Berlinale 2018: To «The Real Estate» είναι ένα κοινωνικό σχόλιο με την λεπτότητα οπλοπολυβόλου
Ο Αξελ Πέτερσεν του «Avalon» κι ο Μανς Μάνσον του «The Yard» κάνουν close up στην πιο άσχημη πλευρά της σύγχρονης δυτικής ευημερίας.
Ο Αξελ Πέτερσεν του «Avalon» κι ο Μανς Μάνσον του «The Yard» κάνουν close up στην πιο άσχημη πλευρά της σύγχρονης δυτικής ευημερίας.
Με έναν συγκλονιστικό πρωταγωνιστή, θα μπορούσε να ήταν μία από τις καλύτερες ταινίες του φεστιβάλ. Δυστυχώς όμως ο Σεντρίκ Καν χάνει την ισορροπία μεταξύ πίστης κι αμφιβολίας.
Ομορφο με όχι προφανείς τρόπους, το νέο ντοκιμαντέρ της Ευαγγελίας Κρανιώτη μετά το «Erotica, Exotica, Etc.», εξερευνά ένα κόσμο που μεταμορφώνεται συνεχώς αναζητώντας νέες (και αισθητικές) ταυτότητες.
Ο μεγαλόστομος Ρώσος σκηνοθέτης μιλά για την ΕΣΣΔ του '70, στην πιο φιλική κι ανθρώπινη, ως τώρα, ταινία του, που δεν παύει να βάζει τον εκλεκτικό εαυτό του σε πρώτο πλάνο.
Καταφεύγοντας στη γλώσσα των ονείρων και εξελίσσοντας τις πειραματικές τεχνικές της, η Τζόζεφιν Ντέκερ των «Butter on the Latch» και το «Thou Wast Mild and Lovely», παρουσιάζει με το «Madeline’s Madeline» την πιο μεστή και ενδιαφέρουσα ταινία της, τόσο θεματικά όσο και δομικά.
Ενα συναρπαστικά πολυεπίπεδο ρομάντζο τοποθετημένο σε ένα εναλλακτικό παρόν όπου οι Γερμανοί φασίστες προελαύνουν και πάλι στην Ευρώπη, δίνει την αφορμή για μια ταινία που επιλέγει τον πιο απροσδόκητο τρόπο να γίνει βαθιά πολιτική.
Το γουέστερν-κράχτης του Διαγωνιστικού της 68ης Berlinale, που έρχεται φρέσκο από το Σάντανς, είναι από μόνο του ένα φεστιβάλ… ασυναρτησίας.
To Flix συνάντησε την Iζαμπέλ Ιπέρ και τη ρώτησε ποιοι ρόλοι την προκαλούν κι αν το ευρωπαϊκό σινεμά κοιτάει με μεγαλύτερο σεβασμό τη γυναίκα. [Οχι].
Αποφεύγοντας το δράμα, τις παραλίες των νησιών της Ελλάδας και τον εύκολο εντυπωσιασμό το φιλμ μιλά για την ζωή των προσφύγων στο limbo της «γης της επαγγελίας».
Ποιος θα περίμενε τέτοια συναισθηματική νοημοσύνη και κατανόηση της γυναικείας ωριμότητας ή μοναξιάς, από έναν νεαρό άνδρα σκηνοθέτη στο ντεμπούτο του.
Γι' ακόμη μια φορά στη Berlinale, o Ρόμπερτ Πάτινσον μονοπώλησε τα φλας των φωτογράφων (και των κραυγών των κοριτσιών).
Σημαντικό ως θέμα, μα όχι ακριβώς πετυχημένο, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις γιατί το φιλμ του Λάνς Ντέιλι βρέθηκε στο διαγωνιστικό του Βερολίνου, αλλά εκτός συναγωνισμού.
Σαν «Chocolat», με βιβλία αντί σοκολατάκια και αισθητική καλαθιού εκπτώσεων, είναι η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Κοσέτ, η οποία, 13 χρόνια μετά τη «Μυστική Ζωή των Λέξεων», πείθει ακόμα τα Φεστιβάλ ότι κάνει καλές ταινίες.
Το 68ο Φεστιβάλ Βερολίνου άνοιξε εν μέσω χαμηλών θερμοκρασιών με το «Isle of Dogs» του Γουές Αντερσον και τους πιστούς του συνεργάτες...
Ναι αν πεις «Isle of Dogs» γρήγορα, ακούγεται σαν «I Love Dogs» κι αυτό το ερωτικό γράμμα στους σκύλους, την ανοχή, την διαφορετικότητα δεν μπορείς παρά να το αγαπήσεις. Σχεδόν όσο τον σκύλο σου.
Ο Γουές Αντερσον έκανε την πανηγυρική έναρξη του 68ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, φέρνοντας μαζί του τους Μπιλ Μάρεϊ, Γκρέτα Γκέργουικ, Μπράιαν Κράνστον, Λίεβ Σράιμπερ, Μπομπ Μπάλαμπαν, Τίλντα Σουίντον. Πολλά γουφ!
Με νέες ταινίες από τους Γουές Αντερσον, Λαβ Ντίαζ, Γκας Βαν Σαντ, Στίβεν Σόντερμπεργκ, Κρίστιαν Πέτσολντ και πολλές πιθανές εκπλήξεις, διαμορφώνεται πλέον το επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του 68ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.
Από τον Ρίντλεϊ Σκοτ και τον Αλεξ Γκίμπνεϊ, μέχρι το νέο «Picnic at Hanging Rock», οι πιο hot νέες διεθνείς σειρές θα κάνουν παγκόσμια ή ευρωπαϊκή πρεμιέρα στο Zoo Palast της φιλόξενης Berlinale.
Πολυδιαφημισμένα ντεμπούτα αλλά και νέες ταινίες παλιών γνώριμων της Berlinale, όπως των Κρίστιαν Πέτσολντ και Σεντρίκ Καν, διεκδικούν τη Χρυσή Αρκτο ή κάνουν την πρεμιέρα τους στο επίσημο πρόγραμμα της 68ης Μπερλινάλε
Ετοιμες και οι αφίσες του 68ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου με τη σήμα κατατεθέν αρκούδα να περιηγείται στους δρόμους της πόλης.