«Succession» (1η σεζόν)
Αν το απόλυτο περσινό «...δεν έχει σημασία» δραματικό ντιμπέιτ της σινεφιλικής και τηλεφιλικής κοινότητας ήταν το «είναι σινεμά ή τηλεόραση το "Twin Peaks"», υποθέτω το αντίστοιχο φετινό -λιγότερο γκλάμορους αλλά όχι λιγότερο «...δεν έχει σημασία»- είναι το «είναι κωμωδία ή δράμα το "Succession"». Μια οικογενειακή όπερα για μια πανίσχυρη φαμίλια τύπου Μέρντοχ, όπου εν μέσω αμφιβολιών για την κατάσταση της υγείας του πατριάρχη Λόγκαν Ρόι (Μπράιαν Κοξ σε ένα απολαυστικό ρόλο-μπουλντόγκ) οι πάντες σκίζονται μεταξύ τους για το ποιος ή ποια θα αναλάβει την επιχείρηση-αυτοκρατορία.
Ακούγεται γνώριμο σε βαθμό χασμουρητού όμως τίποτα στην εκτέλεση αυτού του δράματος δεν θυμίζει… well, την όποια άλλη σειρά μπορεί να φέρατε στο μυαλό σας διαβάζοντας αυτή τη σύνοψη.
Πίσω από τη σειρά βρίσκεται ο Τζέσι Aρμστρονγκ, δημιουργός του «Peep Show» και συνεργάτης του Αρμάντο Ιανούτσι στο «The Thick of It». Ο Ιανούτσι είναι ένα καλό σημείο αναφοράς για τον τόνο της σειράς, και το «Veep» ήταν σίγουρα στο μυαλό όλων όταν αναπτυσσόταν αρχικά το «Succession». Οι πρωταγωνιστές είναι πάμπλουτοι και πανίσχυροι αλλά σπάνια βλέπουμε τον πλούτο τους ως αισθητική απεικόνιση. Οπως το «Veep» (και φυσικά το «The Thick of It») λάμβανε χώρα στους διαδρόμους των πολιτικών ζυμώσεων αλλά είχε εν τέλει ελάχιστη σχέση με την ίδια την πολιτική, έτσι και το «Succession» κοιτά τι βρίσκεται πίσω από το προσωπείο της δύναμης: ένα μάτσο ανήμπορες, ανίκανες καρικατούρες ισχύος που αναλαμβάνουν να παίξουν ρόλους χωρίς να διαθέτουν την παραμικρή προσωπική συναίσθηση.
To τηλεοπτικό top-ten του 2018
- Flix Top-10 TV 2018: Λίγο έξω από τη δεκάδα
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 10
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 9
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 8
Ο Ανταμ ΜακΚέι (στην μόνη καλή φετινή του σκηνοθετική δουλειά) σκηνοθετεί το πρώτο επεισόδιο και παραμένει ως παραγωγός στα επόμενα, εστιάζοντας σε πρόσωπα άδεια (από συναισθήματα, από σκέψεις) και αντιδράσεις αμήχανες στοχεύοντας στο πιο δραματικά στεγνό σλάπστικ που έχουμε δει στην τηλεόραση. Οι αποστειρωμένοι χώροι, η σχεδόν πλήρης απουσία κοινωνικού πλαισίου για τον πλούτο και την πολιτική ισχύ των Ρόι και ο διακριτικός καρτουνίστικος σουρεαλισμός κάνουν το «Succession» στην πραγματικότητα κάτι σαν περίεργο συγγενή του «The Favourite» του Γιώργου Λάνθιμου περισσότερο από οποιαδήποτε αντίστοιχη σειρά σαν το «Empire», το «Billions» ή, δεν ξέρω, το «Bloodline».
Στη διάρκεια των 10 επεισοδίων της 1ης σεζόν η σειρά ακολουθεί το παρανοϊκό ensemble συγγενών και διεκδικητών καθώς προσπαθούν να κρατηθούν μες στους προκαθορισμένους τους ρόλους και γελώντας βαθιά κάθε φορά το προσωπείο σπάει, από το Κακό Παιδί-ανέκδοτο του Κίραν Κάλκιν ως τον ψύχραιμα απεγνωσμένο, “τα κάνω όλα σωστά, γιατί δεν λειτουργεί τίποτα, διάβολε” Κένταλ του Τζέρεμι Στρονγκ. Η σειρά δεν βλέπει απλώς τους πάμπλουτους, αμοραλιστές αντιήρωές της ως villains, αλλά βρίσκει και το χιούμορ στην πλήρη αδυναμία τους να κατανοήσουν το φρικιαστικό τους ρόλο στον κόσμο. Τι να κάνουμε· θα πάρουμε ό,τι μικρή νίκη μπορούμε.
Το καλύτερο επεισόδιο
«Which Side Are You On?» (1x06)
Εκείνο όπου ο ένας γιος πραγματοποιεί την επανάστασή του (κατά τας γραφάς) με έναν απόλυτα καταστροφικό τρόπο που μας κρατά καθηλωμένους στην αγωνία και στα γέλια, κι ο άλλος καταπίνει την δική του αντιδραστικότητα με τόσο έντονο τρόπο που σχεδόν μπορείς να ακούσεις το «γκλουπ» που κάνει ο λαιμός του. Ανάμεσά τους, ο Μπράιαν Κοξ ως εκφοβιστικό τοτέμ, στη μόνη αληθινή έκφραση ισχύος όλης της σειράς. Απλά υπάρχοντας στον χώρο κρατά τη δύναμή του όχι επειδή αυτό ήταν η συμφέρουσα κίνηση για τους άλλους ή γιατί λογιστικά εκεί κατέληξε η ψήφος, αλλά απλώς και μόνο επειδή η δύναμη ήταν πάντοτε δική του. Μια τέλεια σεκάνς στο επεισόδιο που με έπεισε πως βλέπω κάτι αληθινά ιδιαίτερο.
Μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2018: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς και κερδίστε δωρέαν σινεμά για όλο το 2019!
Μια σκηνή
Στο επίσης σπουδαίο φινάλε, ο Κίραν Κάλκιν παρακολουθεί καθώς συμβαίνει η καταστροφική απογείωση του πυραύλου. Η αντίδραση του Κάλκιν σε αυτά τα φρικτά δευτερόλεπτα, ενός ξεκαρδιστικά ανίδεου κοινωνιοπαθή καραγκιόζη που διαχειρίζεται αυτό που βλέπει κι ύστερα κυριολεκτικά νίπτει τας χείρας του(!) είναι όλη η σειρά σε μια έκφραση προσώπου.
Παλιότερα
Το περσινό νούμερο 7: «Vice Principals»
To τηλεοπτικό top-ten του 2018
- Flix Top-10 TV 2018: Λίγο έξω από τη δεκάδα
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 10
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 9
- Flix Top-10 TV 2018: To νούμερο 8
