Μια ευαίσθητη, οικεία, θαρραλέα αποτύπωση του εφηβικού πένθους επιλέγει ο Φλαμανδός Ντόμιεν Χάουγκε για την πρώτη μεγάλου μήκους του, μετά από μια πετυχημένη καριέρα σε μουσικά βίντεο και διαφημιστικά και προσφέρει μια συγκινητική, έστω κι αν όχι ιδιαίτερα διεισδυτική, ταινία με μια συναρπαστική νεαρή πρωταγωνίστρια.
Διαβάστε τη συνέντευξη: Ο Ντόμιεν Χάουγκε ανάβει μια «Σπίθα στη Θάλασσα» της παιδικής ψυχής
Σε μια παραθαλάσσια πόλη, η άγρια θάλασσα καλεί για πολλοστή φορά τα θύματά της. Μόνο που, σε αυτό το δυστύχημα με ψαράδικη βάρκα, το χωριό υποψιάζεται ανθρώπινο λάθος. Ο φερόμενος ως φταίχτης είναι ο πατέρας της 12χρονης Λένα, όμως το κορίτσι, αντιμετωπίζοντας το τραύμα του πένθους με άρνηση και οργή, δεν θα δεχτεί να κατηγορούν τον πιο αγαπημένο της άνθρωπο στη γη. Σίγουρα στα βαθιά νερά παραμονεύει ένα τέρας, ένα προαιώνιο απειλητικό ψάρι, που ευθύνεται για το θάνατο του μπαμπά της και των υπολοίπων.
Ο Χάουγκε, υπογράφοντας και το σενάριο και τη σκηνοθεσία και στηριζόμενος σε προσωπικά του βιώματα απώλειας, χτίζει μια ιστορία με κέντρο μια μαγνητική ηρωίδα, ένα ατίθασο κορίτσι ταγμένο στην αγάπη και τη δική της αντίληψη της πραγματικότητας. Ο Χάουγκε στολίζει τον αγώνα εξερεύνησης και δικαίωσης της Λένα με τραβηχτικούς περιφερειακούς ήρωες ιδωμένους με ακρίβεια, το μοναχικό αγόρι που προσφέρεται να βοηθήσει τη Λένα να διαπιστώσει την αλήθεια, ταυτόχρονα τη μητέρα που περνά το δικό της πένθος με διαφορετικό τρόπο. Ανάμεσα στα «γήινα» πλάνα του μικρού τόπου και τα υποβρύχια της μεγάλης φαντασίας, η ταινία συμπαρασύρει το θεατή σε μια συναισθηματική τρικυμία, καταλήγοντας, ωστόσο, σ' ένα φινάλε άνισα κατευναστικό, απευθυνόμενο περισσότερο σε θεατές στην ηλικία της ηρωίδας, καθόλου παράξενο, άλλωστε, που η ταινία τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού στο τμήμα Generation της περσινής Berlinale.
