Ο Ντέιβ Φράνκο, 33 χρόνων φέτος, μοιάζει να προσπάθησε σε όλη την ως τώρα καριέρα του να μην μπει ποτέ στη σκιά του αδελφού του, Τζέιμς. Γι' αυτό και κυνήγησε και πέτυχε μια καριέρα σε εμπορικές ταινίες, συχνά κωμωδίες, από το «Fright Night» και το «21 Jump Street», ως τους «Ανυπόφορους Γείτονες» και την «Ταινία Lego».
Διαβάστε ακόμη: Ο Τζέιμς Φράνκο αναδεικνύεται ένδοξα σε οτιδήποτε άλλο παρά «The Disaster Artist»
Παρόλ' αυτά, αυτός ο Φράνκο, έκανε τον πιο αξιοπρόσεκτο, σύνθετο και εντυπωσιακό ρόλο του, δουλεύοντας δίπλα στον Τζέιμς ως ηθοποιό και κάτω από τις οδηγίες του Τζέιμς ως σκηνοθέτη: αυτό θα πει αδελφική αγάπη - για το σινεμά. Σ' ένα καστ που περιλαμβάνει από τον κολλητό του φίλο, Σεθ Ρόγκεν, ως τη γυναίκα του, Αλισον Μπρι, ο Ντέιβ Φράνκο στο «The Disaster Artist», την ιστορία του πώς ο Τόμι Γουιζό γύρισε το 2003 το «The Room», τον «"Πολίτη Κέιν" των κακών ταινιών», υποδύεται τον Γκρεγκ Σεστέρο, τον συμπρωταγωνιστή του Γουαϊζό στην ταινία, τον σταθερό (μοναδικό, ίσως), φίλο και υποστηρικτή του, στο βιβλίο του οποίου, άλλωστε («The Disaster Artist: My Life Inside The Room, the Greatest Bad Movie Ever Made», γραμμένο μαζί με τον Τομ Μπίσελ), βασίστηκε η ταινία τού Τζέιμς Φράνκο.
Λίγο πριν ο Τζέιμς Φράνκο κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα Α' Ανδρικού (και λίγο πριν κυκλοφορήσουν εναντίον τού Τζέιμς οι κατηγορίες σεξουαλικής παρενόχλησης), ο Ντέιβ Φράνκο μίλησε στο Flix, με εξαιρετικά καλή διάθεση κι έναν αφοπλιστικό ρομαντισμό, για το τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός στα πρώτα σου βήματα και τι να κάνεις μια ταινία για τη φιλία και τα άπιαστα όνειρα. Διαβάστε παρακάτω.
Δείτε ακόμη: «Oh, hi Mark». Δείτε τις σκηνές του «The Room» από το «The Disaster Artist», μαζί με τις πρωτότυπες
φωτογράφηση για το GQ
Για τον Γκρεγκ Σεστέρο και το πώς νιώθει ένας ηθοποιός στα πρώτα του βήματα Ο Γκρεγκ Σεστέρο προφανώς δεν είναι τόσο εξωστρεφής χαρακτήρας όσο ο Τόμι Γουιζό, δεν έχει τόσες μανιέρες, ούτε μιλάει με παράξενο τρόπο, οπότε δεν είχα να μιμηθώ στοιχεία, αλλά να αποδώσω την ουσία του. Πριν ξεκινήσει η παραγωγή, κάθισα με τον Γκρεγκ και τον ρώτησα διάφορα πράγματα, κυρίως το τον έλκυσε στον Τόμι και γιατί παρέμεινε για τόσο καιρό σ’ αυτό το τρελό ταξίδι. Ήταν νέος ηθοποιός τότε, όλοι του έλεγαν ότι δεν θα του συμβεί ποτέ, ότι δεν θα τα καταφέρει και κάπου εκεί γνώρισε τον Τόμι, που πίστεψε σ’ αυτόν, τον ενθάρρυνε, έγινε σύμμαχός του, κάτι που σ’ έναν νέο ηθοποιό είναι ανεκτίμητο. Ήμουν περίεργος εάν πίστευε ότι το «The Room» θα γινόταν καλή ταινία: ισχυρίζεται πως όχι, αλλά δεν το πιστεύω, γιατί για τους νέους ηθοποιούς δεν υπάρχει πιο συναρπαστικό πράγμα από το να βρίσκονται σε γύρισμα. Μου έχει συμβεί κι εμένα, να είμαι σ’ ένα γύρισμα, ο κόσμος να μιλά για βραβεία, να το έχω χάψει εντελώς και, μετά, όταν βγαίνεις από αυτό το σύννεφο, να συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ άσχημα! Αλλά δουλεύεις γι’ αυτές τις ταινίες τόσο σκληρά, όσο και για εκείνες που τελικά λειτουργούν. Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις, δίνεις σε μια ταινία τα πάντα κι ελπίζεις για το καλύτερο. Ως ηθοποιός, δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο, μόνο να δουλεύει σκληρά και να ελπίζεις.
φωτογράφηση για το GQ
Οικογενειακές υποθέσεις Ο Τόμι Γουιζό έκανε το «The Room» μ’ ένα ρομαντικό ιδανικό για το σινεμά στο μυαλό και με τους πιο κοντινούς του ανθρώπους. Εγώ δούλεψα με τον αδελφό μου και με τη γυναίκα μου, την Άλισον Μπρι και με τους στενούς φίλους μου κι αυτό ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Η δουλειά σου, ως ηθοποιός, γίνεται τός εύκολη, άνετη. Ρισκάρεις όσο θέλεις και κανείς δεν σε κρίνει. Ο αδελφός μου, ως σκηνοθέτης, δημιουργεί ένα κλίμα συνεργασίας, όπου η κάθε γνώμη έχει βαρύτητα κι η καλύτερη ιδέα κερδίζει. Πηγαίναμε όλοι στο γύρισμα και συμβάλαμε με τις ιδέες μας, δουλεύαμε στενά όλοι μαζί και, πραγματικά, ήταν τόσο διασκεδαστικά όσο μοιάζει. Σε πέντε, δέκα χρόνια από τώρα, εύχομαι ειλικρινά να μπορώ να κάνω το ίδιο, να δουλεύω με ανθρώπους που αγαπώ. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο λάθος του Τόμι ήταν πως στο σετ συμπεριφερόταν σαν δικτάτορας. Δεν άκουγε και όσο κι αν σέβομαι το πάθος του και την επιθυμία του να διαποτίσει την ταινία με στοιχεία από τη δική του ζωή, μάλλον έπρεπε ν’ ακούει περισσότερο τους γύρω του.
Προσωπικές φιλοδοξίες Ο Γκρεγκ ως ήρωας είναι κάποιος που καταλαβαίνω πολύ καλά. Πριν πάρω τον πρώτο μου ρόλο, πρέπει να είχα πάει σε πάνω από 150 οντισιόν. Οι ηθοποιοί πρέπει να είμαστε χοντρόπετσοι, ν’ αντέχουμε την απόρριψη. Νιώθω τυχερός, η οικογένεια και οι φίλοι μου με υποστήριζαν σταθερά, πράγμα που δεν ισχύει για πολλούς ανθρώπους που θέλουν να κάνουν καριέρα στην Τέχνη. Πρόσφατα ξεκινήσαμε, μαζί με τον Τζέιμς, τη δική μας εταιρία παραγωγής και το να δουλεύω ως παραγωγός μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση. Είμαι τεράστιος φαν του σινεμά, των σκηνοθετών και των σεναριογράφων και τώρα μπορώ να φέρω κοντά ανθρώπους που θαυμάζω και να τους βοηθήσω να πραγματοποιήσουν το όραμά τους. Ελπίζω κάποτε να σκηνοθετήσω μια ταινία, ως σκηνοθέτης έχεις τον έλεγχο αυτού που κάνεις – ως ηθοποιός μπορεί να δουλεύεις μήνες για ένα ρόλο, αλλά τελικά τόσα πολλά πράγματα δεν εξαρτώνται από εσένα, η ταινία είναι μια χορογραφία κι ο σκηνοθέτης είναι ο χορογράφος.
Οχι απλώς «μια ταινία για το “The Room”» Η μεγαλύτερη πρόκληση για μας ήταν να κάνουμε μια ταινία που να ενδιαφέρει κι ανθρώπους που όχι απλώς δεν είχαν δει το «The Room», αλλά ούτε καν το είχαν ακούσει. Και, ταξιδεύοντας με την ταινία σε διάφορες χώρες του κόσμου, συνειδητοποίησα ότι μάλλον τα καταφέραμε, γιατί συναντήσαμε ενθουσιασμένους θεατές κάθε είδους. Η ταινία, συνειδητά, έχει στο επίκεντρό της τη φιλία, το κυνήγι ενός ονείρου, θέματα οικεία για όλους. Είμαι ευτυχισμένος όταν είμαστε υποψήφιοι, ή παίρνουμε βραβεία, αλλά και τίποτε απ’ αυτά να μη συνέβαινε, είμαι περήφανος για την ταινία μας και για το γεγονός ότι μοιάζει να επηρεάζει τους ανθρώπους που τη βλέπουν. Ολοι μπορούμε να ταυτιστούμε με τον Τόμι, με τα πρώτα μας βήματα σε ό,τι θελήσαμε να κάνουμε, με αυτή την περίοδο της ζωής και της καριέρας σου που δεν ξέρεις αν θα γίνεις μια ιδιοφυία ή μια αποτυχία. Η ταινία έχει μια αισιοδοξία κι ένα πάθος, δεν κοροϊδεύει ποτέ τον ήρωά της και τιμά τους ονειροπόλους αυτού του κόσμου.
Το αγαπημένο του τραγούδι από τα ‘90s Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι και η αγαπημένη μου ταινία: είναι το θέμα από το «Jurassic Park», έχει εμποτίσει το υποσυνείδητό μου!
Διαβάστε ακόμη:
- Ο Τζέιμς Φράνκο αναδεικνύεται ένδοξα σε οτιδήποτε άλλο παρά «The Disaster Artist»
- «Oh, hi Mark». Δείτε τις σκηνές του «The Room» από το «The Disaster Artist», μαζί με τις πρωτότυπες
- Χρυσές Σφαίρες 2018 | Τελικά, τι ήθελε να πει ο Τόμι Γουιζό;
