Η άγνωστη ιστορία του κινήματος του τρεξίματος κατά τη διάρκεια των τελευταίων πέντε δεκαετιών. Το ντοκιμαντέρ του Πιερ Μορά εξετάζει τις ιδεαλιστικές απαρχές του τζόκινγκ στις αρχές της δεκαετίας του ’60, τον αγώνα για το δικαίωμα στο να τρέχουν οι άνθρωποι - ειδικά οι γυναίκες - ενάντια στον συντηρητισμό των επίσημων αθλητικών σωματείων, και την έκρηξη της επιθυμίας των ανθρώπων να συμμετάσχουν σε αγώνες δρόμου και μαραθώνιους. Από τους δρόμους της Νέας Υόρκης μέχρι τα μονοπάτια ανάμεσα στα δέντρα των Ελβετικών Aλπεων, άνδρες και γυναίκες, πρωταθλητές ή οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, γίνονται πρωταγωνιστές της ανείπωτης, μέχρι σήμερα, ιστορίας του τρεξίματος.
Αμετανόητα στρατευμένο από τα πρώτα κιόλας λεπτά υπέρ του σπορ που κάνει τα μπλουζάκια εκατομμύρια ερασιτεχνών και επαγγελματιών δρομέων σε ολόκληρο τον κόσμο να μουσκεύουν καθημερινά στον ιδρώτα, το ντοκιμαντέρ του Πιερ Μορά φαντάζει αρχικά σχεδόν σαν μέσο προσηλυτισμού. Φτιαγμένο εξαρχής για να διαδώσει τις χαρές του τρεξίματος, μπορεί να μη δημιουργήσει νέους οπαδούς του αθλήματος, το σίγουρο όμως είναι ότι καταφέρνει τελικά να μεταδώσει λίγο από τον ενθουσιασμό εκείνων που το αγάπησαν.
Στο ενδιάμεσο, θα ξετυλίξει την άγνωστη αλλά απρόσμενα ενδιαφέρουσα πορεία που διένυσε το άθλημα μέσα στα τελευταία 50 χρόνια, από ελιτίστικο χόμπι για λίγους εκκεντρικούς μέχρι το σημερινό παγκόσμιο φαινόμενο. Και το πετυχαίνει με πλούσιο και εξαιρετικά «φωτογενές» αρχειακό υλικό, εμπεριστατωμένη έρευνα, πληθώρα συνεντεύξεων με τους σπουδαιότερους πρωταγωνιστές και γνωριμία με τους σημαντικότερους σταθμούς του. Από τις πρώτες γυναίκες που τόλμησαν να τρέξουν σε μαραθώνιο, αψηφώντας τους ανδροκρατούμενους κανονισμούς, έως το cult περιοδικό Spiridon, και από τους αυθεντικούς ροκ σταρ του αθλήματος έως τη γέννηση της Nike και την περιπετειώδη ιστορία του μαραθωνίου της Νέας Υόρκης.
Χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας ως προς τη δομή και τις αφηγηματικές του τεχνικές, το «Free to Run», διαθέτει συνέπεια και την ικανότητα να διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον ακόμα και για όσους η μόνη φορά που είναι διατεθειμένοι να τρέξουν είναι για να προλάβουν το λεωφορείο.»
Σε αυτό συμβάλλει καθοριστικά η αντιμετώπιση του αθλήματος από κάθε σκοπιά και η προσέγγισή του μέσα από τις πολιτικοκοινωνικές διαστάσεις του: ως μοναχικό χόμπι, ως μορφή απελευθέρωσης και διεκδίκησης ίσων δικαιωμάτων, ως ένα ατέλειωτο πάρτι ή ως μέσο πρωταθλητισμού. Και προς τιμήν του, ο Μορά δεν αποφεύγει να έρθει αντιμέτωπος με τις σκοτεινές πτυχές του αθλήματος, όπως τον οπισθοδρομικό συντηρητισμό των επίσημων αθλητικών σωματείων και, κυρίως, την εμπορευματοποίησή του και τη σύγχρονη μετατροπή του σε μια θηριώδη εμπορική επιχείρηση.
