«Ξεκίνησα να δουλεύω ως συγγραφέας με σκοπό να περνάω δύο χρόνια κάθε τόσο μόνος μου γράφοντας. Και δεν μου άρεσε. Ηταν μοναχικά. Δεν είχα ποτέ σκοπό να γίνω συγγραφέας, δεν είχα σκοπό να γίνω οτιδήποτε. Πίστευα πάντα πως θα γίνω δημοσιογράφος. Μεγάλωσα με δημοσιογράφους και οι περισσότεροι φίλοι του πατέρα μου ήταν ξένοι ανταποκρτιές. Πάντοτε νόμιζα πως αυτή θα ήταν η δουλειά μου. Ηλπιζα πως αυτή θα ήταν η δουλειά μου. Αλλά βρήκα πως το να γράφεις για την πραγματικότητα είναι απίστευτα δύσκολο και ένιωσα πολύ πιο άνετα με τη μυθοπλασία. Στη συνέχεια ανακάλυψα πως ξαφνικά είχα γίνει συγγραφέας και αναρωτήθηκα πως κατέληξα εδώ. Δεν ήθελα να περάσω τα υπόλοιπα σαράντα χρόνια της ζωής μου μέσα σε ένα δωμάτιο. Και ήμουν τυχερός, γιατί το πρώτο μου βιβλίο έγινε ταινία και έτσι βρήκα ένα άλλο μέσο το οποίο με γοήτευσε.»
Ακόμη και σήμερα, μετά την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, το «Απο Μηχανής», για το οποίο έγραψε και το σενάριο και υπήρξε παρών σε κάθε στάδιο της παραγωγής του, ο Αλεξ Γκάρλαντ έχει πρόβλημα με τις «ιδιότητες». Δεν θεωρεί τον εαυτό του συγγραφέα, παρόλο που και μόνο η τεράστια επιτυχία της «Παραλίας» θα αρκούσε για να τον καταχωρήσει για πάντα στο πάνθεον των νέων Βρετανών που θα αναφέρονται για πάντα στη λογοτεχνική ιστορία των 90s. Δεν θεωρεί τον εαυτό του σεναριογράφο, παρόλο που το «28 Μέρες Μετά» ήταν δική του ιδέα, το «Sunshine» η κατά μέτωπο επίθεσή του στην επιστημονική φαντασία και τα σενάρια του «Never Let me Go» του Καζούο Ισιγκούρο και του «Δικαστή Ντρεντ» από το ομώνυμο κόμικ, δύο απολαυστικές στιγμές του διασκευασμένου σεναρίου. Δεν θεωρεί τον εαυτό του όμως ούτε και σκηνοθέτη, με εκείνη τη βαρυσήμαντη έννοια που κάνουν ένα δημιουργό να διεκδικεί την πατρότητα της ταινίας του.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Από Μηχανής» του Αλεξ Γκάρλαντ.
Με τον Οσκαρ Αϊζακ στα γυρίσματα του «Ex Machina»
«Καταλαβαίνω τη λογική, ότι οι σκηνοθέτες είναι οι ιδιοκτήτες των ταινιών τους, αλλά δεν το βλέπω έτσι. Ποτέ δεν το είδα και ακόμη και σήμερα πιστεύω το ίδιο. Υπάρχει μια γλύκα στην δικτατορία του ενός, του σκηνοθέτη. Αλλά κάθε φορά σε κάθε ταινία καταλήγεις σε ένα δωμάτιο με μια ομάδα ανθρώπων που όλοι μαζί αναζητούν τη λύση σε κάθε πρόβλημα. Και αυτό κάνει την ταινία μια υπόθεση των πολλών και όχι του ενός.»
Μετά την επιτυχία της «Παραλίας», του πρώτου του βιβλίου που έγινε παγκόσμιο best-seller, πολύ πριν ακόμη ο Ντάνι Μπόιλ επιστρατεύσει τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο για να το αφήσει και στην κινηματογραφική αθανασία, ο Γκάρλαντ έπεσε στο κενό. Ο ίδιος ομολογεί πως επέστρεψε τα χρήματα από το συμβόλαιο που είχε υπογράψει για τη συγγραφή ακόμη δύο βιβλίων και προτίμησε να φλερτάρει με το σινεμά, περνώντας στη συγγραφή σεναρίων και στην παραγωγή. Ο μύθος θέλει τον Γκάρλαντ να περνάει ένα θρυλικό writer's block από αυτά που αφήνουν πολλούς συγγραφείς στην ιστορία, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που έκανε τον Βρετανό να σταματήσει να γράφει βιβλία ήταν ο τρόμος απέναντι στη διασημότητα και τελικά το ίδιο το... σινεμά.
«Υπάρχουν πολλοί λόγοι που ο κόσμος θέλει να πιστεύει πως μου τέλειωσε η έμπνευση. Το καταλαβαίνω αυτό, δεν είμαι χαζός. Αλλά δεν είχα ποτέ writer's block. Εγραφα σενάρια, αλλά αυτό είναι κάτι που ο κόσμος δεν θεωρεί "γράψιμο", κι όμως απαιτεί την ίδια προσήλωση και έρευνα όπως όταν γράφεις ένα βιβλίο.»
Μαθαίνοντας τα πάντα για το σινεμά δίπλα στον Ντάνι Μπόιλ, ο Αλεξ Γκάρλαντ έφτασε στο «Από Μηχανής», μεταφέροντας σε δικό του σενάριο και δική του σκηνοθεσία όλο το σύνολο των ιδεών και των προβληματισμών που τον απασχολούσαν ανέκαθεν: τον άνθρωπο αντιμέτωπο με την ελευθερία του, την επιστήμη και το αβέβαιο μέλλον. Το σημαντικότερο μάθημα που πήρε όμως ήταν πως να ξεγελάσεις τον παραγωγό σου και μαζί τις αδυναμίες σου προκειμένου να φτιάξεις ακριβώς αυτό που θέλεις, χωρίς κανένα συμβιβασμό.
«Αν αυτό που σε ενδιαφέρει είναι η δημιουργική ελευθερία για το κάθε πρότζεκτ που αναλαμβάνεις, ο μόνος τρόπος για να το καταφέρεις είναι να το κάνεις φτηνό. Αυτό μπορεί να είναι το αδύναμο σημείο ενός διάσημου σκηνοθέτη. Αλλά αν δεν είσαι διάσημος, όπως εγώ, κρατάς το budget σε χαμηλά επίπεδα και προσπαθείς να μεταφέρεις το οραμά σου με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς ποτέ να το προδώσεις.»
Η εμμονή του με την επιστήμη, παρούσα τόσο στην «Παραλία», όσο και στο δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Tesseract» εμπνευσμένο από έναν τετραδιάστατο υπερκύβο, είναι κυριάρχη στο «Από Μηχανής» και τη δημιουργία μιας μηχανής με συνείδηση - με ένα twist, αυτό που φέρνει την τεχνητή νοημοσύνη στη συσκευασία μιας ιστορίας που θα μπορούσε να συμβεί κάπου δίπλα σου, σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον.
«Ξεκίνησα να ενδιαφέρομαι για την επιστήμη όταν ήμουν ακόμη φοιτητής. Υπάρχει αυτή η ιδέα ότι οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως έχουν τις απαντήσεις και πως τις παρουσιάζουν με έναν μη δημιουργικό τρόπο, ενώ οι καλλιτέχνες ίπτανται των επιστημονικών θεμάτων και μπορούν να δουν την ανθρώπινη διάσταση πίσω από τις θεωρίες. Δεν νομίζω πως αυτό είναι ορθό. Οι καλοί επιστήμονες που είχα την τύχη μέσα στα χρόνια να συναντήσω είναι ανοιχτά μυαλά, πολύ περισσότερο από τον μέσο καλλιτέχνη. Αυτό που με γοητεύει στην επιστήμη είναι ότι υπάρχει πολύ φαντασία γύρω από τις βασικές αρχές του ποιοι είμαστε ως άνθρωπινα όντα. Τα κυτταρά μας, η ιστορία μας, το μέλλον μας, η θέση μας στο σύμπαν, η έλλειψη της θέσης μας στο σύμπαν... Ολα αυτά είναι σκέτη ποίηση.»
Με την Αλίσια Βικάντερ στα γυρίσματα του «Ex Machina»
«Η θέση μου είναι πολύ απλή. Δεν βρίσκω τίποτα προβληματικό στο να δημιουργήσουμε μια μηχανή με συνείδηση. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάθε τέτοια προσπάθεια έχει σταματήσει. Νομίζω πως το σωστό είναι να βοηθήσουμε όλοι στο να υπάρξει. Εκεί όπου οι περισσότερες ταινίες με θέμα τους την τεχνητή νοημοσύνη ξεκινούν από τη θέση του φόβου, το "Απο Μηχανής" ξεκινά από τη θέση της ελπίδας και του θαυμασμού για μια τέτοια εξέλιξη.»
Παραλληλίζοντας τον ήρωά του και την έλλειψη της επαφής του με το ανθρώπινο στοιχείο με τη μοναχική ζωή ενός συγγραφέα, αυτήν που δεν ήθελε ποτέ και τελικά άφησε ίσως για πάντα στο παρελθόν, ο Αλεξ Γκάρλαντ αρχίζει σιγά σιγά να νιώθει πως ίσως είναι πλέον... σκηνοθέτης.
«Νιώθω πως το "Από Μηχανής" είναι το πιο ολοκληρωμένο πράγμα που έχω κάνει μέχρι σήμερα. Κάτι για το οποίο είμαι περήφανος και ελπίζω αυτό να μην αλλάξει μέσα στα επόμενα χρόνια. Οι ταινίες απαιτούν κάποιον άλλον που δίνει χρήματα και η κινηματογραφική μου καριέρα είναι γεμάτη από παραδείγματα πως τελικά ήταν κακή ιδέα να μου δώσουν χρήματα για να κάνω κάτι. Μπορώ να ζήσω με την ιδέα πως δεν θα είμαι ικανός να κάνω εύκολα μια ακόμη ταινία. Ισως επιστρέψω τελικά στο γράψιμο. Αυτή τη φορά για ένα βιβλίο.»
Το «Από Μηχανής» προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από την Πέμπτη 12 Μαρτίου σε διανομή της UIP
Διαβάστε ακόμη:
