Δεν είναι η πρώτη φορά που εν μέσω Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και παρά τις προσπάθειες των ανθρώπων του (στο τμήμα της Αγοράς αλλά και έξω από αυτό) να ενισχυθεί η ελληνική παραγωγή και να τονωθούν οι διεθνείς του θεσμοί, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει ακριβώς αυτήν την περίοδο για να επιβεβαιώσει πως η μόνη σταθερότητα σε αυτή τη χώρα είναι πως όλα βρίσκονται στον αέρα.
Παραμένει μνημειώδης η αντικατατάσταση του Υπουργού Πολιτισμού, πριν δύο χρόνια, όταν το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ξεκίνησε παρουσία του Αριστείδη Μπαλτά και τελείωσε παρουσία της Λυδίας Κονιόρδου. Αλλά και η απομάκρυνση της Γενικής Διευθύντριας του Κέντρου Ελληνικού Κινηματογράφου, Ηλέκτρας Βενάκη, πέρσι εν μέσω πάλι της διοργάνωσης.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και φέτος. Κάτι εξίσου μνημειώδες.
Μια μόλις ημέρα μετά την έναρξη του 59ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και εν μέσω μιας (θέλαμε να πιστεύουμε) σοβαρής προσπάθειας για να την ενίσχυση των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα στον οπτικοακουστικό τομέα, με το ΕΚΟΜΕ να έχει παραμερίσει κάθε άλλο πιθανό περίπτερο στην Αποθήκη Γ' του Φεστιβάλ και με τις εξαγγελίες για ακόμη περισσότερα χρήματα και ακόμη περισσότερη στήριξη της ελληνικής παραγωγής να πληθαίνουν (σε αστείο βαθμό), η ΕΡΤ μένει χωρίς διευθυντικό προσωπικό, μάλιστα με εισήγηση του ίδιου του Υφυπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης Λευτέρη Κρέτσου.
Δεν αμφιβάλλει κανείς πως η ΕΡΤ βρισκόταν σε μια από τις (άλλη μια φορά) χειρότερες εποχές της μακράς ζωής της, με συνεχιζόμενες καταγγελίες για κακοδιαχείριση και σκάνδαλα εξουσίας και έπρεπε τάχιστα να γίνει κάτι. Αυτό το κάτι, όμως, θα μπορούσε να έχει γίνει ήδη ή να γίνει μετά το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Σκεφτείτε μόνο τους ξένους παραγωγούς που με τόση αγωνία προσκαλεί το Φεστιβάλ (ειδικά σε μια χρονιά που τονίζει με κάθε πιθανό τρόπο πως η Αγορά είναι το σημαντικότερο κομμάτι της διοργάνωσης) όταν μάθουν πως η ΕΡΤ, ένας από τους βασικούς πυλώνες χρηματοδότησης του ελληνικού σινεμά είναι στον αέρα.
Εδώ είναι μια καλή στιγμή να θυμηθούμε τον τραγέλαφο «ΕΡΤ» στο περσινό, 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Ποιος νοιάζεται για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και τους ξένους παραγωγούς; Αυτή είναι μια προφανής αντίδραση από κάποιον που, ναι, βρίσκεται εκτός του (όχι και τόσο μικρού) μικρόκοσμου του σινεμά και των οπτικοακουστικών στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα όχι από τον ίδιο τον Υφυπουργό, που είναι και ο ιθύνων νους του cash rebate για το οποίο αγωνίστηκε - σύμφωνα με τον ίδιο - για να γίνει γρήγορα και σωστά ώστε να θέσει όρους σταθερότητας για την προσέλκυση των ξένων επενδυτών.
Αν η επιλογή του Λευτέρη Κρέτσου και του Υπουργού Νίκου Παππά ήταν να ζητήσει την παραίτηση των (τους διόρισαν οι ίδιοι) Βασίλη Κωστόπουλου και Γιώργου Θαλασσινού και να προκηρύξει «σύντομα» κάλεσμα για τους αντικαταστάτες τους για να δείξει ότι εξυγιαίνει την ΕΡΤ και ενδεχομένως να το κάνει και σημαία του εν μέσω Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ήταν απολύτως λανθασμένη και επιζήμια για τις ταινίες που ήδη περιμένουν απάντηση για τις χρηματοδοτήσεις από την ΕΡΤ και που στηρίζουν εκεί τις διεθνείς συμπαραγωγές που στήνουν και θα ενισχύσουν και στο Φεστιβάλ.
Ιδιον κι αυτό μιας χώρας που δεν έχει κανέναν προγραμματισμό, που ενεργεί μόνο με ό,τι επιβάλλουν οι (κομματικές και προεκλογικές ως επί το πλείστον) περιστάσεις και που λατρεύει το χάος γιατί μόνο εκεί νιώθει ασφάλεια και βρίσκει μονίμως δικαιολογία για να μην κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά, αν αυτό δεν προϋποθέτει ότι θα γυρίζουμε την ίδια στιγμή πολλά πολλά και μερικές φορές μη αναστρέψιμα βήματα πίσω.
