Η ταινία
Οι πιθανότητες της ύπαρξης, μιας μέρας, ενός απογεύματος, μιας ολόκληρης ζωής. Τέσσερις νέοι άνθρωποι γίνονται ήρωες και αντιήρωες σε ενδεχόμενα ιστοριών που αλληλοσυμπληρώνονται. Oι συνθήκες τους εξαρτώνται από μια μαθηματική συνάρτηση, τέσσερα βασικά χρώματα και λόγο ποιητικό, σχεδόν απόκοσμο. Λέξεις ετερόκλητες μεταξύ τους που φαίνονταν, όμως, να χαρακτηρίζονται από μία συνέχεια. Σαν να υπονοείται διαρκώς μια ολόκληρη ανείπωτη ιστορία πίσω από αυτές τις λέξεις. Σ’ ένα ταξίδι εξουσίας και υποταγής, το πραγματικό και το φανταστικό μπλέκονται απροσδόκητα και τα πάντα αλλάζουν όπως τα χρώματα ενός απογεύματος μιας άλλης ζωής, ίσως και μιας ζωής που δεν υπήρξε ποτέ. Μια απόπειρα για την κινηματογράφηση του ποιητικού λόγου.
Οι σκηνοθέτες
Ο Ορέστης και ο Δημήτρης Σταυρόπουλος γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αθήνα. Απόφοιτοι του Τμήματος Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με το ζήτημα του χώρου στον ελληνικό κινηματογράφο. Εχουν εργαστεί σταθερά στο θέατρο, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο. Η ταινία «Ενδεχόμενα Απογεύματος» αποτελεί την πρώτη τους ολοκληρωμένη πειραματική ταινία.
5 ερωτήσεις για τα «Ενδεχόμενα Απογεύματος»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Βασική ήταν η ανάγκη μας να εργαστούμε με τα μέσα μας, όσο το δυνατόν πιο διερευνητικά και αυτόνομα, σε επίπεδο δομής, φωτογραφίας και λόγου. Σαν μια σπουδή χρωματολογίας που θέλαμε να βιώσουμε μέσω της ταινίας. Η θεματική των διαφορετικών ενδεχόμενων υπάρξεων έφερε στο προσκήνιο κάτι που το γνωρίζαμε εκ των προτέρων. Ο,τι κι αν υπαγορεύεται εκ των άνωθεν, όσες διαφορετικές ζωές και αν είχαμε, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Μόνοι μας φτιάχνουμε τις μοίρες μας, εδώ και τώρα. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», που λέμε.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σε έναν υποψήφιο θεατή;
Η ταινία έχει χαρακτήρα πειραματικό. Παρουσιάζονται διαφορετικά ενδεχόμενα της ζωής των τεσσάρων χαρακτήρων. Σαν όνειρα ή φαντασιώσεις, οι ζωές και οι σχέσεις τους καθορίζονται από έναν ανώτερο κανόνα, μια εξίσωση υποδεικνύει τη συνθήκη, τον χώρο, τα συναισθήματα κάθε σκηνής. Στην πραγματικότητα, όμως, η καθημερινότητά τους (εκείνη που φαίνεται στο τέλος της ταινίας) είναι ίσως η πιο τραγική και καταθλιπτική.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Η πιο συνηθισμένη ερώτηση σχετίζεται με το αν η εξίσωση και τα αποτελέσματά της είναι όντως πραγματικά, αν ανταποκρίνονται σε αυτό που παρουσιάζουν. Οντως είναι. Θα ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, όμως, μια συζήτηση για το πώς μπλέκεται με την ταινία ο ποιητικός λόγος. Η σχέση διαφορετικών κανόνων επικοινωνίας, των μαθηματικών και της φυσικής με την ποίηση.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Η ευκαιρία που μας προσφέρει η σημερινή κρίση ως βίωμα είναι η δημιουργία κάτι νέου εκ του μηδενός. Στην περίπτωση μας, η ταινία έγινε με ελάχιστα χρήματα, με αλληλεγγύη από τους συνεργάτες μας, αλλά και με πολύ μεράκι. Αυτά είναι μάλλον τα βασικά συστατικά για να κάνει κανείς σινεμά στην Ελλάδα της κρίσης, εδώ όπου όλα γίνονται όλο και πιο τεχνοκρατικά και αδίστακτα. Σίγουρα ήταν σημαντικό το να καταφέρουμε να κάνουμε μια ταινία με τα ελάχιστα μέσα όσο το δυνατόν καλύτερη σε επίπεδο αισθητικό αλλά και επαγγελματικό. Αυτή η δυσκολία σε πεισμώνει, αλλά δημιουργεί και την «εργαλειοθήκη» για να πετυχαίνεις ακόμα πιο απαιτητικά πράγματα κάθε φορά.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Είναι το σημαντικότερο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στη χώρα, το παλαιότερο, αλλά και το πιο διαχρονικό. Η αξία του είναι σήμερα ακόμα μεγαλύτερη, γιατί είναι «νευραλγική» η ανάγκη για σύντομες ιστορίες και, ταυτόχρονα, μαγικές και βαθιά ανθρώπινες. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι προτιμούν τις πολλές εικόνες και τη γρήγορη πληροφορία, οι ταινίες μικρού μήκους εμπεριέχουν ίσως τη «μαγική φόρμα». Είναι μια ανάσα, μια ευκαιρία για αναστοχασμό. Οπότε το Φεστιβάλ της Δράμας είναι κατά έναν τρόπο ο κοινός μας κινηματογραφικός τόπος.
info
Σκηνοθεσία, Σενάριο, Φωτογραφία: Δημήτρης & Ορέστης Σταυρόπουλος / Παίζουν: Νίκος Γεωργίου, Πωλίνα Ευαγγέλου, Αλκηστις Ζιρώ, Αλέξανδρος Φρέντι Μαγιάντζα / Μοντάζ, Σχεδιασμός Ηχου: Στέφανος Φαραντόπουλος / Πρωτότυπη Μουσική: Γιώργος Καλογερόπουλος / Σκηνικά: Αρης Γεωργακόπουλος / Κοστούμια: Ελένη Νανοπούλου / Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιόλη Καρύκα / Ηχοληψία: Νικήτας Κονταράτος / Κομμώσεις: Δημήτρης Αναστασιάδης / Μακιγιάζ: Μαρία Φελλά
Tags: Φεστιβάλ Δράμας 2017
