στη ζωή.
Power Points
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Ο Μπραντ Πιτ. Η Μάργκο Ρόμπι. Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο στη σκηνή με τη μικρή συμπρωταγωνίστρια του. Ο Μπραντ Πιτ να φτιάχνει ημίγυμνος μια κεραία. Η Μάργκο Ρόμπι να βλέπει ως Σάρον Τέιτ το αυθεντικό «Wrecking Crew». Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο να μπαίνει ψηφιακά στην «Μεγάλη Απόδραση». Ο Μπραντ Πιτ να μπαίνει στο ράντσο του Τσαρλς Μάνσον. Η Μάργκο Ρόμπι να ονειρεύεται το Χόλιγουντ. Τρεις πρωταγωνιστές που δεν παίζουν μόνο τους ρόλους τους ή όλους τους ρόλους που έπαιξαν όλοι οι συνάδελφοι τους σε σινεμά και τηλεόραση πριν από αυτούς, αλλά τρία σύμβολα για ένα σινεμά - αυτό του Ταραντίνο - που πάνω τους αποθεώνει το glamour, την ομορφιά και το stardom στέλνοντας μήνυμα προς κάθε ενδιαφέρομενο για το τι σημαίνει υποδύομαι / είμαι / ξέρω ποιος είμαι σε όλες τις δεκαετίες που ξέραμε ότι υπάρχει... Χόλιγουντ.
Θα μείνει κλασικό
Γιατί όπως γράψαμε συνοψίζοντας την ουσία του «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» σε μια πρόταση: «αν το ως τώρα σινεμά του Κουέντιν Ταραντίνο ήταν ασκήσεις, η νέα ταινία του είναι η διατριβή του για το entertainment». (Θα διδάσκεται, δηλαδή)
Η σκηνή που δεν θα ξεχάσουμε
Είναι φυσικά το φινάλε. Η στιγμή όπου οτιδήποτε ήταν, είναι και θα είναι το σινεμά του Κουέντιν Ταραντίνο απλώνεται πάνω στο φιλμικό χρόνο για να ακυρώσει την ίδια την Ιστορία - όπως αυτή γράφτηκε ερήμην του σινεμά. Η βία μέσα και έξω από τα όρια του κινηματογραφικού κάδρου, το geek fun ως απενοχοποίηση μιας ολόκληρης κοινωνίας από οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη ενοχή, η μελαγχολία ενός κόσμου που δεν θα μπορέσει ποτέ να αντιστρέψει τους κανόνες και να παίξει χωρίς αυτούς το ωραιότερο φιλμικό παιχνίδι που γυρίστηκε ποτέ. Φυσικά και δεν μπορούμε να το αποκαλύψουμε, αφού θα ζηλεύουμε για πάντα όσους στο μέλλον θα δουν για πρώτη φορά το «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα πως στο κλείσιμο της δεκαετίας, ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς του σύγχρονου σινεμά, επιβεβαίωσε πως στο σινεμά μπορούν να συμβούν απλά τα πάντα.
Γράψαμε στο Flix
Ο Κουέντιν Ταραντίνο ζήτησε, προσωπικά κι επίμονα, όποιος βλέπει τη νέα ταινία του, το «Once Upon a Time... in Hollywood», να μην αποκαλύπτει τα μυστικά της - οπότε, φυσικά, θα το σεβαστούμε. Μόνο που τα μυστικά της, για να εξηγούμαστε, δεν έχουν να κάνουν με ξαφνιάσματα της πλοκής, μ' ένα συναρπαστικό whodunnit. Εχουν να κάνουν με τον τρόπο της αφήγησης, με τη σύμβαση της θέασης μιας ταινίας ή μιας τηλεοπτικής σειράς, με το αν ο Ταραντίνο θα κερδίσει τη δική μας εμπιστοσύνη να παραδοθούμε στη δική του ιστορία. Είναι μια ταινία λιγότερο «...in Hollywood» και περισσότερο «Once Upon a Time...». Είναι μια ταινία συνειδητά και απολύτως meta. Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Κάποτε στο... Χόλιγουντ».
Και κάτι ακόμη
Το τέλος της ταινίας δεν υπήρχε σε κανένα σενάριο που κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια της προπαραγωγής και του γυρίσματος της ταινίας, ούτε καν στην κατοχή ανθρώπων του στούντιο. Οι μόνοι που γνώριζαν πως τελειώνει η ταινία ήταν ο Κουέντιν Ταραντίνο, ο Μπραντ Πιτ και ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο και ένας φίλος του Ρόμαν Πολάνσκι ο οποίος είχε διαβάσει ολόκληρο το σενάριο. Οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένου και του Διευθυντή Φωτογραφίας Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον έμαθαν το φινάλε στο διάστημα δύο μηνών πριν το γύρισμά του, ενώ άλλοι το έμαθαν στη διάρκεια του post-production.
Το Top Ten του Flix με τις καλύτερες ταινίες του 2019:
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 10, «Eνας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος» του Μπου Χο
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 9, «Joker του Τοντ Φίλιπς»
- Flix Top Ten 2019: Το νούμερο 8, «To Παιχνίδι με τη Φωτιά» του Λι Τσανγκ-ντογκ
Και μην ξεχνάτε: Ψηφίστε τις δικές σας καλύτερες ταινίες του 2019 και μπείτε στην κλήρωση για να κερδίσετε μια Android TV QLED 55", προσφορά της TCL.
