Αισθήσεις-έρωτας-επανάσταση. Το τρίπτυχο πάνω στο οποίο έστηνε πάντα τις αυτοαναφορικές ταινίες του ο Νίκος Αλευράς, βέβαιος πως λύση για όλα είναι η σωστή λειτουργία και ικανοποίηση των ενστίκτων. Το 1984, τούτα τα ένστικτα προκάλεσαν μεγάλο πρόβλημα στην τότε κρατική τηλεόραση, όταν η πρώτη μεγάλου μήκους σάτιρά του, «Πέφτουν οι Σφαίρες Σαν το Χαλάζι… κι ο Τραυματισμένος Καλλιτέχνης Αναστενάζει» (1977), σκανδάλισε το τηλεοπτικό κοινό του Σαββατόβραδου που περίμενε φιλμ πολεμικό ελέω τίτλου και αντ’ αυτού είδε τον γενειοφόρο σκηνοθέτη-ηθοποιό να βυζαίνει ως μωρό με πάνες το στήθος μιας γυναίκας. Χιλιάδες τηλεφωνήματα διαμαρτυρίας και μαύρο στην ΥΕΝΕΔ για τρία τέταρτα λόγω τεχνικού δήθεν κολλήματος, που ακολουθήθηκαν τις επόμενες μέρες από μαζικές καρατομήσεις στο κανάλι.
Στο ίδιο μοτίβο που κινήθηκαν και οι επόμενες ταινίες του, όπως το «Ερωτικά Μαθήματα Για Επαναστατική Δράση» ή το «Χαιρετίσματα στην Ευρώπη ή Klain Main Puts», για να ανατρέξουμε στις πιο πρόσφατες, κινείται και η νέα του «Αλευρίνο», με υπότιτλο «Το Σπέρμα του Σύμπαντος». Που θεωρεί εαυτόν ο ίδιος ο 75χρονος κινηματογραφιστής, καινούργιο σωματίδιο που ανακαλύφθηκε μετά το νετρίνο λόγω μόνιμης όρεξης και υπερκινητικότητας, διανοητικής και σεξουαλικής.
Κι έχει αρχικά μια στοιχειώδη πλάκα να τον παρακολουθείς να υποδύεται με καρναβαλικού τύπου μεταμφιέσεις δεκάδες ρόλους, από επιστήμονες και καλόγριες μέχρι όλους τους φίλους του (με τους οποίους συνομιλεί σε ένα συριανό μπαλκόνι) και τον υπαστυνόμο που τον διώκει (ονόματι Καυλαντώνης!). Είναι έτσι ρυθμισμένο το στριφογύρισμα γύρω από τον εαυτό του που μπορεί και να ξεχνάς σε στιγμές πως πρόκειται για τον ίδιο. Όμως για πόσο να αντέξεις το κήρυγμα, τα τσιτάτα (αρχαιοελληνικά κυρίως) και το ασταμάτητο πηγαινέλα ενός ανθρώπου που ενορχηστρώνει τα άγχη του σε ένα κολάζ από χειροποίητα σκετσάκια; 127 λεπτά; Μπα... 7; Χμμ…
Δείτε το τρέιλερ εδώ