Να πούμε ότι το «Babysitting 2» είναι το «Hangover» του φτωχού; Οχι ακριβώς, μια και η ταινία (σίκουελ του «Babysitting» του 2014 που δεν προβλήθηκε στην Ελλάδα), έσπασε τα ταμεία στη γενέτειρα Γαλλία. Ωστόσο, η κάθε χώρα έχει τις δικές της «Λάρισα Εμπιστευτικό» και η εισπρακτική της επιτυχία δεν εγγυάται ότι η ταινία βλέπεται σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Πρόχειρη απόδειξη, το «Babysitting 2».
Μεταφέροντας τη μέθοδο του found footage στην κωμωδία, ο Φρανκ και η παρέα του αφήνουν, αυτή τη φορά, το Παρίσι και πηγαίνουν διακοπές στη Βραζιλία, ώστε εκείνος να γνωρίσει τον μπαμπά της καλής του, της Σόνια, ο οποίος είναι ξενοδόχος. Τα κορίτσια μένουν στην παραλία να λιάζονται και τ' αγόρια, μαζί με την αιωνόβια γιαγιά της Σόνια, ξεκινούν για μια περιήγηση στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Εκεί θα συναντήσουν μια καθόλου φιλική φυλή ιθαγενών και μόνο η κάμερα της παρέας, που θα βρεθεί πεταμένη στα φύλλα, θα μαρτυρήσει όσα ευτράπελα συνέβησαν.
Η Βραζιλία δίνει την ευκαιρία να στηθεί ένα φιλμ «εξωτικό», κυρίως γεμάτο μπικίνι, σπίντο και μονοτάνγκα (πώς λέγονται αυτά;), μια κωμωδία τόσο υποτυπώδης που δεν αποτελείται παρά από μια παράθεση gags που ξεχειλίζουν καφρίλα και καγκουριά. Πέη, διάρροιες, ανθρωποφαγία, όλα βρίσκουν τη θέση τους σε μια ιστορία όχι απλώς βαρετή και κακόγουστη, αλλά και στην οποία το πιο αστείο στοιχείο είναι πως, ό,τι προβλέψεις ότι θα συμβεί, πράγματι συμβαίνει!
