Ενα τηλεοπτικό επεισόδιο μπορεί να είναι αξέχαστο χάρη σε ένα cliffhanger ή μια αποκάλυψη ή μια στιγμή μεταξύ χαρακτήρων ή μια εκρηκτική κορύφωση ιστοριών μιας σεζόν. Παίζοντας δηλαδή ιδανικά το ρόλο του ως κομμάτι ενός ευρύτερου αφηγηματικού παζλ.
Κάποιες φορές όμως, μερικά επεισόδια κερδίζουν τη θέση τους στο πάνθεον ακριβώς επειδή τόσο ευρηματικά γυρίζουν την πλάτη σε οτιδήποτε ευρύτερο και εστιάζουν αποτελεσματικά σε αυτό που βρίσκεται ανάμεσα στα όριά τους. Επεισόδια πειραματικά, έξυπνα, αστεία, τραγικά, ή απλά επεισόδια τόσο μεγάλης αποχώρησης από αυτό που κάνει συνήθως μια σειρά, που δε μπορούμε παρά να τους δώσουμε έξτρα σημασία.
Σήμερα είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για εκείνα τα αυτοτελή επεισόδια που αποτελούν must σε τέτοιο βαθμό, που μπορούν να τα απολαύσουν ακόμα κι οι θεατές που δεν έχουν ποτέ δει την σειρά στην οποία αυτά ανήκουν. Αυτή είναι η απόλυτη playlist επεισοδίων του 2016- πατάς play άφοβα.
BoJack Horseman, «Fish Out of Water»
Πέφτουμε κατευθείαν στα βαθιά (έτσι), με το ήδη κλασικό επεισόδιο του animation του Netflix, που για πολλούς είναι το καλύτερο επεισόδιο του ‘16 γενικώς. Ο Μπότζακ αναγκάζεται να παραβρεθεί σε ένα κινηματογραφικό Φεστιβάλ κάπου στα βάθη του Ειρηνικού Ωκεανού, όπου είναι αδύνατον να μιλήσει μες στο νερό. Η επικοινωνία περιορίζεται σε βλέμματα, νοήματα, και πασαλειμμένα ορνιθοσκαλίσματα σε βρεγμένα κομμάτια χαρτιού. Ένα μελαγχολικό αριστούργημα που ανασύρει την ίδια στιγμή επιρροές από Τσακ Τζόουνς και Ζακ Τατί μέχρι «Μπομπ Σφουγγαράκη» και «Φαντασία», μιλώντας για την τραγωδία της ανθρώπινης μοναξιάς χρησιμοποιώντας τα εργαλεία του καρτούν σουρεαλισμού.
Διαβάστε επίσης: Γιατί το «BoJack Horseman» βρέθηκε στο #3 του τοπ-10 του Flix
Black-ish, «Hope»
Στο καλύτερο bottle episode της χρονιάς, το οικογενειακό σίτκομ του ABC κλείνεται μες στο σαλόνι του σπιτιού των ηρώων του και μένει εκεί για όλη τη διάρκεια των 20 λεπτών, καθώς στην οθόνη της τηλεόρασης εξελίσσεται ένα σύγχρονο κοινωνικό δράμα, καθώς αστυνομικοί αθωώνονται για τον θανατηφόρου πυροβολισμού ενός -ακόμα- μαύρου θύματος. Η οικογένεια στέκεται άλλοτε βουβά, άλλοτε οργισμένα, άλλοτε θλιμμένα, άλλοτε γεμάτη ελπίδα, μπροστά σε ένα γεγονός επί του οποίου δεν ασκεί καμία επιρροή. Το επεισόδιο που το «black-ish» γεννήθηκε ώστε μια μέρα να γυρίσει. Έστω κι αν είναι το είδος του επεισοδίου που είναι φύσει αδύνατον να προσφέρει το οποιουδήποτε είδους closure κλασικού σίτκομ- ακριβώς γι’αυτό και είναι σπουδαίο.
Black Mirror, «San Junipero»
Το πιο απρόσμενα γλυκόπικρο, σχετικά ελπιδοφόρο (ή και όχι) επεισόδιο της σειράς μέχρι σήμερα, όπου ο Τσάρλι Μπρούκερ φαντάζεται ένα μέλλον που για την ανάπαυση ψυχών οι άνθρωποι φαντάζονται τον εαυτό τους για πάντα καρφωμένο στην γλυκιά, ζεστή, ασφαλή αγκαλιά του παρελθόντος. Μακένζι Ντέιβις και Γκούγκου Μπάθα-Ρο είναι το τηλεοπτικό ζευγάρι της χρονιάς, το ρομαντικό στόρι σε πείθει να το ακολουθήσεις σε ένα ταξίδι μέσα στις δεκαετίες, ενώ οι χρωματικές παλέτες του επεισοδίου είναι από μόνες τους λόγος να το κοιτάς.
Διαβάστε επίσης: Ολα τα επεισόδια «Black Mirror» στη σειρά
High Maintenance, «Grandpa»
Το «High Maintenance» ήταν μια από τις πολλές θαυμάσιες φετινές σειρές ανθολογίας, με πολλές μικρές, αυτοτελείς ιστορίες ανθρώπων της πόλης όπου το μόνο τους συνδετικό στοιχείο είναι ότι έχουν τον ίδιο άνθρωπο για να τους πουλάει μπάφο. Γιατί διαλέξαμε όμως αυτό το επεισόδιο από όλα; Επειδή, φίλε αναγνώστη, αυτό είναι το επεισόδιο που εξελίσσεται όλο από την οπτική ενός σκύλου που αγαπάει την γυναίκα που τον πάει βόλτα, την Μπεθ (Γιαέλ Στόουν του «Orange is the New Black»). Είναι όσο υπέροχο ακούγεται, ναι.
Atlanta, «B.A.N.»
Στην πραγματικότητα όλο το β’ μισό της σεζόν του «Atlanta» θα μπορούσε να βρεθεί σε αυτή τη λίστα, όμως αυτό εδώ το επεισόδιο είναι εκείνο που ευκολότερα όλων ξεχωρίζει ακόμα κι αν δεν έχεις το παραμικρό κόντεξτ για την προέλευσή του. Μόνο ένας από τους πρωταγωνιστές της σειράς εμφανίζεται, ο ράπερ Paper Boi, ως καλεσμένος σε ένα νυχτερινό talk show το οποίο μοιάζει να ξέφυγε από κάποιον εφιάλτη που είδε ο Ντέιβιντ Λιντς ένα βράδυ που αποκοιμήθηκε στον καναπέ χαζεύοντας καλωδιακή τηλεόραση. Με εξωφρενικά segments όπως εκείνο του νεαρού μαύρου που πιστεύει πως είναι λευκός 35άρης ή τις απίστευτες ψεύτικες διαφημίσεις, το επεισόδιο αυτό είναι άφοβος τηλεοπτικός πειραματισμός στα καλύτερά του.
The X-Files, «Mulder and Scully Meet the Were-Monster»
Η επιστροφή της σειράς για μια, χρόνια μετά, 10η σεζόν αποδείχθηκε αν όχι κακή ιδέα τότε τουλάχιστον αδιάφορη. Προσωπικά όμως είμαι ευτυχής που υπήρξε αυτή η αναβίωση, ακόμα κι αν είχε υπάρξει μόνο και μόνο για να βρεθεί στους τηλεοπτικούς μας δέκτες αυτό το παλιό, αχρησιμοποίητο σενάριο του ιδιοφυούς Ντάριν Μόργκαν, που φέρνει τον Μόλντερ και τη Σκάλι αντιμέτωπος με ένα τέρας για να ανατρέψει την αφήγηση και να αναζητήσει, με χιούμορ, camp και συναίσθημα, την ουσία της ανθρωπιάς. Θα μπορούσε να ανήκει στην χρυσή εποχή της σειράς, πίσω στην 2η-3η σεζόν.
Διαβάστε επίσης: Όταν τα «X-Files» θυμήθηκαν πως το τέρας είμαστε εμείς
Easy, «Art and Life»
Άλλο ένα επεισόδιο ανθολογικής σειράς, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Τζο Σουάνμπεργκ για τη σειρά του «Easy» στο Netflix, όπου ακολουθεί ζευγάρια σε διάφορα είδη και φάσεις σχέσεών τους. Η σειρά είναι προφανώς τελείως άνιση, φτάνοντας από το φρικτό στο εξαιρετικό, δείγμα του οποίου είναι ετούτο το επεισόδιο, για έναν ώριμο κομίστα που χρησιμοποιεί στοιχεία της ζωής του για τις ιστορίες του. Ο κομίστας (Μαρκ Μάρον) γνωρίζει μια παρέα νεαρών φοιτητών εκ των οποίων η μία (Έμιλυ Ρατακόφσκι) είναι selfie artist που υποχρεώνει τον Σοβαρό Καλλιτέχνη (και το κοινό) να τεστάρει τις προκαταλήψεις του σχετικά με το τι είναι τέχνη, τι είναι προσωπικό, και τι δημόσιο.
Girls, «The Panic in Central Park»
Γυρισμένο από τον σπουδαίο Ρίτσαρντ Σέπαρντ (που είχε γυρίσει και το αντίστοιχου ύφους και περιεχομένου, κλασικό «One Man’s Trash» της 2ης σεζόν) σαν όνειρο μιας φθινοπωρινής νυκτός, το επεισόδιο επανενώνει τη Μάρνι με τον παλιό της πρώην, τον Τσάρλι στέλνοντάς την σε μια νυχτερινή περιπέτεια παρταρίσματος, έρωτα, εξιλέωσης και απογοήτευσης, που μπορεί να ήταν αλήθεια ή μπορεί και όχι, μα που σε κάθε περίπτωση την υποχρεώνει να αντικρύσει τα προβλήματα με τη σχέση και με τον εαυτό της. Το ονειρικό escapism όχι ως απόδραση, αλλά ως θεραπεία.
Διαβάστε επίσης: 5 λόγοι που το «Girls» έπιασε κορυφή στην 5η σεζόν του
The Get Down, «Where There Is Ruin, There Is Hope for a Treasure»
Κλέβουμε ελαχίστως γιατί ετούτο εδώ είναι αυτοτελές με την έννοια πως είναι ο πιλότος της σειράς του Μπαζ Λούρμαν για το Netflix, οπότε δεν χρειάζεσαι κάποιο προαπαιτούμενο για να το δεις. Όμως είναι ένα πραγματικά θαυμαστό δείγμα τηλεόρασης, μια μιούζικαλ ιστορία έρωτα, μουσικής και κοινωνικής αποτυχίας γυρισμένη σε έντονες αποχρώσεις και αφηγηματικούς ρυθμούς που παραπέμπουν σε σόουλ πειραματισμούς. Φλεγόμενο Μπρονξ, ματωμένες ντισκομπάλες, φθαρμένα βινύλια, σκονισμένα γκρεμίσματα, νίντζα γκραφίτι κινήσεις, Ρωμαίος, Ιουλιέτα, Grandmaster Flash. Τηλεόραση-υπερθέαμα.
Transparent, «Elizah»
Αφηγηματικά αποκομμένη από την υπόλοιπη 3η σεζόν, η πρεμιέρα αφοσιώνεται σχεδόν αποκλειστικά σε μια αναζήτηση. Η Μόρα (Τζέφρι Τάμπορ, σταθερά σπουδαίος) δουλεύει σε μια τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης σε ένα ΛΟΑΤΚΙ κέντρο, όταν λαμβάνει το τηλεφώνημα της Ελάιζα, μιας νεαρής τρανς κοπέλας σε απόγνωση. Όταν το τηλεφώνημα τελειώνει, η Μόρα αποφασίζει να βρει και να βοηθήσει την Ελάιζα όπως μπορεί, ακόμα κι αν δεν είναι εντελώς προφανές και στην ίδια το γιατί. Το «Transparent» παραμένει τρυφερό κι ανθρώπινο όσο πάντα ήταν, μα εισάγει εδώ και τις πρώτες ιδέες ενοχής προνομίου για τη Μόρα, σε αυτή την απεγνωσμένη της αναζήτηση, μιας κοπέλας που δεν έχει ποτέ γνωρίσει.
Διαβάστε επίσης: Γιατί το «Transparent» βρέθηκε στο #2 του τοπ-10 του Flix
Supergirl, «World’s Finest»
Στη διάρκεια της αβέβαιης, ασταθούς 1ης σεζόν του «Supergirl» κι εν μέσω μιας γεμάτης προβλήματα σεζόν για το «Flash», που είδε τη σειρά να χάνει μεγάλο μέρος της φρέσκιας ενέργειάς της, ετούτο το παντελώς αυτοτελές crossover επεισόδιο κατάφερε να φέρει στην επιφάνεια την πηγαία αισιοδοξία των πολύχρωμων ηρώων του. Ο Μπάρι ταξιδεύει στο σύμπαν της Κάρα κατά λάθος, αλλά μιας που βρέθηκε εκεί τη βοηθάει να αντιμετωπίσει και μια απειλή, και στον ελεύθερο χρόνο τους παραβγαίνουν και μεταξύ τους. Ακριβώς το είδους σαχλού, φωτεινού, καθόλου βεβιασμένου, 100% ευχάριστου επεισοδίου που μόνο η υπερηρωική τηλεόραση στα καλύτερά της μπορεί να μας χαρίσει.
Και μην ξεχνάτε: Flix Top Ten 2016: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Διαβάστε ακόμη:
- Flix Best of 2016: Tα Φανταστικά Πλάσματα της χρονιάς (και πόσο μας άρεσαν)
- Flix Best of 2016: Κλειστοφοβία
- Flix Best of 2016: Τα ξαναζεσταμένα μακαρόνια
- Flix Best of 2016. Από παραλία σε παραλία...
- Flix Best of 2016: Τα '80s που δεν ξέχασα
- Flix Best of 2016: Μικρό μουσικό διάλειμμα
- Flix Best of 2016: 10 (σχεδόν πειστικοί) λόγοι για τους οποίους η Κρίστεν Στιούαρτ είναι το πρόσωπο της χρονιάς
- Flix Best of 2016: Τα 3 από άλλο (κινηματογραφικό) πλανήτη
- Flix Best of 2016: Φανταστικά Πλάσματα (και πόσο μας άρεσαν)
