Ο Γκρεγκ έχει ιδρύσει μία εταιρία που ονομάζεται www.allothi-gia-pantremenous.com, η οποία εφευρίσκει κάθε είδους άλλοθι. Μαζί με τον συνεργάτη του, Ογκουστίν, και τον νέο του υπάλληλο, Μεντί, καταστρώνουν απίστευτα σχέδια και στρατηγικές, ώστε να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους. Oταν όμως θα γνωρίσει τη Φλο, μία όμορφη ξανθιά που σιχαίνεται τους άντρες που λένε ψέματα, ο Γκρεγκ θα δει τη ζωή του να περιπλέκεται και θα κρύψει από τη νεαρή γυναίκα την πραγματική φύση της δουλειάς του. Κατά τη διάρκεια ενός γεύματος για να γνωρίσει τους γονείς της Φλο, ο Γκρεγκ θα αντιληφθεί πως ο πατέρας της είναι ένας από τους πελάτες της εταιρίας του…
Ο Φιλίπ Λασό είναι ένας αρκετά γνωστός κωμικός στην γενέτειρά του Γαλλία. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια οι κωμωδίες του, στις οποίες υπογράφει όχι μόνο τη σκηνοθεσία και το σενάριο αλλά και πρωταγωνιστεί, είναι σίγουρες εισπρακτικές επιτυχίες. Εδώ εμείς τον γνωρίσαμε πέρσι με την ταινία του «Ολα θα Πάνε Στραβά», μια ταινία γεμάτη καφρίλα και άνοστα αστεία, τα οποία αποτελούν σήμα κατατεθέν της ομάδας του Λασό.
Το πρόβλημα του ανέμπνευστου και τελείως προβλέψιμου από την αρχή μέχρι το τέλος του «Αλλοθι για Παντρεμένους.com» είναι σαφές από τα πρώτα κιόλας του λεπτά. Ο Λασό επιστρατεύει ό,τι πιο σεξιστικό, ρατσιστικό και ομοφοβικό κλισέ αστείο υπάρχει για να προσφέρει ένα ανώριμο, τελείως εφηβικό υποτυπώδες χιούμορ το οποίο αναλώνεται σε επαναλαμβανόμενους βασανισμούς ζώων και σεξουαλικά υπονοούμενα... σχολικών αναφορών. Τα κακόγουστα gags συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο θα ξεπεράσει το άλλο σε καγκουριά και καφρίλα, τα αστεία δεν περιέχουν ούτε ένα ψήγμα εξυπνάδας ή έστω μιας δόσης σουρεαλισμού και μαύρου χιούμορ.
Αν σώζει κάτι την ταινία από την εντελώς αυτόματη λήθη είναι οι κάποιες αναφορές που γίνονται στην ποπ geek κουλτούρα, όπως στα «Star Wars», «Assassin’s Creed» και την ταινία του Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ «Μέχρι Τελικής Πτώσεως». Μπορεί να μοιάζουν κάπως ξέμπαρκες και να μην ταιριάζουν καθόλου με την ιστορία και την ατμόσφαιρά της, αλλά είναι αυτές που ίσως προκαλέσουν το κάποιο αβίαστο και αληθινό γέλιο στην αίθουσα. Ακόμα και το κακόγουστο κιτς βίντεο κλιπ της τραγουδίστριας ερωμένης ενός από τους πρωταγωνιστές, που μοιάζει λες και βγήκε από ένα ανάλογο γαλλικό σκυλάδικο των δυτικών προαστίων, μπορεί στην αρχή να προκαλέσει κάποια, αμήχανα ίσως, χαχανητά.
Με την πλοκή να τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, σε σημείο μάλιστα που τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα, και με σχεδόν όλους τους συνήθεις ύποπτους των προηγούμενων ταινιών του Λασό να παραλαύνουν κι εδώ, όλοι στους ίδιους εκνευριστικούς καρικατουρίστικους ρόλους τους τρέχοντας εδώ κι εκεί, η ταινία καταλήγει σε ένα ίδιο βαρετό, κακόγουστα τραγελαφικό μοτίβο που απλά ευχόσουν να μην ξαναδείς.
Προσπαθώντας να σατιρίσει τις αμέτρητες γαλλικές εταιρείες που προσφέρουν άλλοθι (ναι, κι όμως υπάρχουν) σε παντρεμένους για τις απιστίες τους, και με μοναδικό αποδέκτη ένα κοινό που πάει στο σινεμά μόνο για το χαβαλέ, ο Λασό δεν δείχνει κανένα είδος μεταμέλειας για το καφριλίκι του και με κάθε του ταινία προσπαθεί να προκαλέσει ολοένα και περισσότερο.
Το τι προκαλεί τελικά, μάλλον βασίζεται σίγουρα στην ιδιοσυγκρασία του κάθε θεατή ξεχωριστά.
