H ταινία
Μια γυναίκα «δραπετεύει» με το παιδί της από μία επώδυνη ζωή.
Ο Σκηνοθέτης
Ο Βασίλης Γουδέλης σπούδασε στο τμημα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και σκηνοθεσία στο τμήμα Film Studies του N.Y.C, ενώ από το 2014 συνεργάζεται με την εταιρεία παραγωγής Horme Pictures του Βασίλη Μαζωμένου. Έχει σκηνοθετήσει τις ταινίες μικρού μήκους «Ο Δολοφόνος της Λεωφόρου» (2007, συνσκηνοθεσία Τάσος Γουδέλης, Βραβείο Μοντάζ στο 30ο Φεστιβάλ Δράμας), «No Entry» (2007, αφιερωμένη στη μνήμη του Νίκου Νικολαΐδη, η οποία προβλήθηκε στο τιμητικό αφιέρωμα για τον σκηνοθέτη στο 48ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης), «Διπλανό Τραπέζι» (2012, συνσκηνοθεσία Τάσος Γουδέλης, συμμετοχή στο διαγωνιστικό του 35ου Φεστιβάλ Δράμας), «Πρόσκληση» (2013, συμμετοχή στο διαγωνιστικό του 19ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας-Νύχτες Πρεμιέρας), «Bookless» (2015, συμμετοχή στο διαγωνιστικό του 38ου Φεστιβάλ Δράμας) και «Διάρρηξη» (2016), ενώ ήταν βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία μεγάλου μήκους «Lines» (2016) του Βασίλη Μαζωμένου.
5 ερωτήσεις για το «View Master»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Η παιδική ηλικία και τα τραύματά της παραμένει ένα ανεξάντλητο θέμα. Τις εμπειρίες εκείνης της περιόδου τις μεταφέρουμε ως ευχή και ως βάρος, σύμφωνα με τον Φρόιντ. Μου αρέσει να λοξοκοιτάζω προς τα πίσω, γιατί δεν ξεχνώ πόσο με έχει σφραγίσει και εμένα εκείνη η εποχή.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Eνα παιδί ανακαλεί εικόνες από το απότερο και πρόσφατο παρελθόν του κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού φυγής με τη μητέρα του, μακριά από μια τυραννική ανδρική παρουσία.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Θα συζητούσα το αυτονόητο, που εξακολουθεί όμως να μας διαφεύγει: σε ποιο βαθμό έχουμε τη δυνατότητα να απαλλαγούμε από την εξουσία της παιδικής ηλικίας.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Η δημιουργία ταινιών στη χώρα μας, όπως και η γενικοτερη ενασχόληση με την Τέχνη, εξακολουθεί να θεωρείται πάρεργο, κάτι «εξωτικό». Ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζεται περίπου σαν «ψώνιο», δυστυχώς, εδώ και αρκετές δεκαετίες. Την κατάσταση επιδεινώνει και η σχεδόν απαξιωτική στάση της ελληνικής Πολιτείας απέναντι στην Τέχνη.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Το φεστιβάλ Δράμας παραμένει θεμελιώδης θεσμός για την ταινία μικρού μήκους, παρά τις όποιες ελλείψεις του. Εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος τόπος για να δείξει ένας σκηνοθέτης τη δουλειά του και ενδεχομένως να προχωρήσει. Φυσικά, εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο.
**Δείτε εδώ το τρέιλερ του «View Master»:
