Παρακάτω σκέψεις, συσχετισμοί και κρίσεις για το επεισόδιο 606 του «Mad Men». Μην προχωρήσετε αν δεν το έχετε δει, για ν' αποφύγετε τα spoilers.
Το επεισόδιο τελειώνει με την Πέγκι να δακτυλογραφεί το Πιο Σημαντικό Δελτίο Τύπου που έχει γραφτεί- ο Ντον της έχει μόλις ζητήσει να φανταστεί πώς είναι το μέρος στο οποίο θέλει να βρεθεί να δουλεύει, κάνει δηλαδή αυτό που επαναλαμβάνει αδιάκοπα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν: Πουλάει σε διαφημιζόμενους ένα ερωτηματικό.
Στο ξενοδοχείο από τη Χαβάη ήταν ο άντρας που έλειπε από την παραλία, στη Heinz ήταν η κέτσαπ που απουσίαζε από τα φαγητά, αυτή τη βδομάδα με τη Chevy είναι ένα αυτοκίνητο αδύνατον να το φανταστείς. Όταν συμφωνούν με τον Τεντ για συγχώνευση των διαφημιστικών τους, ξέρει πως ο ένας πελάτης που θα πρέπει υποχρεωτικά να πείσει είναι η Πέγκι. Οπότε πουλάει και σε εκείνην το άγνωστο. Την αφήνει να γεμίσει εκείνη τα κενά. «Κάνε την να ακουστεί όπως την εταιρεία που εσύ θες να δουλεύεις».
Η αλλαγή αυτή δεν είναι όσο ξαφνική την παρουσιάζει η σειρά- διαβάζοντας ανάμεσα στις γραμμές εδώ και κάμποσα επεισόδιο ήταν αναμενόμενο πως κάτι τέτοιο αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε, στο δε παρόν επεισόδιο είναι πασιφανές από την πρώτη στιγμή. Όμως ας εστιάσουμε στους χαρακτήρες, και συγκεκριμένα στην Πέγκι. Για εκείνη είναι σοκ, είναι ξαφνικό, είναι... διαφορετικό. Η ενστικτώδης της αντίδραση; «Μόλις αγόρασα ένα διαμέρισμα».
Νιώθει τη σιγουριά της να απειλείται, εξάλλου λίγες στιγμές πιο πριν έχει εκμυστηρευτεί στον Έιμπ το νέο της μότο: «Δε μου αρέσει η αλλαγή». Είναι λίγο στενάχωρο όταν αυτό έρχεται από έναν νέο άνθρωπο κάτω των 30 που στα μάτια της σειράς είναι ό,τι κοντινότερο υπάρχει σε ‘αλλάζω τον κόσμο’ αποστολή, όμως υποθέτω είναι αναπόφευκτο. Κυνηγάς μετά μανίας την αλλαγή και το διαφορετικό μέχρις ώτου αισθανθείς ασφαλής και ικανοποιημένος. Όταν δεν υπάρχει κενό να σου δίνει κίνητρο, σταματάς να θες να τρέχεις.
(Η δήλωση της Πέγκι μπορεί να είχε σαν κυριολεκτική αφορμή το ερωτικό άνοιγμα του Τεντ που περιμέναμε πολύ καιρό τώρα, αλλά όπως και νά’χει, εκφράζει κάτι πολύ ευρύτερο όσο αφορά τον χαρακτήρα και όσων συμβολίζει στο σύμπαν της σειράς.)
Για την ώρα, ο Ντον απολαμβάνει μια σπάνια στιγμή φετινής νίκης, έστω κι αν η σειρά κάνει ό,τι μπορεί για να προειδοποιήσει πως δεν είναι ακριβώς αντικείμενο θριαμβολογίας. Σίγουρα, οι εξωτερικοί του εχθροί σκιαγραφήθηκαν ως καρτούν (ο εμετικός Χερμπ, η γραφική συζυγός του που η Μαρί απολαυστικά ξεφτιλίζει στα Γαλλικά), όμως οι εσωτερικοί του σύμμαχοι δεν ήταν τόσο δεκτικοί απέναντί του.
Επιστρέφοντας στο τέλος και στο δελτίο τύπου που ξεκινά να γράφει η Πέγκι (αφήνοντάς μας, ταιριαστά, απέναντι στο κενό, απέναντι στο ίδιο ερωτηματικό που έθεσε και θέτει διαρκώς ο Ντον), ο Γουάινερ την αφήνει να αφηγηθεί την ημερομηνία ως ενός είδους αφηγηματικής άνω τελείας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο στα σενάρια του Γουάινερ, και σίγουρα όχι μια ημερομηνία που παραπέμπει στον Μάη του ‘68. Πόσο μάλλον ως κατακλείδα ενός επεισοδίου που μιλάει για μικρές επαναστάσεις.
Μέτρα τες: Ο Ντον κι ο Τεντ απέναντι στο σύστημα, ενώνουν τις δυνάμεις τους. Η Τρούντι παρατάει τον Πιτ. Ο Πιτ της λέει μια σκληρή αλήθεια για τον πατέρα της. Ο Ντον πετάει στα σκουπίδια το εκβιαστικό συμβόλαιο με τη Τζάγκουαρ. Ο Πιτ... προσπαθεί να βάλει στη θέση του τον Ντον. (Αλλά είναι θλιβερός.) Η Τζόαν όμως το κάνει: «Μόνο μία φορά, θα ήθελα να σε ακούσω να χρησιμοποιείς τη λέξη “εμείς”.»
(Ο Γουάινερ έχει καταφέρει να μιλήσει με αξιοθαύμαστη εγκράτεια για μια σειρά από μεγάλα γεγονότα που καθόρισαν την εξέλιξη της σύγχρονης κοινωνίας, και να το κάνει με συνέπεια, κοιτώντας τα μέσα από τον μικρόκοσμο των ηρώων του, δίχως να σπάσει χαρακτήρα. Αυτός είναι ο αλληγορικός τρόπος του να μιλήσει για τον Μάη του ‘68; Ή έστω να ξεκινήσει να το κάνει; Είναι πανέξυπνος.)
Η σειρά πάντα ενδιαφερόταν για την αλλαγή (σε κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο, έννοιες αλληλένδετες) όμως φέτος το επιχειρεί σε ένα σημείο όπου ένας αέρας οριστικότητας διαπερνά τους διαδρόμους της Στέρλινγκ Κούπερ Ντρέιπερ Πράις. Αναρωτιέμαι αν αυτό σημαίνει ένα από δύο πράγματα: Πως ο Γουάινερ θέλει να μιλήσει για καταδικασμένες επαναστάσεις ή για να υπογραμμίσει πως από την οπτική του κατεστημένου (που οι ήρωές του σαφέστατα συμβολίζουν) δε μπορούν παρά να μοιάζουν αποτυχημένες. Θα μάθουμε, μάλλον.
Ένα ακόμα ερωτηματικό στο αόριστο μέλλον που ζωγραφίζει για τον θεατή ο Γουάινερ- και ο Ντον λειτουργώντας, άδειο pitch μετά το άδειο pitch, ως θεματικό δοχείο της σειράς. Πώς το είπε; «Το μέλλον είναι κάτι που ακόμα δεν έχεις καν φανταστεί.» Φυσικά.
Εικόνα
Όλο το κομμάτι του επεισοδίου που είχε να κάνει με το παρασκηνιακό της συμφωνίας του Ντον με τον Τεντ, με την Chevy, με τις μηχανορραφίες του Ρότζερ Στέρλινγκ, όλο ήταν ντυμένο με μια caper ελαφρότητα (στη μουσική, στους ρυθμούς των σκηνών, στα χρώματα) που παραπέμπει σε feelgood ταινίες με άφοβους ήρωες και μεγάλα σχέδια και απολαυστικές ανατροπές. Δες το screencap με την Team Don δίπλα στα αυτοκίνητα και πες μου ότι δεν βγήκε από κάτι ανάμεσα στο «Κεντρί» και το «Italian Job».
Λόγια
Κάθε φανταστική σειρά οφείλει να έχει και εκείνον τον πιο ποπ, πιο παιχνιδιάρη χαρακτήρα που από ένα σημείο κι έπειτα είναι εκεί επειδή, βασικά, κάποιος πρέπει να είναι ο κουλ τύπος που λέει τα αστεία. Είναι καιρός τώρα που ο Στέρλινγκ γεμίζει αυτό το ρόλο και το κάνει με φοβερή τσαχπινιά. Κοίτα τον ύφος που έχει καθώς εκμεταλλεύεται την ασίστ της ‘μέρας της μητέρας’ για να κερδίσει λίγο ακόμα χρόνο στο κρεβάτι. Φανταστικός.
Πτώση
Συγγνώμη αλλά δε μπορώ: Η πτώση του Πιτ Κάμπελ από τις σκάλες ήταν από τα πιο αδέξια σκηνοθετημένα πράγματα που έχει κάνει η σειρά. Δε με άφησε καν να γελάσω με το πάθημα του υπερφιαλού mini-me του Ντον, που για μια σπάνια φορά είχε καλό λόγο να είναι έξαλλος με τον Δημιουργό του.
Διαβάστε επίσης:
Tags: mad men, mad men recaps
