Οι γιορτές δημιουργούν ανάμεικτα συναισθήματα. «It's the season to be jolly» και μακάρι να είμαστε όλοι! Αλλά σ' αυτή την δύσκολη περίοδο που διανύουμε, ακόμα κι αν έχουμε σκοτεινιάσει από τις περιστάσεις, αμφισβητούμε τη μαγεία των Χριστουγέννων, έχουμε σταματήσει να πιστεύουμε σε θαύματα, ή αν τα ύπουλα σκοτάδια της ενηλικίωσης δεν μπορούν να ξορκιστούν -όσα λαμπιόνια κι αν κρεμάσουμε στο δέντρο- το Flix έχει τη λύση: το σινεμά είναι μαγικό, κι από μόνο του ένα θαύμα.
Για αυτό άσε τα φωτάκια, κλείσε τα φώτα εντελώς, και βάλε να παίξει μια ταινία που θα σου δώσει τη ζεστασιά, τη γαλήνη, την FLIXmas ατμόσφαιρα των γιορτών.
Ποια θα ήταν αυτή; Οταν τα πολύβοα οικογενειακά τραπέζια τελειώσουν, όταν ξυπνήσεις από το ξενύχτι, μόνος ή με παρέα, με χανγκόβερ ή χωρίς - τι ταινία θα επέλεγες να δεις κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο; Μία ταινία που καθόλου δεν χρειάζεται να είναι χριστουγεννιάτικη, αλλά εσύ, για κάποιο λόγο, τη συνδυάζεις με τις γιορτές;
Αυτό ρωτήσαμε καλλιτέχνες, μουσικούς, εικαστικούς, δημοσιογράφους, designers, συγγραφείς, ακτιβιστές - φίλους του Flix. Και κάθε μέρα του Δεκεμβρίου, θα σας εξομολογούνται τις δικές τους επιλογές, δίνοντας σας ιδέες για να κάνετε κι εσείς σπίτι, το δικό σας FLIXmas αφιέρωμα.
Η Κλεοπάτρα Τσαλή επιλέγει το «Frances Ha» (2013) του Νόα Μπόμπακ
Η ταινία που αγαπάω να βλέπω την περίοδο των γιορτών, όταν βρίσκω λίγο χρόνο ανάμεσα στο προηγούμενο και το επόμενο φαγοπότι, είναι το «Frances Ha» του Νόα Μπόμπακ.
Η ταινία είναι το πορτρέτο μιας 25χρονης κοπέλας που ζει στο Μπρούκλιν. Η Φράνσις βιώνει μια κρίση στη δουλειά της ως χορεύτρια, αλλά και στην σχέση της με την καλύτερη της φίλη Σόφι. Τη βλέπουμε στην ασπρόμαυρη σινεμάτικ εκδοχή της, με τα μεγάλα παπούτσια και το δερμάτινο μπουφάν, να τρέχει, να χορεύει, να συζητάει, να αλλάζει τοποθεσίες, σπίτια και την ίδια της την ζωή. Να περνάει το κατώφλι της νεότητας προς την ωριμότητα προσποιούμενη πως δεν το βλέπει. Μέχρι να την αναγκάσει η ίδια η ζωή να το καταλάβει.
Μου θυμίζει αυτό που τα Χριστούγεννα αντιπροσωπεύουν για εμένα. Αυτή τη γλυκιά, πληθωρική, ζεστή, λίγο καταναγκαστική, μελαγχολική αίσθηση που σε κάνει να σκεφτείς τι κρατάς και τι αφήνεις...»
Μέσα σε αυτό τον μικρό αγώνα της Φράνσις, υπάρχει μια σκηνή σύντομης διάρκειας, στην οποία η ίδια επιστρέφει τα Χριστούγεννα στο πατρικό της σπίτι και περνάει λίγες μέρες με την οικογένεια της. Χριστουγεννιάτικα δέντρα, λαμπάκια, γονείς, θείοι, θείες, λιχουδιές πλαισιώνουν την πιο ήρεμη και καθησυχαστική στιγμή της ταινίας. Εκεί η Φράνσις μπορεί να είναι για λίγο ακόμα μικρή. Οπως ήταν παλιά. Αισθάνομαι σχεδόν την ανακούφισή της, όπως και το μικρό τσίμπημα στην καρδιά όταν φεύγει από το πατρικό της σπίτι για να επιστρέψει στο Μπρούκλιν.
Πάντα με συγκινεί αυτή η σκηνή γιατί μου θυμίζει αυτό που τα Χριστούγεννα αντιπροσωπεύουν για εμένα. Αυτή τη γλυκιά, πληθωρική, ζεστή, λίγο καταναγκαστική, μελαγχολική αίσθηση που σε κάνει να σκεφτείς τι κρατάς και τι αφήνεις.
Η Κλεοπάτρα Τσαλή είναι εικαστικός. Εχει εργαστεί στον τομέα της οργάνωσης εκθέσεων στο Κέντρο Τέχνης CNEAI (Centre National Edition Art Image) στο Παρίσι. Είναι μέλος της ομάδας Threads of Patience, η οποία ασχολείται με την καλλιτεχνική, κοινωνική, οικολογική και ιστορική σχέση του ανθρώπου με το ύφασμα. Εχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Περισσότερες FLIXmas αγαπημένες ταινίες
- FLIXmas | Ο Στέφανος Ρόκος αποδέχεται την πρό(σ)κληση ενός χριστουγεννιάτικου πάρτι
- FLIXmas | H Nalyssa Green ψιθυρίζει «What's this? What's this?»
- FLIXmas | Ο Δημήτρης Πολιτάκης μάς τραγουδάει «I Got You Babe»
- FLIXmas | Ο Γιάννης Νένες has some splainin to do (γιατί διάλεξε σειρά!)
- FLIXmas | H Maria Cyber θέλει δράση, οφθαλμόλουτρο και happy end!
- FLIXmas | Oι Think Pig θα δουν ό,τι θέλουν #astadiala
- FLIXmas | Ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος πατάει γκάζια
- FLIXmas | Η Αστερόπη Λαζαρίδου βλέπει την ίδια και την ίδια ταινία (αλλά δεν παύει να ξαφνιάζεται)
- FLIXmas | O Παναγιώτης Μένεγος καταλαβαίνει ότι μέσα στα χρόνια «Things Have Changed»
