Ο Μπεν είναι ένας φιλόδοξος και πολύ ικανός νέος δικηγόρος, έτοιμος να κάνει το επόμενο μεγάλο βήμα στην καριέρα του. Αποφασισμένος να γίνει συνέταιρος στη δικηγορική εταιρεία όπου εργάζεται, πατάει επί πτωμάτων προκειμένου να κερδίσει κάποιες υποθέσεις. Οταν του ανατίθεται μια υπόθεση εναντίον του προέδρου μιας πανίσχυρης φαρμακοβιομηχανίας, θεωρεί ότι είναι η ευκαιρία του να ξεχωρίσει και πιστεύει ότι τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά. Ομως εμφανίζεται στη ζωή του η μυστηριώδης Εμιλι, η πρώην κοπέλα του από το κολέγιο και τελείως αναπάντεχα τα πράγματα θα πάρουν πολύ δυσάρεστη τροπή. Ο Μπεν σύντομα θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια υπόθεση εκβιασμού, δολιοφθοράς και δωροδοκίας.
Ενας φιλόδοξος ανερχόμενος δικηγόρος, μια σύζυγος σε κατάθλιψη λόγω μιας πρόσφατης αποβολής, μια σέξι πρώην που επιστρέφει με μυστηριώδη ατζέντα, μια θανάσιμη κόντρα ανάμεσα σε έναν αδίστακτο φαρμακοβιομήχανο και τον επικεφαλής μιας μεγάλης νομικής φίρμας, και –γιατί όχι;– ένας αινιγματικός, ετοιμοθάνατος Κορεάτης εκτελεστής.
Το «Παιχνίδι Χωρίς Κανόνες» καλύπτει με ευκολία που σε κάνει να κουνάς το κεφάλι σου με απορία την απόσταση ανάμεσα στο απολύτως προβλέψιμο και στο σκανδαλωδώς ασυνάρτητο – κι αυτό δεν είναι ακριβώς για καλό. Φέρνοντας στο μυαλό δεκάδες πιο ενδιαφέροντα θρίλερ της δεκαετίας του ’80 και ’90, κι ακόμα περισσότερες ασήμαντες απομιμήσεις τους που δικαίως χάθηκαν στα ράφια των βιντεοκλάμπ, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Σιντάρο Σιμοσάουα, παραγωγού ταινιών τρόμου όπως η αμερικανική «Κατάρα» και τηλεοπτικών σειρών όπως το «The Following», πασχίζει μάταια να κρατήσει το ενδιαφέρον συσσωρεύοντας τη μια ανατροπή μετά την άλλη, ξεχνώντας όμως να μας πείσει ότι όλο αυτό το συνονθύλευμα έχει πραγματικά κάποιο νόημα.
Απαγωγές, προδοσίες, εκβιασμοί, απιστίες, φόνοι και συνομωσίες συνωστίζονται γενναιόδωρα στα 100 περίπου λεπτά του φιλμ, όμως η σωρεία κλισέ που σερβίρονται ως ιντριγκαδόρικες ανατροπές, οι απίθανες συμπτώσεις και η παντελής απουσία αληθοφάνειας κάνουν το όποιο σασπένς χτίζει επιμελώς η ιλουστρασιόν νυχτερινή φωτογραφία να εξανεμιστεί από πολύ νωρίς.
Οσο για το καστ, μπορεί οι κράχτες Αντονι Χόπκινς και Αλ Πατσίνο να υποδύονται ουσιαστικά δεύτερους ρόλους, ωστόσο οι συνήθεις μανιέρες τους είναι αρκετές για να εξαφανίσουν τους συμπρωταγωνιστές τους οι οποίοι προσπαθούν απεγνωσμένα να επιπλεύσουν αντιμέτωποι με τους αφόρητα στερεοτυπικούς χαρακτήρες τους.
Εν ολίγοις, πέρα από το να προσφέρει άλλη μία εύκολη αρπαχτή στους δύο αστέρες του, το «Παιχνίδι Χωρίς Κανόνες» δεν κατορθώνει να πείσει για τον λόγο της ύπαρξής του ούτε καν ως ένοχη απόλαυση, έστω κι αν διαθέτει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για κάτι τέτοιο. Το λες κι απογοήτευση...
